เลือกทาง..รัก

7. บทลงโทษพี่สาว

@ห้องนอนเมษา คฤหาสน์ตันติเวชกุล

"เคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าให้ผู้ชายคนไหนถูกตัวเป็นอันขาด ทำไมไม่ฟัง" คิมหันต์บอกกับเมษาด้วยน้ำเสียงดุดันที่ข้างหูเธอหลังจากที่สร้างร่องรอยไว้ตามตัวหญิงสาวจนพอใจ

"อ่าส์..คิม..หยุดก่อน" เมษายกมือขึ้นมาผลักอกของน้องชายให้ออกห่าง แต่เหมือนว่ายิ่งเธอออกแรงผลักคนตรงหน้าให้ออกห่างเท่าไรเขายิ่งกอดรัดและดูดดึงผิวเนื้อตามตัวเธอมากเท่านั้น

ตอนนี้สภาพของเมษามีเพียงแพนตี้ตัวบางที่ห่อหุ้มตัวเท่านั้น หน้าอกอวบอิ่มที่ขึ้นลงตามการหายใจของเธอสัมผัสกับหน้าอกแกร่งที่มีเสื้อผ้ากั้นกลางไว้ระหว่างผิวของคนทั้งสอง เมื่อเห็นอาการของอีกฝ่ายที่เป็นแบบนี้แล้ว เธอรู้เลยว่าคืนนี้เธอไม่รอดแน่ และพรุ่งนี้เช้าเธออาจจะถึงขั้นป่วยได้ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คิมหันต์ทำแบบนี้กับเธอ

เมษาเคยโดนคิมหันต์ทำแบบนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเธอยั่วประสาทเขาโดยให้ผู้ชายคนอื่นเข้ากอดและลูบไล้เธอในผับ ผลที่ออกมาคือผู้ชายคนนั้นโดนลูกน้องของน้องชายเธอซ้อมอย่างสะบักสะบอม ส่วนตัวเธอก็โดนคนตรงหน้ามอบบทรักอันเร่าร้อนยันเช้าของอีกวัน จนเธอถึงกับไข้ขึ้นไปสองวันเลยทีเดียว ซึ่งคนในบ้านไม่มีใครรู้ว่าเธอป่วยได้อย่างไร แต่ต่างพากันแปลกใจที่น้องชายคนเดียวของฉันที่ไม่เคยสนใจพี่สาวคนนี้เลย กลับดูในช่วงที่ฉันป่วยแทบจะเรียกว่าดูแลไม่ห่าง และไม่มีใครรู้ถึงร่องรอยบนเรือนร่างของฉันเลยสักคน เพราะเขาไม่ให้ใครเข้าใกล้พี่สาวเลยสักคน ทำให้หน้าที่เช็ดตัว ป้อนข้าว ป้อนยา น้องชายคนเดียวของเธอทำเองหมด

"โดนตัว?" เมษาทวนคำพูดของคิมหันต์ที่จ้องเธอด้วยสายตาที่ดุดันอย่างไม่เต็มปากหน่อยนักเพราะหญิงสาวพยายามทบทวนความจำว่าวันนี้เธอให้ผู้ชายคนไหนกกกอดด้วยเหรอ จนมานึกได้ตอนที่ไปรับประทานอาหารกับรัชภาคย์และปาลิดา เธอได้กอดรัชภาคย์ถึงสองครั้งทั้งตอนเจอกันและตอนจากกัน จนหญิงสาวมีสีหน้าตกใจขึ้นมาทันทีและรีบบอกกับคนตรงหน้า โดยไม่สงสัยเลยว่าคนตรงหน้ารู้ได้อย่างไร

"คนนั้นเป็นเพื่อนสนิทพี่นะ อย่าทำอะไรเค้า" เมษาพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนเมื่อเห็นสีหน้าของคนตรงหน้าเหมือนกำลังคิดจะทำอะไรบางอย่าง ซึ่งหญิงสาวคิดว่าในกระบวนความคิดของเขานั้นต้องมีเรื่องของเธออยู่ในนั้นด้วยแน่นอน

"ขอร้อง อย่ายุ่งกับเค้า เค้าเป็นแค่เพื่อนจริงๆ" เมษาเอ่ยขึ้นมาอีกครั้งอย่างอ้อนวอนและกลัวในเวลาเดียวกัน

