บทนำ
1350 Words
บาร์… ทูไนต์
ดนัยโยนก้นบุหรี่ลงข้างรถ BMW สีขาว ก่อนจะใช้เท้าขยี้ให้ไฟที่ยังลามอยู่ดับสนิท จากนั้นร่างสูงในชุดสูทสีเข้มเตรียมหมุนตัวเปิดกระจกรถ แต่แล้วเมื่อได้ยินเสียงเล็กๆ หัวเราะต่อกระซิก ของใครบางคน ใครบางคนที่เขานึกขยาดและเกลียดยิ่งกว่าอะไร เพราะหล่อนเป็นคนที่ทำให้เขาถูกมุกนิลบอกเลิก ทั้งที่จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ดังมาจากทางเข้าบาร์ ชายหนุ่มจึงปราดสายตามองไปทางนั้น เห็นร่างเล็กๆ ในชุดกระโปรงสีแสดรัดรูป อะไรต่อมิอะไรเกือบผลุบๆ โผล่ๆ ถูกชายหนุ่มค่อนข้างแต่งตัวดี หิ้วออกมาจากบาร์ที่เขาเพิ่งไปคุยงานกับลูกค้ามา ท่าทางของเธอไม่บอกก็รู้ว่าเมา เพราะตอนนี้แม้แต่เดินก็จะไม่ไหว ได้ไอ้หนุ่มหน้าหล่อนั่นประคองโอบกอดไว้แน่นเสียขนาดนั้น
ดนัยส่ายหน้าก่อนจะเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ ทับทิมไม่ได้เป็นอะไรกับเขา ดังนั้นไม่จำเป็นที่เขาจะต้องสนใจ ชายหนุ่มคิดก่อนจะสตาร์ตรถแล้วขับออกไป หากทว่ายังไม่ทันที่กระโปรงหน้ารถ เคลื่อนเลยผ่านหน้าบาร์ ชายหนุ่มหยุดรถกะทันหัน พร้อมๆ กับสบถเสียงต่ำ
“โถ่โว้ย” ทั้งที่เกลียดแสนเกลียด แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ปล่อยผู้หญิงร่านคนนั้นไปกับชายแปลกหน้าคนนั้นไม่ลง ร่างสูงก้าวลงจากรถแล้วตรงเข้าไปหาสองคนซึ่งเดินประคองกอดกัน ดนัยยอมรับเลยว่าทั้งสมเพชและรังเกียจหญิงสาวอ่อนปวกเปียกเมาอย่างกับลูกหมาอย่างทับทิมเหลือคณา แต่เพราะเห็นแก่มุกนิล เขาจะช่วยมันไว้
“ปล่อยผู้หญิง”
“มึงยุ่งอะไรด้วยวะไอ้หน้าอ่อน” ชายหนุ่มที่ขณะนี้ประคองทับทิมไว้เดินโซซัดโซเซทั้งคู่สบถถามคล้ายไม่สบอารมณ์
“กูบอกว่าปล่อยผู้หญิง”
“กูไม่ปล่อยแล้วมึงจะทำไม?”
