Binuksan ko kaagad ang pinto at bumungad sa akin ang walang malay na si Misaki habang nakahandusay sa sahig.
Kaagad akong lumapit sa kaniya at inilabas siya doon at tanging liwanag lang ng buwan ang nagbibigay ng ilaw sa madilim na building na ito kaya naman kinuha ko ang cellphone ko at ginamit ito bilang flashlight.
Nanlalamig naman ang katawan ni Misaki nang mahawakan ko ito kaya hinubad ko ang Jacket ko at saka ibinalot ito sa kaniya.
"Misaki!" Pagtawag ko sa kaniya habang tinatapik tapik siya sa mukha. Namumutla siya at nanghihina rin ang kaniyang katawan. Kaagad ko namang hinawakan ang pulso niya at naramdaman ko naman ang mahinang pagpintig nito kaya nabuhayan ako ng loob.
"Kumapit ka lang, Misaki" pakiusap ko sa kaniya at saka siya binuhat.
Dumating naman sila Joko at ang tatl
