หนูซ่า-เฮียแสบ 05 (ฝันดี)

1327 Words

1 อาทิตย์ต่อมา... หอพัก H เวลา 18.30 น. วันนั้นหลังที่เฮียแสบ เอ่อ หอมแก้มฉัน-///- ฉันก็วิ่งหนีออกมาอย่างเขินๆ เพราะไม่เคยโดนใครทำแบบนี้กับฉันมาก่อนและที่สำคัญใจฉันเต้นมากกกกกเลย จากวันนั้นจนวันนี้ฉันยังไม่ได้เจอเฮียแสบเลย เฮ้อออ~ ส่วนตัวฉันเองก็ทำงานเหมือนเดิมหลังจากที่เดินซ้อมดาวเดือนเสร็จโดยพี่ๆที่ดูแลเรื่องการประกวดบ่นใหญ่เลยเพราะเป็นแผลที่ขา ส่วนพี่เจฟฟี่ที่เป็นเจ้าของร้านที่ฉันทำงานก็บอกให้ฉันหยุดไปก่อน แต่ฉันไม่อยากหยุดเลยไปทำงานปกติถึงจะเจ็บหน่อยแต่ฉันทนได้ อ๋อ และตอนนี้แผลฉันหายเป็นปกติแล้วและไม่เป็นแผลเป็นด้วยเนื่องจากตอนซื้อยามันมียาแก้แผลเป็นมาด้วย ฉันมองนาฬิกาที่บอกว่าเวลานี้ใกล้จะถึงเวลาทำงานแล้ว ฉันหยิบกระเป๋าคู่ใจและจัดการปิดประตูเพื่อออกไปทำงานทันที และว่า...เจอเฮียแสบที่ลงมาจากชั้น 6 พอดี “เอ่อ เฮียแสบไปไหนคะ?” ฉันถามออกไปถึงแม้ว่าจะอายเรื่องวันนั้นอยู่ก็ตามแต่ก็เลือกที่จะถามออกไปเพราะไม่อยากเสียมารยาท “เรื่องของกู” “ขะขอโทษค่ะ” ฉันรีบก้มหน้ามองพื้นอย่างกลัวๆเพราะเหมือนเฮียแสบจะอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ “แล้วมึงจะไปไหนป่านนี้?” “เรื่องหนู...” “หนูซ่า!!!” “....”อะไรกันที่ตัวเองยังตอบกลับแบบนี้เลย เชอะ! “อย่ามานินทากูนะหนูซ่า” ระรู้ได้ยังไง0_0!? ฉันมองหน้าเฮียแสบอย่างตกใจเพราะเขาสามารถรับรู้สิ่งที่ฉันกำลังคิดอยู่ “อะอะไรกันหนูซ่าไม่ได้นินทาเฮียแสบสักหน่อย” ฉันไม่ยอมรับง่ายๆหรอก “ยัยเด็กขี้โกหก” “หนูซ่าไม่ได้โกหก!!!” “อย่าเถียง! สรุปจะไปไหน?” “ไปทำงานค่ะ” และตอนนี้ก็ใกล้เวลาเข้างานแล้วด้วยเพราะมั่วแต่ยืนคุยกับเฮียแสบจนลืมเวลา “ทำงาน? ป่านนี้?” “ค่ะ งั้นหนูซ่าไปก่อนนะคะใกล้เวลาเข้างานแล้ว” ฉันกำลังจะเดินออกมาแต่ หมับ “เดี๋ยวงานอะไร?” เฮียแสบขมวดคิ้วอย่างสงสัย “เดี๋ยวกลับมาแล้วหนูซ่าจะเล่าให้ฟังนะคะ แต่ตอนนี้ต้องไปแล้วเพราะเดี๋ยวโดนหักเงิน บายคะ^^” ฉันวิ่งออกมาจากตรงนั้นและรีบวิ่งให้ไวที่สุดเพราะอีกไม่ถึง 10 นาที เขาจะเช็คชื่อพนักงานที่มาทำงานแล้ว ดีหน่อยที่ร้านนี้ไม่ได้ไกลจากหอพักของฉันมากเท่าไหร่ประมาณ 