คณะวิศวกรรมโยธา เวลา 15.30 น.
ฉันเดินจูงมือมากับวาเพื่อมาที่คณะเฮียแสบและตอนนี้ก็ถึงแล้ว ฉันพยายามหายใจเข้าออกลึกๆเพื่อเรียกำลังใจตัวเองเพราะลางสังหรณ์มันบอกว่าเฮียแสบต้องโกธรอะไรฉันบางอย่างแน่ๆ
“เป็นอะไรหนูซ่าดีเครียดๆ” วาที่เห็นท่าทางไม่ค่อยดีของฉันก็ถามขึ้น
“ไม่มีอะไรหรอก แต่มีเรื่องจะเล่าให้เหมือนกันแต่รอเตด้วยจะได้ฟังทีเดียวเลย” ฉันบอกวา
“เรื่องซีเรียสไหมอ่ะ?”
“ไม่หรอกมั้ง?”
“ไปข้างในกันป่านนี้พี่ไวท์บ่นแล้ว ยิ่งเป็นโรคห่วงน้องเกิดเหตุอยู่” วาเปลี่ยนเป็นเดินนำฉันแทน
“ก็วาน่ารักขนาดนี้ ถ้าหนูซ่าเป็นพี่วาก็ห่วงเหมือนกันทั้งห่วงทั้งหวงเลย” เราคุยกันระหว่างทางที่จะเดินเข้าคณะ
“จะเดินคุยกกันอีกนานไหม?” เสียงเย็นๆดังขึ้นข้างๆ พอหันไปกันเจอเฮียแสบยืนกอดอกและส่งสายตาพิฆาตมาให้อยู่ และก็มีคนยืนอยู่ด้วยอีกสองคนซึ่งห
