~ บทที่ 4 ชวนเข้าห้อง ~

1095 Words

“ฉันอยากเสียตัวจังเลย...” รูม่านตาของชายหนุ่มเบิกกว้างขึ้นก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นดันหน้าผากของเจ้าหล่อนให้ห่างจากกาย “อะไรวะเนี่ย เห็นเงียบ ๆ...” อิทธ์ส่ายศีรษะเบา ๆ ก่อนที่เขาจะปล่อยมือออก ทว่าใบหน้าเล็กของเธอก็กลับมาซบที่แผงอกแกร่งของเขาเช่นเดิม ฟุบ! “ตัวนายหอมจังเลย~” “พัดชา เธอเมาหรือเป็นโรคจิตวะเนี่ย” หญิงสาวทำจมูกฟุดฟิดดมกลิ่นของเขาจนชายหนุ่มขนลุกชูชัน ไหนจะอกอวบที่เบียดเข้ามาอีก “ฉิบหายละ” ชายหนุ่มขยับตัวหนีห่างเธอ แต่พัดชากลับขยับเข้าใกล้จนแทบจะนั่งตักเขา “ลุงครับ อีกนานไหม” “อ้อ ติดไฟแดงอีกสองจุดเลยล่ะครับ” ได้ยินอย่างนั้นชายหนุ่มถึงกับยกมือขึ้นมานวดขมับ ขณะที่เธอคนนี้ก็นั่งลวนลามเขาอยู่เช่นเดิม ฝ่ามือบางของเธอเริ่มปัดป่ายไปทั่ว ขณะที่เขาก็พยายามแกะฝ่ามือของเธอออก แต่ยิ่งแกะออกเธอก็ยิ่งสนุก เสียงหัวเราะคิกคักดังออกมาเมื่อได้กลั่นแกล้งเขา “อิทธ์...ฉันชอบนาย นายได้ยินหรือเปล่า!!” ชายหนุ่มหันขวับมามองใบหน้านวลที่อยู่ ๆ ก็ตะโกนออกมา “เธอเมามากแล้วยัยบ้า” เขาว่าพร้อมกับผลักร่างบางอย่างแรงจะตัวเธอกระเด็นไปติดประตูรถอีกฝั่ง “ทำไมทำกับเค้าแบบนี้!” “มาคงมาเค้าอะไรล่ะ อย่าเข้าใกล้ฉันอีก” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ยกนิ้วชี้ขึ้นขู่เธอ แต่เธอหาได้สนใจไม่ พัดชาขยับตัวเข้าแนบชิดกายแกร่งอีกครั้ง แถมรอบนี้เธอถึงขนาดขึ้นนั่งบนตักของเขา “พัดชา!” “อะไรหย๋อ” “ยัยบ้าลงไป!” “ทำไมไล่เค้าล่ะตะเอง” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงีย สายตาของเธอพร่าเลือนอย่างหนัก สิ่งที่เคยคิดอยากทำกับเขามาหลายปีวันนี้พอมีโอกาสเธอก็เลยปลดปล่อยมันออกมาเสียหมด “อิทธ์...” “_” “นายมาเป็นแฟนกับฉันนะ” “_” “ถ้าฉันไม่ได้เจอนายอีกคงแย่น่าดู” เธอว่าพร้อมกับแนบหน้าลงที่แผงอกของเขาอีกครั้ง ใบหน้านวลถูไถแก้มนุ่มที่แผ่นอกของเขาเล่น และสัมผัสของผู้หญิงยิ่งทำให้จิตใจของเขาเตลิดเปิดเปิง ชายหนุ่มไม่ได้ตอบอะไรเธอไปได้แต่นั่งท่องยุบหนอพองหนอในใจ ไม่ใช่แค่เธอที่ได้กลิ่นของเขาแต่ฟีโรโมนในตัวหญิงสาวก็ทำให้เขารู้สึกคลุ้มคลั่งขึ้นมาเช่นกัน “อึก...” อิทธ์กลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ ขณะที่คนตัวเล็กบนตักแกร่งกำลังเงยหน้าขึ้นมองเขา สายตาคมอดไม่ได้ที่จะมองริมฝีปากสีชมพูระเรื่อของเธอยามมันขมุบขมิบเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง เธอปรือสายตามองใบหน้าของเขาพร้อมกับยกเรียวแขนขึ้นโอบรอบคอแกร่ง พัดชายื่นใบหน้าเข้าใกล้เขาหมายจะจูบริมฝีปากหนา ขณะที่ชายหนุ่มกำลังอดใจไม่ไหวเช่นกัน เขาไม่ได้ผละใบหน้าหนีอย่างที่ควรจะเป็น ทว่าพอริมฝีปากของเธอเคลื่อนเข้ามาใกล้รถแท็กซี่กลับเคลื่อนถึงที่หมายพอดี