บท3สนใจ
1710 Words
รถสปอร์ตจอดเทียบหน้าสถานบันเทิงสุดหรูขนาดใหญ่ ร่างสูงถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะก้าวเท้าลงจากรถอย่างจำใจ สิงห์ถูกเพื่อนสนิทหว่านล้อมหรือเรียกง่ายๆ ก็คือการบังคับให้เขามาที่นี่
ชายหนุ่มมีการดื่มสังสรรค์บ้างพอเป็นพิธีเมื่อต้องการคลายเครียด ทว่าไม่ได้ชื่นชอบการมาในสถานที่ที่เต็มไปด้วยคนพลุกพล่านและเสียงดังของเครื่องดนตรี
“มาแล้วว่ะ พ่อเสือจำศีลของกู!”
เสียงทักทายของ ‘ฟินิกซ์’ เจ้าของสถานบันเทิงขนาดใหญ่ดังสนั่นทั่วห้องวีไอพีทำเอาใบหน้าหล่อเอือมระอาสุดจะทน ร่างสูงเดินมาทรุดนั่งบนโซฟาตัวยาวข้างกระจกใสที่สามารถสอดส่องมองเห็นด้านล่างผับได้ชัดเจน
“หนวกหูไอ้ฟีนิกซ์”
“กูก็แค่ตื่นเต้นที่กลุ่มสรรพสัตว์ของพวกเราจะอยู่กันครบทีม”
“ชื่อกลุ่มเหี้ยฉิบหาย!”
‘ฉลาม’ นายแบบชื่อดังพูดแทรกขึ้นมาพร้อมกระดกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในมือเข้าปากรวดเดียวหมด ส่ายหน้าไปมากับชื่อกลุ่มที่มีความบรรลัยไม่ต่างกับคนที่ถือวิสาสะตั้งมันขึ้นมา
"เกือบครบทีมเพราะไอ้มังกรติดเมียอยู่ที่รีสอร์ต"
“เลิกพูดมากได้แล้ว วันนี้เรามีภารกิจปลอบขวัญคนที่เพิ่งโดนคู่หมั้นนอกใจมานะ”
คำพูดเย้าแหย่ทำเอาชายหนุ่มข้างกายเหลือบสายตามองด้วยความไม่สบอารมณ์ ทว่ามีหรือคนอย่าง ‘จากัวร์’ จะเกรงกลัว เขากลับชอบใจด้วยซ้ำที่ได้เห็นสีหน้าอื่นของเพื่อนสนิท นอกเสียจากใบหน้าหล่อเรียบนิ่ง และเคร่งขรึม
เก๊กฉิบหาย!
สิงห์พ่นลมหายใจออกมาบ่งบอกถึงความรำคาญที่ฉายชัด หันใบหน้ามองออกนอกห้องกระจกใสจนดวงตาคู่คมสะดุดเข้ากับร่างบอบบางของหญิงสาวปริศนา
การแต่งตัวด้วยเสื้อแขนกุดสีชมพูกับกางเกงยีนขายาวไม่ได้เข้ากับสถานที่เลยแม้แต่น้อย ถึงกระนั้นใบหน้าสวยที่ยืนยิ้มร่าชูแก้วเต้นในมือเรียกความสนใจคนที่ขึ้นชื่อได้ว่าเป็นเสือจำศีล
“มึงยิ้มอะไรวะไอ้สิงห์”
ฉลามเอ่ยถามเพื่อนชายด้วยความสงสัยสุดขีด ขนาดเขาเป็นเพื่อนมันมานานกว่าหลายปียังไม่เคยเห็นคนตรงหน้ามีลักษณะท่าทางแบบนี้มาก่อน
“เปล่า”
“กูก็เห็น หรือมึงสนใจเด็กในผับกู”
“คิดว่าฉันจะสนใจเด็กในผับที่อายุไม่ถึงสิบแปดของแกเหรอไอ้ฟีนิกซ์”
“ไอ้ควาย! แล้วคิดว่ากูจะยอมเสี่ยงติดคุกติดระรางเอาเด็กแบบนั้นมาทำงานเหรอ”
สิงห์หัวเราะในลำคออย่างนึกชอบใจที่ได้เห็นใบหน้าเกรี้ยวโกรธของเพื่อนสนิทเจ้าของผับ ก่อนจะเห็นเจ้าตัวจ้องมองมาอย่างคาดโทษ
“มึงยิ้มร่าแบบนี้ไม่เสียใจหน่อยเหรอวะที่ถูกคู่หมั้นนอกใจ”
ชายหนุ่มไหวไหล่ตอบเมื่อได้ยินคำถามแบบนั้น อันที่จริงเขาไม่ได้ยินดีอะไรกับการถูกบังคับให้หมั้นหมายกับผู้หญิงที่ไม่ได้รักและไม่คิดที่จะสนใจตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ถึงแม้จะอยู่ในสถานะนั้นด้วยกันมานานแต่ก็ไม่เคยล่วงเกินลัลนาเลยแม้แต่น้อย
สิงห์เดินทางไปต่างประเทศเพื่อทำงานอย่างบ้าคลั่ง ไม่เพียงแต่เร่งพัฒนาบริษัทแต่กลับใช้วิธีนั้นเป็นหนทางที่จะหนีหน้าหญิงสาว และรับรู้มาตลอดว่าเธอนอกใจแอบนอนกับผู้ชายคนอื่นเพื่อหาความสุข