“ก็ทำแบบนี้ไงวะ” ดนัยกระชากร่างปวกเปียกของทับทิมเข้าหา จากนั้นยกเท้าถีบคู่ขาของเธอแรงหนัก จนอีกฝ่ายหงายล้มตึง! จมแหมะอยู่ข้างพื้นด้วยใบหน้าบิดเบ้ ต่อมาเตรียมจะลุกขึ้นสู้เขา ดนัยเลยใช้เท้าเสยคางอีกฝ่าย และกดกระทืบซ้ำอีกรอบ จนฝ่ายนั้นสลบแน่นิ่ง รปภ. ซึ่งดูแลรับผิดชอบพื้นที่อีกฝั่ง ได้ยินเสียงร้องโอดโอยรีบกรูเข้ามาหา ดนัยเลยบุ้ยหน้าไปทางคนที่นอนซมอยู่ตรงพื้น
“จัดการปลุกมันด้วย”
“ครับคุณผู้ชาย” รปภ. รับคำแล้วรีบเข้าไปประคองผู้ชายคนนั้นไปนั่งบนเก้าอี้หน้าบาร์ พลางส่ายหน้าพัลวัน เพราะเหตุการณ์ศึกชิงนางแบบนี้เขาเจอบ่อย
ดนัยจัดการอุ้มคนเมาไม่รู้เรื่องเดินไปขึ้นรถ แล้วเมื่อจัดการยัดหล่อนเข้าไปในรถแล้วปิดประตูดังปัง จากนั้นอ้อมไปขึ้นรถอีกฝั่งแล้วขับออกไปเร็วพลัน
“หึ” ชายหนุ่มครางในลำคอ ก่อนจะเหยียดยิ้ม ขณะหันมาทางร่างเล็กที่นอนหลับสะลึมสะลือ ไม่อยากจะมองมากไปกว่านี้อีกแล้ว คงคิดจะยั่วผู้ชายทั้งบาร์เลยหรือไง ถึงได้แต่งตัวแบบนี้ และเมื่อรถติดไฟแดง เขาอดไม่ได้ที่จะคว้าเอาแจ็กเกตหลังรถมาคลุมร่างให้หล่อน
“อย่ามายุ่ง ทับทิมเกลียดพี่นัย” และพอได้ยิงเสียงครางอู้อี้จากคนเมา ดนัยถึงกับสบถเสียงต่ำ
“ฉันก็เกลียดเธอเหมือนกัน ที่สงเคราะห์เธอก็เพราะเห็นแก่น้องมุกเฉยๆ”
“ไม่ได้ขอให้ช่วยนี่ ทับทิมจะเป็นอะไรก็ไม่เกี่ยวกับพี่นัย” คนเมายังต่อปากต่อคำด้วยเนื้อเสียงยานคางก่อนที่คอพับไปในที่สุด ดนัยได้แต่ส่ายหน้าอย่างหงุดหงิด
ไม่นานรถหรูคันสีขาวเคลื่อนเข้ามาจอดที่หน้าคอนโดมิเนียม ซึ่งเป็นโครงการในเครือ PK กรุ๊ปเอง นอกจากครอบครัวจะทำธุรกิจเกี่ยวกับขนส่งแล้ว ยังทำเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์และก่อสร้างด้วย
ดนัยดับเครื่องยนต์ แล้วหันมาทางคนเมาไม่รู้เรื่องพลางสั่นหน้าราวกับรำคาญใจ เสื้อแจ็กเกตที่คลุมให้หล่อนก่อนหน้า บัดนี้หล่นอยู่บนปลายเท้าเรียวยาวไปแล้ว เกาะอกสีแสดเลื่อนต่ำจนจะเห็นยอดชมพูของยัยตัวร้ายอยู่แล้ว ชายหนุ่มอดที่จะส่ายหน้าเป็นครั้งที่สอง ครั้งสามไม่ได้
เมื่อจัดการคลุมเรือนร่างอันล่อแหลมให้กับเธอเสร็จ ดนัยก้าวลงจากรถแล้วอ้อมมาอีกฝั่ง ก่อนจะช้อนอุ้มคนเมาไม่รู้เรื่องขึ้นมา แล้วเข้าไปยังล็อบบี้ ความจริงไม่ได้อยากพาหล่อนมาที่เพนต์เฮ้าส์ของเขาเลย แต่จะให้พากลับบ้านในสภาพเมามายแบบนี้ก็กลัวคุณเสกและพิมพรรณจะตกใจเอา เขาจำเป็นต้องหอบหิ้วเธอมาค้างที่นี่ก่อน