"อะไรที่ไม่ชอบ อย่าทำ!" คิมหันต์ผละตัวออกห่างจากหว่างขาของหญิงสาวเล็กน้อยเพื่อปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะดันเรียวขาของเมษาให้กางออกกว้างขึ้น โดยไม่สนใจอาการสั่นกลัวของคนตรงหน้าเลยสักนิด

"ปึก!" เสียงกระแทกแก่นกายของคิมหันต์ที่เข้าไปยังร่องรักของเมษาอย่างรุนแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

"อร๊ายยย!..คิม..เจ็บ" เมษากรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดจากความบอบช้ำที่ร่วมรักกับชายหนุ่มเมื่อคืนนี้แล้วตอนนี้เขาก็นำแก่นกายเข้ามาในช่องทางรักที่ไม่มีน้ำหล่อลื่นเป็นตัวเบิกทางให้เหมือนทุกครั้งที่เคยร่วมรักกัน จนทำให้หญิงสาวรู้สึกว่าร่องรักของเธอเหมือนจะฉีกขาดเพราะความรุนแรงของเขา

"เคยบอกแล้วว่าอยากแรดยังไงก็ได้ แต่อย่าให้ผู้ชายคนไหนถูกเนื้อตัวเป็นอันขาด อย่าให้ฉันต้องร้าย เพราะเธอไม่อยากเห็นฉันในแบบนั้นหรอก" คิมหันต์กดเสียงต่ำ รวบสองแขนของหญิงสาวตรงหน้าใต้ร่างเขาไว้เหนือศีรษะ ก่อนจะอัดกระแทกแก่นกายอีกครั้งอย่างป่าเถื่อนเป็นการลงโทษหญิงสาว

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"อึก..ฮือ" เสียงร้องเบาๆของเมษาที่พยายามกลั้นเสียงไว้ไม่ให้อีกฝ่ายเห็นถึงว่าเธอกำลังเจ็บปวดและเสียวซ่านอย่างหนักในเวลาเดียวกันเช่นกัน

"อย่าลองดีอีก อะไรที่เคยบอกไปแล้วก็อย่าทำอีก เพราะครั้งต่อไปมันจะไม่จบแค่บนเตียง" คิมหันต์พูดจบก็โน้มใบหน้าลงไปซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนพร้อมกับกัดลงบนเนื้อผิวเนียนจนเกิดรอยแดงเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ

ในทุกครั้งที่ร่วมรักกันชายหนุ่มจะทำรอยลงบนร่างกายหญิงสาวเสมอ แต่การสร้างรอยของเขาในทุกครั้งจะเพียงแค่ดูดดึงหรือขบเม้มเท่านั้น แต่ครั้งนี้เขาอยากให้หญิงสาวใต้ร่างได้รู้ว่าร่างกายนี้มันเป็นของใคร และเธอควรจะหวงแหนร่างกายนี้มากกว่านี้และห้ามให้ใครมาแตะต้องเป็นอันขาดนอกจากเขา

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

ร่องรักอันคับแคบโดนเสียดสีอย่างรุนแรงจนมันฉีกขาด ครั้งนี้มันรุนแรงจริงๆ ชายหนุ่มกระแทกแก่นกายอย่างช้าๆแต่รุนแรงกว่าทุกครั้ง จนหยาดเลือดกระเซ็นเปรอะเปื้อนเรียวขาด้านในทุกครั้งที่โดนชายหนุ่มกระแทกกระทั้นเข้ามาไม่หยุดหย่อน

"อื้อ.." ความเจ็บปวดที่ชายหนุ่มมอบให้เธอถึงกับทำให้น้ำตาของหญิงสาวไหลลงอาบแก้ม แล้วคิมหันต์ก็โน้มหน้าบดขยี้ริมฝีปากของเมษาอย่างหนักหน่วง ฟันคมขบกัดริมฝีปากอย่างไร้ปรานีจนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในโพรงปาก

"อึก!..อย่า" เมษาเบือนหน้าหนีหลบสัมผัสรุนแรงของชายหนุ่ม หลังจากที่คิมหันต์จูบเธอจนพอใจ