2 ซอยได้ฉันเลยสามารถเดินไปทำงานได้ทุกวัน ร้านเหล้าชิวๆ เวลา 19.01 น. ตึกๆๆๆๆๆๆ “ขอโทษที่มาสายค่ะ!!! แหะๆๆ” พอเข้ามาในร้านฉันก็รีบขอโทษทุกคนก่อนเป็นอันดับแรก แหะๆ โคตรเหนื่อยเลยเพราะฉันพยายามสับขาให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้ “ไม่เป็นไรแค่ 1 นาทีเอง” พี่เจฟฟี่ที่เป็นเจ้าของร้านเธอบอกกับฉันพร้อมส่งยิ้มหวานมาให้ พี่เจฟฟี่เป็นผู้หญิงที่สวยและเซ็กซี่มากกกก แถมเก่งอีกต่างหากเพราะเธอจัดการดูแลร้านนี้เพียงคนเดียวไม่มีหุ้นส่วนเข้ามาเกี่ยวข้อง “ยังไงก็เกือบสายอยู่ดี” “ไม่เป็นไร ดูสิรีบวิ่งมาคงเหนื่อยหน้าดู” “นิดหน่อยค่ะ แค่นี้จิ๊บๆ^-^” “เอาล่ะ วันนี้ก็ตั้งใจทำงานกันเหมือนเดิมนะ ถ้าใครโดยลูกค้าเอาเปรียบก็ทนหน่อยแล้วกันแต่ถ้ามันมากไปก็ซัดหน้าแม่งไปเลย!!” เห็นไหมบอกแล้วว่าพี่เจฟฟี่เก่งมากกกกแถมเท่ด้วย “ค่ะ!!”/ “ครับ!!” “ยิ้มอะไรเรา หืม?” พี่เจฟฟี่ถามและลูบหัวฉันเบาๆ อย่างเอ็นดู “แค่คิดว่าพี่เจฟฟี่เท่มากค่ะ! งั้นหนูซ่าไปทำงานก่อนนะคะ^^” “อืม ไปสิ” หลังจากนั้นลูกค้าก็เริ่มเข้าร้านมาเรื่อยๆจนเต็มร้านและวันนี้คนเยอะมากเป็นพิเศษเพราะเป็นวันศุกร์และพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ซึ่งมันเป็นวันหยุด เหล่าวัยรุ่นหนุ่มสาวเลยออกมาปาร์ตี้กันอย่างสนุกสนาน เฮ้ออออ แต่ฉันคงต้องทำงานต่อไป สู้!! เวลา 01.00 น. “เฮ้ออ ลูกค้าหมดสักที” ฉันถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆเพราะวันนี้ลูกค้าเยอะมากจริงๆ “ทุกคนมารับเงินและกลับได้เลยนะ” ที่ร้านนี้คนจัดโต๊ะต่างๆหรือทำความสะอาดจะมีพนักงานอีกส่วนหนึ่งที่ทำหน้าที่นี้ซึ่งพวกเขาจะได้รับเป็นเงินเดือนแทน ส่วนเด็กเสริฟ์รับเป็นรายวัน วันละ 450 บาท ส่วนทิปต่างหากของใครของมัน อ๋อ วันนี้ฉันได้ทิปมาตั้ง 1000 บาทแน่ะเยอะมากกกกก คุ้มค่าเหนื่อยหน่อย ฉันเดินกลับหอตามปกติเหมือนเดิมทุกวันหลังจากที่รับเงินเสร็จ ถ้าถามกลัวไหม? เดินกลับคนเดียวตอนกลางคืนแบบนี้ กลัว...แต่มันไม่มีทางเลือก ตึก ตึก ตึก “เอ๊ะ?” ฉันหยุดชะงักเมื่อรู้สึกว่ามีคนเดินตาม แต่คงไม่มีอะไรหรอก...