นวลเนื้อหอมเดินเข้ามาภายในห้องพักส่วนตัว เธอรู้สึกเหมือนคนจะเป็นไข้ มันคอยแต่จะปวดเมื่อยตามเนื้อตามตัว ศีรษะก็ปวดร้าวระบบไปทั้งเบ้าตา คงส่งผลมาจากรอยฟกช้ำจากการถูกทำร้ายในวันเกิดเหตุ บวกกับหลายคืนมานี้เธอนอนไม่ค่อยหลับ จิตใจยังคอยหวาดระแวง เอาแต่คอยหวนนึกถึงแต่เหตุการณ์อดสู่วันนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า หลับตาลงทีไรคอยแต่จะเห็นภาพตอนตัวเองกำลังถูกปลุกปล้ำอยู่เรื่อยเลย กะจะเข้ามาหายาแก้ปวดทานสักสองเม็ดแล้วค่อยนอนพักให้อาการดีขึ้นสักครู่ อาการดีขึ้นเมื่อไรจึงค่อยออกไปช่วยน้ำฟ้าทำงานบ้าน แต่แล้วร่างกลมกลึงถึงกับสะดุ้งตกใจ อยู่ดีๆประตูห้องก็ถูกผลักเข้ามาเสียงดังโครมคราม...
หญิงสาวเอี้ยวคอไปมอง จึงเห็นร่างสูงของคนที่หายหน้าหายตาไปหลายวันปรากฏเด่นหราอยู่ตรงปากประตูห้อง เขาอยู่ในชุดทำงานของเมื่อสามวันที่แล้วอยู่เลย แสดงว่าเขาคงไปนอนพักที่อื่นมา และเขาไม่ได้กลับไปพักที่ห้องชุดบนออฟฟิศแน่ๆ
“คุณกษิ!...”