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

คิมหันต์เลื่อนใบหน้าลงมาทักทายยอดปทุมถันที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการกระแทกแก่นกายเข้าออกร่องรักที่รุนแรง เขาใช้ริมฝีปากดูดดุนมันอย่างรุนแรงจนเมษาเจ็บปวดทั้งด้านบนและด้านล่างในเวลาเดียวกัน

"อ๊า.." คิมหันต์ผละริมฝีปากออกจากยอดปทุมถันในเวลาต่อมา เขาเปล่งเสียงครางเบาๆเมื่อความเสียวซ่านเล่นงานอย่างหนัก แล้วหยัดกายลุกขึ้น กดสะโพกเข้าหาคนใต้ร่างอย่างหนักหน่วง โดยไม่สนใจเลือดที่ไหลออกมาจากช่องทางรักที่ชโลมแก่นกายของเขาเต็มไปหมด

ปึก! ปึก!ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

คิมหันต์เลื่อนมือลงมาจับล็อกเอวคอดของหญิงสาวไว้แน่นก่อนจะถาโถมแรงทั้งหมดที่มีเข้าหาเธออย่างบ้าคลั่งจนชายหนุ่มเปล่งเสียงครางระบายความเสียวซ่าน ร่างกายสั่นเกร็งเมื่อมองเห็นปลายทางรำไร

"อ๊า..อ๊าสสสส!" นี่เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มเปล่งเสียงครางออกมาอย่างทนความเสียวซ่านเล่นงานไม่ไหว

ครั้งนี้เขาเผยตัวตนที่แท้จริงภายใต้ความเย็นชา แต่กลับหญิงสาวตรงหน้าเธอมักจะขุดอารมณ์ดิบเถื่อนที่เขาฝังเอาไว้ออกมา ชายหนุ่มเคลื่อนไหวร่างกายเร็วขึ้นจนคนใต้ร่างโยกตัวตามไปด้วย จนเขาหอบหายใจหนักเมื่อร่างกายกระตุกเกร็งถี่ๆ ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักออกมาในที่สุด

"อื้อ.." เมษาดิ้นพล่านเมื่อริมฝีปากของชายหนุ่มประกบจูบลงมาอีกครั้ง หลังจากที่เขาได้ปลดปล่อยน้ำรักออกมาแต่ยังไม่ยอมถอดถอนแก่นกายออกไป ทำให้หญิงสาวรีบดันใบหน้าคมเข้มให้ออกห่างก่อนที่เขาจะได้สอดเรียวลิ้นเข้ามา

"ปล่อย! เอาจนพอใจแล้วก็หยุดสักที" เมษาระเบิดเสียงออกมาเมื่อร่างกายเริ่มไม่ไหวกับความรุนแรงของชายหนุ่ม

"อืมม..จำไว้ อย่าให้ผู้ชายคนไหนถูกตัวอีก ถ้าจะง่าย ก็ง่ายกับฉันเพียงคนเดียว ผู้ชายคนอื่นไม่มีสิทธิ์"

เมื่อคิมหันต์พูดจบเขาก็โน้มหน้าลงมาที่ยอดปทุมถันพร้อมกับดูดดื่มอย่างหิวกระหาย จนร่างกายของหญิงสาวตอบสนองการกระทำของเขาอีกครั้งด้วยความเสียวซ่าน มืออีกข้างของเขาก็ทำงานเป็นอย่างดีไม่ให้หน้าอกสองข้างน้อยหน้ากันเลย

"อ๊ะ..อ๊า..คิม" เสียงครางจากความเสียวซ่านของเมษาเกิดขึ้นมาเมื่อน้ำรักของเธอเริ่มหลั่งออกมารินรดแก่นกายของชายหนุ่มอีกครั้ง

แล้วบทรักอันเร่าร้อนและรุนแรงก็เริ่มขึ้นอีกครั้งและครั้ง จนเวลาล่วงเลยไปจนถึงเช้าวันใหม่

เช้าวันต่อมา @ห้องนอนเมษา คฤหาสน์ตันติเวชกุล

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"พะ..พอแล้ว..มะ..ไหว..แล้ว" เสียงร้องอย่างอ่อนแรงเมื่อแรงกระแทกของแก่นกายยังเข้าออกร่องรักในกายเธอไม่หยุดหย่อน