มั้ง? ตึก ตึก ตึก ฉันเดินเรื่อยๆและเสียงนั้นก็ยังคงตามอยู่เรื่อยๆเหมือนกัน หรือว่าจะเป็นพวกนั้น? พวกเสี่ยภพไงพวกนั้นตามหาฉันเจอแล้วเหรอ? ไม่นะ... หมับ!!! “กรี๊ดดดด” ฉันร้องเมื่อจู่ๆพวกมันก็มากระชากแขนฉัน “....” “ฮืออออ ปล่อยหนูไปเถอะนะ หนูไม่อยากไปปะเป็นเมียเสี่ยยย ฮึก! หนูกราบก็ก็ได้ฮือออ” ฉันรีบยกมือขึ้นมาไหว้อย่างไวเพราะกลัวว่าพวกนี้จะจับฉันไป “หนูซ่า...” “หนูกลัวแล้ว ฮืออๆ” หมับ มันดึงฉันเข้ามากอดแต่ เอ๊ะ? กลิ่นนี้ทำมันคุ้นๆจัง “นี่เฮียเอง...ใจเย็นๆนะ ขอโทษที่ทำให้ตกใจ” “ฮะเฮียแสบ” ฉันเงยหน้ามองและมันก็เป็นเฮียแสบจริงๆ เขาลูบหลังฉันอย่างปลอบใจ “ไม่มีอะไรแล้ว เฮียกูขอโทษ...” นี้เป็นครั้งแรกเลยที่เขาแทนตัวเองว่าเฮีย “หนูตกใจมะมากเลย” ฉันซุกหน้าเข้าในตัวของเขาอย่างต้องการความอบอุ่น “เออออ ก็ขอโทษแล้วไงว่ะ” แหนะ! พูดดีได้แปบเดียวเองง่ะ “หนูซ่าคิดว่าเป็นพวกนั้นซะอีก...” ฉันพึงพ่ำเบาๆ “อะไรนะ?” “เปล่าค่ะ เรา...กลับกันเถอะค่ะ” เราเดินกลับหอกันโดยตลอดทางแทบจะไม่มีบทสนทนาอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่มีสิ่งหนึ่งที่แปลกคือ..เฮียแสบจับมือของฉันไว้ตลอดเวลาที่เรากำลังเดินด้วยกัน ^///^ ดีจัง “ยิ้มอะไร?” เฮียแสบถามฉันเมื่อเห็นว่าฉันกำลังยิ้มออกมา “เปล่าสักหน่อย^_^” ถึงจะตอบไปแบบนั้นแต่ฉันกลับยิ้มกว้างกว่าเดิม “หึ แค่กูจับมือต้องหน้าบานขนาดนั้นเล้ย?” พูดชูมือที่จับฉันขึ้นมาโชว์ “ง่า รู้แล้วจะถามทามมายยยย?” “แค่อยากฟังเด็กปากแข็งตอบ” “ชิ! แกล้งกันนี่น่า~” หอพัก H เวลา 01.30 น. “ห้าวววว~” “ง่วงก็เข้าห้องนอนได้แล้ว” ตอนนี้ฉันกำลังยืนห้าวอยู่หน้าห้องตัวเอง โดยมีเฮียแสบที่เดินมาส่ง “ก็บอกว่าจะเล่าเรื่องงานให้ฟัง ห้าววว~” ฉันเป็นคนพูดคำไหนคำนั้นนะ “พรุ่งนี้ค่อยเล่า” เฮียแสบและลูบหัวฉันเบาๆ “แต่...” “ไปนอน และพรุ่งนี้ถ้าตื่นแล้วขึ้นไปหากู” “....” ตาจะปิดแล้ววววว “หนูซ่า...หนูซ่า!!!” “ฮะฮะคะ?” “เฮ้ออออ” “หนูไปนอนก่อนนะคะ ฝันดีค่ะ ฟอดดดด” เพราะความง่วงเลยอยากอ้อนซะงั้นฉันเป็นแบบนั้นเสมอ “หึ เดี๋ยวจะไม่ได้นอน ฟอดดด ฝันดีหนูซ่าของเฮีย...”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more