“อื้อ” ทันทีที่แผ่นหลังเล็กถึงท็อปเปอร์นุ่ม ก็ปล่อยเสียงครางงัวเงีย ซ้ำยังคว้าท่อนแขนของเขามาโอบกอดไว้แน่น จะขยับลุกออกไปก็ไปไม่ได้ ดนัยได้แต่ครางงิกๆ กับตัวเองเบาๆ หงุดหงิดน่ะไม่เท่าไร แต่ความอวบอัดสองเต้าที่บดเบียด เสียดสีกับท่อนแขนของเขานี่สิ แม้จะไม่ได้สัมผัสกับผิวโดยตรง ยังมีเนื้อผ้าคัตตอนกั้นอยู่ หากทว่าเขาก็รับรู้ได้ถึงความนุ่มหยุ่นบวกความร้อนอุ่นซ่าน จนดนัยขบกรามแน่น พยายามจะไม่ให้ตัวเองคิดเลยเถิด แต่ตอนนี้ ร่างกายกลับตื่นตัว ชายหนุ่มได้แต่กัดฟันอดทน เพียงครู่เดียว คนที่นอนหลับก็เปิดดวงตามองเขา พร้อมๆ กับพ่นคำพูดที่พร่ำเพ้อกับเขาก่อนหน้าออกมาเบาๆ
“ทับทิมเกลียดพี่นัย เกลียดพี่นัย” กลีบปากอวบอิ่มขยับว่าเขา หากแต่แก้มนุ่มนิ่มกลับแนบชิดกับแขนเขา จนคนมองได้แต่ส่ายหน้า การกระทำช่างสวนกับคำพูดเสียจริง ปากบอกว่าเกลียด แต่ทั้งเนื้อทั้งตัวบดเบียดเข้าหาจนตอนนี้ร่างเล็กๆ เกือบจะจมอยู่ในแผงอกของเขาแล้ว
“เกลียดพี่ก็ออกไปห่างๆ สิ จะมากอดรัดทำไม”
“เปล่ากอด ทับทิมเกลียดพี่นัย” สาวน้อยยังคงครางอู้อี้ส่วนร่างกายก็บดเบียดเข้าหา ดนัยได้แต่กัดฟันแน่น พยายามควบคุมบางอย่างในร่างกายไม่ให้ปะทุ แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ให้กับสัญชาตญาณของความเป็นชาย เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูน เมื่อมีร่างเย้ายวนมาบดเบียดแล้วจะอดทนอดกลั้นไม่ให้แตะต้องเธอได้ ทั้งที่เกลียดแสนเกลียดก็ตามเถอะ ในเมื่อเธอยั่วกันนัก เขาก็จะสงเคราะห์ให้ ผู้หญิงร่านอย่างหล่อนคงชอบอยู่แล้วกับเรื่องแบบนี้…
++++++++++
สวัสดีคุณรี้ดที่รักทุกคนนะคะ ไรต์มาตามสัญญาแล้วค่ะ มาอัพเรื่องของน้องทับทิมและพี่นัย (ดนัย) ตัวละครจากเรื่อง เผลอใจรักประธานจอมดุ (My Boss)
เรื่องนี้ค่อนข้างต่างจากเรื่องอื่นๆ ของไรต์ เนื่องจากนางเอกของเรื่อง เคยเป็นนางร้าย ในเรื่อง เผลอใจรักประธานจอมดุ (My Boss) มาก่อน น้องค่อนข้างแรง (แรด) เกินกว่าใคร ส่วนพระเอกของเราก็ปากร้ายสุดๆ แต่เชื่อไหมคะว่า ไอ้ที่ร้ายๆ น่ะ จริงๆ แล้วพี่แก หึงและหวงน้องโดยไม่รู้ตัวค่ะ แถมคุณเขามั่นหน้า มั่นโหนกมาก
ปล. ใครที่ชอบนางเอกเรียบร้อย หวานๆ เรื่องนี้ อาจไม่ตอบโจทย์เท่าไรนะคะ ก็อย่างที่บอกค่ะ ทับทิมของเราน้องทั้งร้อนแรง เรื่องความรุกต้องยกให้น้องค่ะ ส่วนเรื่องบนเตียงไม่มีใครยอมใคร ทั้งน้องและคุณดนัย ร้อนแรงทั้งคู่เข้ากันได้ดีเลยล่ะค่ะ
*** ปล. ไรต์อัพฟรีครึ่งตอนแรก แล้วติดเหรียญครึ่งตอนหลัง เหมือนเรื่อง หากหัวใจยังมีรัก และ เผลอใจรักประธานจอมดุ (My Boss) นะคะ
ฝากกดติดตามด้วยนะคะ
- Writer