จนในที่สุดหญิงสาวก็ทนรับแรงกระแทกที่รุนแรงและป่าเถื่อนที่ชายหนุ่มตรงหน้ามอบให้ไม่ไหว แล้วความมืดก็เข้ามาปกคลุมร่างของเธอทันที

"อ๊า..อย่าทำให้คลั่งแบบนี้อีก" คิมหันต์คำรามออกมาอย่างเสียวซ่อนและบอกกับหญิงสาวใต้ร่างที่นอนหมดสติไปแล้วทั้งที่เขายังไม่ถึงจุดหมายปลายทางของเขา

ปึก! ปึก!ๆๆๆๆๆ

ชายหนุ่มเร่งจังหวะสุดท้ายเพื่อให้ตัวเองได้ปลดปล่อยออกมาหลังจากที่หญิงสาวใต้ร่างได้หลับไหลไม่รู้สึกตัวไปแล้ว

"อ๊า..อ๊าสสสสส!" คิมหันต์กระแทกแก่นกายเข้าออกในร่องรักหญิงสาวใต้ร่างอีกสามสี่ครั้งก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนหมดแม็ก และเป็นครั้งสุดท้ายสำหรับบทรักครั้งนี้

"ฝันดีนะ" ชายหนุ่มกดริมฝีปากลงบนหน้าผากมนหลังจากที่ทำความสะอาดร่างกายของคนทั้งสองเรียบร้อยแล้ว จากนั้นชายหนุ่มก็เข้าสู่ห้วงนิทราตามหญิงสาวข้างกายไปทันที

เวลา 14.00 น. @ห้องนอนเมษา คฤหาสน์ตันติเวชกุล

"อื้อ.." เสียงงัวเงียของเมษาที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาหลังจากที่หลับใหลไปหลายชั่วโมง

"อ๊ะ!..เจ็บชะมัด" เสียงร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อหญิงสาวพยายามหยัดกายลุกตัวขึ้นเพื่อลงจากเตียง

"ไปแล้วสินะ เฮ้อ" เมษาถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อมองไปรอบห้องแล้วมองไม่เห็นคนที่นอนหลับใหลกับเธอทั้งคืน

ตื๊ด ตื๊ด (เสียงโทรออกมือถือเมษา)

(ครับ คุณหนูใหญ่) ปลายเอ่ยทักทายขึ้นมาทันทีเมื่อกดรับสายเจ้านายของตน

"คิมอยู่กับคุณปยุตมั้ยคะ" เมษาเอ่ยถามถึงน้องชายทันทีเมื่อเห็นว่าเขาหายไปจากห้องเธอแล้ว

(นายน้อยกำลังดูงานที่ไซต์งานก่อสร้างโรงแรมที่หัวหินครับ)

"เหรอ เอ่อ แล้วคิมสั่งอะไรกับคุณปยุตที่เกี่ยวกับเมมั้ยคะ"

(คือ..ยังไงครับ)

"คิมไม่ได้สั่งคุณปยุตให้จัดการกับเพื่อนเมใช่มั้ยคะ" เมษาถามออกไปด้วยน้ำเสียงกังวล ตอนนี้เธอกลัวความคิดของน้องชายที่ไม่รู้ว่าคิดจะทำอะไรต่อไปหลังจากลงโทษเธอไปทั้งคืนแล้ว.

(ตอนนี้ไม่นะครับ) ปลายสายตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงปกติไม่ได้มีพิรุธว่าปิดบังอะไรเธอ

"เหรอคะ คุณปยุตคะ ถ้าคิมบอกคุณปยุตให้ทำอะไรเกี่ยวกับคนรอบตัวเม เมขอร้อง คุณปยุตช่วยบอกเมได้มั้ยคะ" เมษาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนเพื่อให้ปลายสายเห็นใจตน เธอไม่กล้าขอร้องให้อีกฝ่ายทำอะไรที่ขัดคำสั่งเจ้านายของเขา แต่เธออยากจะป้องกันมันก่อนที่จะเกิดเรื่องร้ายๆเข้ามา

(ผมรับปากไม่ได้นะครับ แต่ผมจะพยายามทำให้นะครับ) ปลายสายบอกกับหญิงสาวอย่างแบ่งรับแบ่งสู้เพื่อให้เธอได้คลายกังวลใจบ้าง

