ธัญญาอดใจไม่ไหวที่จะต้องส่งเสียงครวญครางอย่างมีความสุขเมื่อยอดเกสรแห่งความรัญจวนที่แอบอยู่ในกลีบดอกไม้ถูกกระตุ้นด้วยนิ้วแกร่งของมือชายที่หล่อนเฝ้าฝันถึงเขาทุกเช้าค่ำ
พรรษวัฒน์กระตุ้นความต้องการของหล่อนให้ลุกช่วงด้วยการขยับนิ้วโป้งบีบบี้ติ่งแห่งความกระสันเล็ก ๆ นั่นก่อนจะเลื่อนนิ้วชี้ลงต่ำและหยั่งข้าไปในหลืบแคบ ๆ ที่ฉ่ำเยิ้มด้วยหยาดน้ำหวาน
“อา...ซี๊ด...พี่วัฒน์ขา....อ๊า”
ธัญญาเบียดแผ่นหลังกับผนัง พรรษวัฒน์เริ่มรุกหญิงสาวมากขึ้นด้วยการยกขาข้างหนึ่งของหล่อนพาดไว้บนสะโพกของเขาแล้วรัวนิ้วเข้าออกในช่องรักที่ยังคับแคบและเขาแน่ใจเหลือเกินว่าธัญญายังไม่เคยผ่านผู้ชายคนไหนเพราะเนื้อบอบบางที่นิ้วของเขาหยั่งผ่านข้าไปมันตอดรัดเขาแน่นเป็นจังหวะ
“เจ็บมั้ยหมี่...มันตอดดีเหลือเกินหมี่จ๋า”
“อือ...พี่วัฒน์ขา...ไม่เจ็บ...แต่เสียวค่ะ”
หญิงสาวไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรได้กับความกระสันต์ซ่านที่แล่นปราดขึ้นมาจ