เอี๊ยด!! “ถึงแล้วครับ” “อึก...” “เหี้ย!! ยัยบ้าเธออ้วกใส่ฉัน!” กลิ่นคาวของแอลกอฮอล์ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาแทบอาเจียนตามเธอไปด้วยขณะที่คนทำกลับนั่งยิ้มให้เขาราวกับได้ทำเรื่องสนุก “น้องรีบลงเลยครับเดี๋ยวเปื้อนรถลุง” อิทธ์ถึงกับส่ายหน้าให้กับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เขาจะจำยอมอุ้มคนตัวเล็กลงจากรถ หลังจากจ่ายค่าบริการแล้วเสร็จชายหนุ่มก็ได้อุ้มเธอขึ้นมายังอพาร์ทเม้นท์ “บ้าชิบ!” พัดชาเริ่มได้สติหลังจากได้เอาแอลกอฮอล์ออกจากร่างกายแต่พอเห็นใบหน้าไม่สบอารมณ์จของเขาเธอก็เกิดความเขินอายออกมาเกรงว่าเขาจะโยนเธอทิ้งหลังจากรู้ว่าเธอสร่างเมาแล้ว “กุญแจห้องอยู่ไหน” “ในกระเป๋าอ่ะ” อิทธ์ก้มลงมองใบหน้าของเธอขณะที่เธอก็ได้หลบสายตาของเขา ซึ่งพอเป็นแบบนี้เขาก็รู้ทันทีว่าเธอสร่างเมาแล้ว พรึ่บ! “เธอหลอกให้ฉันอุ้มเธอขึ้นมาถึงที่นี่?” ชายหนุ่มปล่อยให้เธอยืนบนพื้น ก่อนที่เจ้าหล่อนจะรีบปฏิเสธทันควัน “ปะ เปล่านะ ยังมึนหัวอยู่เลย” พัดชาเกาหัวแกรก ๆ เมื่อเขามองหน้าเธอด้วยความไม่พอใจ “ขอบคุณนะ...ที่มาส่ง” “_” “คือ...” ไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไร ชายหนุ่มก็เอื้อมมือไปเปิดประตูห้องของเขาเสียก่อนซึ่งพอเป็นแบบนี้พัดชาก็ได้แต่กลืนคำสารภาพลงไปในลำคอ และขณะนั้นเองที่เธอเพิ่งรู้ว่าเขาไม่ได้หยิบกระเป๋าของเธอมาด้วย ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจแต่ก็ไม่รู้จักทำเช่นไรเพราะโทรศัพท์ของเธอรวมถึงกุญแจห้องก็อยู่ในกระเป๋าสะพายข้างของเธอหมด “เอาไงดี” หญิงสาวพึมพำออกมาก่อนที่เธอจะเดินวนไปมาหน้าห้องของเธอเองซึ่งตรงกันข้ามกับห้องของชายหนุ่ม มีหลายครั้งที่ดวงตาคู่สวยเหลือบมองบานประตูของเขาหมายจะเคาะขอความช่วยเหลือ “โอ๊ย! อ้วกใส่เขาแบบนั้น” แม้จะเป็นเพื่อนกัน แต่ก็เกิดความเกรงใจขึ้นมา “เอาวะ!” จะให้ยืนอยู่นี่ทั้งคืนก็กระไรอยู่ คิดได้ดังนั้นหญิงสาวก็ตัดสินใจเคาะประตูห้องของเขาทันที ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! ทว่ากลับไร้เสียตอบกลับจากบุคคลภายในห้อง แต่ก่อนที่เธอจะเคาะประตูอีกครั้งบานประตูก็เปิดออกเสียก่อน แกร็ก! แอ๊ดด~ “คะ คือ...อึก” พัดชากลืนน้ำลายลงคอเมื่อชายเจ้าของห้องเปิดประตูออกมาด้วยสภาพท่อนบนเปลือยเปล่า หยดน้ำจากการอาบน้ำที่ยังไม่ผ่านการเช็ดไหลอาบกล้ามเนื้อเป็นลอนบนเรือนร่างของเขา “มีอะไร” อิทธ์กระแอมเสียงเรียกสติหญิงสาวตรงหน้า ก่อนที่เจ้าหล่อนจะยกมือขึ้นลูบต้นคอด้วยความขวยเขิน “คือ ฉันลืมกระเป๋าที่คลับ” “ห้ะ...” “ก็เลยจะขอยืมโทรศัพท์ของนายหน่อย” อิทธ์พ่นลมหายใจออกจากปลายจมูกคมก่อนที่เขาจะส่ายหน้าเบา ๆ พร้อมกับขยับตัวออกห่างจากประตูเพื่อเปิดทางให้เธอ “เข้ามาสิ...”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more