"ขอบคุณค่ะ ของคุณจริงๆ"

(ครับ)

เวลาต่อมา @โรงแรมเคที หัวหิน

"นายน้อยครับ คุณหนูใหญ่โทรมาหาผมครับ" ปยุตรายงานคิมหันต์ทันทีหลังจากวางสายกับเมษาแล้ว โดยที่คิมหันต์กำลังยืนมองหัวหน้าวิศวกรอธิบายแปลนโรงแรมให้ฟังในส่วนที่ต้องทำต่อไป

"หยุดก่อน" คิมหันต์บอกกับวิศวกรหนุ่มให้หยุดการอธิบายแล้วเดินเลี่ยงไปคุยกับปยุตเพียงลำพังสองคน

"ว่ามา" คิมหันต์หันไปถามปยุตทันทีเมื่ออยู่ตามลำพัง

"คุณหนูใหญ่ขอให้ผมบอกเธอหากว่านายน้อยจะทำอะไรกับคนรอบกายเธอครับ" ปยุตบอกกับนายหนุ่มด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"อืมม แล้วตอนนี้เธอทำอะไรอยู่" คิมหันต์ถามต่อทันทีหลังจากที่ฟังลูกน้องคนสนิทรายงานจบ

"วันนี้คุณหนูใหญ่ไม่ได้ออกไปไหนครับ และให้คนเอาอาหารไปให้ที่ห้องนอนด้วยครับ แต่ไม่มีอาการป่วยอะไร" ปยุตรายงานเจ้านายหนุ่มอย่างรู้ใจแม้จะเจอคำถามเพียงสั้นๆ แต่รู้ว่าเจ้านายของเขาต้องการรู้มากแค่ไหน

"คุณปลายฟ้าได้ติดต่อกลับมาแล้วนะครับ เธอแจ้งมาว่าอยากจะเอาแบบที่เธอได้ทำไว้ให้นายน้อยได้ดูก่อนที่จะเริ่มงานกัน" ปยุตรายงานเรื่องต่อไปให้กับเจ้านายหนุ่มฟังต่อทันที

"อืมม งั้นนัดเธอเจอกันที่โรงแรมที่ชะอำในวันพรุ่งนี้ได้เลย บอกกับเธอว่ามาถึงบ่ายๆจะได้ไม่รีบมาก หรือให้คนของเราเข้าไปรับเธอมา" คิมหันต์ตอบกลับไปก่อนที่จะเดินไปดูงานที่ค้างไว้ต่อ

"ครับ" ปยุตน้อมรับคำสั่งเจ้านายแล้วต่อสายแจ้งทางปลายฟ้าทันที

ตื๊ด ตื๊ด (เสียงโทรออกมือถือปยุต)

(สวัสดีค่ะ) ปลายสายเอ่ยทักทายเมื่อกดรับสายเขา

"สวัสดีครับคุณปลายฟ้า เจ้านายของผมต้องการนัดคุยแบบที่โรงแรมที่ชะอำ คุณปลายฟ้าสะดวกที่จะมาได้หรือเปล่าครับ"

(ชะอำ พรุ่งนี้หรือคะ)

"ใช่ครับ แต่มาถึงบ่ายๆนะครับ ทางคุณปลายฟ้าจะไม่ต้องรีบมาก เพราะพรุ่งนี้เจ้านายผมอยู่โรงแรมที่ชะอำทั้งวัน หรือจะให้คนของเราไปรับมั้ยครับจะได้ไม่ต้องขับรถมาเอง"

(เอ่อ ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันขับรถไปเองดีกว่า)

"ครับ เดี๋ยวผมส่งเส้นทางมาโรงแรมให้ทางโทรศัพท์นะครับ"

(ค่ะ ขอบคุณค่ะ)

หลังจบการสนทนากับปลายสายเสร็จ ปยุตถึงกับถอนหายใจออกมากับสิ่งที่ได้รับมอบหมายจากเจ้านายและคำขอร้องจากคนที่เจ้านายรักแต่ไม่ยอมรับหัวใจตัวเองสักที

“เฮ้อ หวงยังกับจงอางหวงไข่ขนาดนี้ ยังบอกว่าไม่คิดอะไรอีก”