เมื่อลูกสาวเพียงคนเดียวร้องขอมีหรือที่ท่านไคจะไม่ยอม สุดท้ายก็ยอมให้ลูกสาวไปด้วย แต่ตอนนี้สายตากลับมองหาพระรามบอดี้การ์ดที่จู่ๆก็หายตัวไป เมื่อกี้ยังเดินอยู่เลยไอ้นี่ไวจริงๆ
“ไอ้ย้ง ไอ้รามไปไหน”
“เข้าไปในห้องครับ สงสัยจะเหนื่อย”
“ยังหนุ่มยังแน่นทำไมเหนื่อยง่ายจัง เมื่อคืนมันไปเลาจน์หรือเปล่า”
มายูถึงกับสะดุ้งเธอหันไปยิ้มให้กับคุณพ่อก่อนจะเดินดิ่งขึ้นห้องไป ท่ามกลางสายตาของทุกคน เธอรู้ดีกว่าที่พระรามหมดแรงคงเป็นเพราะจัดหนักจัดเต็มกับเธอเมื่อคืน คนอะไรเอาหนัก เอาดุ เอาไม่รู้จักเหนื่อย
วันต่อมา
ทุกคนเตรียมตัวที่จะไปดูค่ายทหารสำหรับทำเป็นสถานที่กักตัวผู้ติดเชื้อ แต่เวลาล่วงเลยมา30นาทีแล้วมายูก็ยังไม่มาเสียที ท่านไคจึงเริ่มมีท่าทีหงุดหงิด
“รามปกติลูกกูช้าแบบนี้ไหม”
“ก็แบบนี้แหละครับ”
“มึงต้องสอนนะ ดุได้ ห้ามได้ อย่าตามใจจนเคยตัว”
“ครับ”
“มาแล้วค่ะทุกโค๊นนนนนน”
มายูวิ่งออกม