“มันจะเสียใจอะไร กูว่าดีใจมากกว่า”
“ไม่เสียดายหน่อยเหรอ คุณนาสวยออกขนาดนั้น”
ฟีนิกซ์ไม่ลดละที่จะพูดแกล้งเย้าแหย่ คู่หมั้นของเพื่อนสนิทเป็นถึงนางแบบคนดังหน้าตาสวยชนิดที่ว่าใครๆ ก็ต่างพากันอิจฉา ถึงกระนั้นคงมีแต่คนตรงหน้าที่ไม่เคยคิดจะมองหรือสนใจผู้หญิงข้างกายตัวเอง
“อยากลงไปด้านล่าง”
ใบหน้าหล่อคอยแอบลอบมองตรงตำแหน่งเดิมไม่วางตา เขาไม่ได้สนใจประโยคสนทนาของเพื่อนที่เอาแต่พูดกรอกหูอยู่ข้างๆ
“ละเมอเหรอวะไอ้สิงห์ ปกติมึงไม่ชอบลงไปด้านล่าง”
“พวกแกจะนั่งในห้องนี้ก็เชิญ”
“อะไรของมึงวะไอ้สิงห์”
ทุกคนต่างขมวดคิ้วใส่เมื่อเห็นท่าทีผิดแปลกไปของคนที่รักความเป็นส่วนตัวอยู่ๆ ก็รีบเดินดุ่มลงไปด้านล่างอย่างรวดเร็ว ไม่แม้จะสนใจพวกเขาที่นั่งหัวโด่อยู่ตรงหน้า
แก้วเหล้าชนเข้าด้วยกันในรอบหลายครั้งเพื่อเฉลิมฉลองกับการปิดดีลงานได้อย่างสวยงาม เสียงเฮฮาดังขึ้นเป็นระยะเมื่อได้มาคลายเครียดในรอบเดือนที่ต้องทนทำงานภายใต้แรงกดดัน
“เบาๆ หน่อยเหนือ”
เปรมชัยรีบเอ่ยห้ามคนตัวเล็กที่ยืนโยกย้ายพร้อมยกแก้วดื่มไปรวดเดียวจนหมด แม้หญิงสาวจะคอแข็งไม่ใช่น้อยแต่รอบนี้เธอดื่มไปหลายแก้วจนสองแก้มเนียนนุ่มแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์
“นั่งดื่มกันไปก่อนนะ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำหน่อย”
สนธิพยักหน้ารับก่อนจะหลีกทางให้เจ้าของบริษัทหรือเจ้ามือเลี้ยงฉลองวันนี้ได้เดินออกไป ส่วนเขารีบเดินไปดึงตัวเพื่อนสนิทอย่างน้ำเหนือมานั่งลงบนโซฟาตามเดิม
“อย่ายุ่งได้ไหม!”
“รู้ว่าคอแข็งแต่ห้ามดื่มเยอะแบบนั้นเด็ดขาด”
“วุ่นวายจริงๆ เลยพวกแก”
เสียงบ่นอุบอิบของหญิงสาวดังขึ้นอย่างขัดใจ เธอทำได้เพียงนั่งดื่มเงียบๆ บนโซฟาข้างกายเพื่อนชายทั้งสอง ล้วนเป็นภาพที่ทำเอาใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มน้อยๆ ขึ้นมา
อีกฝั่งของสถานบันเทิงถึงแม้จะไร้ผู้คนยืนเบียดเสียดทว่าล้วนสร้างความน่ารำคาญใจให้กับสิงห์ หากเขาไม่สนใจคนตัวเล็กตรงหน้ามีหรือจะยอมลงมาอยู่ในบริเวณแห่งนี้
ปากนิด จมูกหน่อย ดวงตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ
ใบหน้าสวยเรียบๆ แต่กลับมีเสน่ห์ดึงดูด
คนอื่นอาจจะเฉยๆ ทว่ากลับกันสิงห์สะดุดตาเธอเหลือเกิน
“คุณสิงห์สวัสดีครับ”
ร่างสูงหันมองตามเสียงของคู่สนทนาที่เอ่ยทัก คิ้วหนาขมวดขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นคนที่ไม่รู้จักหน้าคาตาเข้ามาทักทายอย่างเป็นมิตร
“คุณคือ?”
“ขออนุญาตแนะนำตัวนะครับ ผมชื่อก้าวกล้าเป็นเจ้าของบริษัทก้าวกล้าสถาปนิก”
“ครับผม”
“คุณสิงห์มาคลายเครียดเหรอครับ”
สิงห์พยักหน้าตอบกลับไปเล็กน้อยอย่างนึกรำคาญในใจเมื่อถูกคนตรงหน้ายืนบดบังเสี้ยวใบหน้าหวานของคนที่เขากำลังแอบลอบมองอยู่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เหล่าเจ้าของบริษัทเล็กๆ เข้ามาแนะนำตัวและชวนคุยเพื่อหวังร่วมงานด้วยกัน
“ผมได้ข่าวว่าอีกไม่กี่วันข้างหน้าทางบริษัทของคุณสิงห์จะมีการประมูลเหล่าบริษัทสถาปนิก”
ก้าวกล้ายังคงบากหน้าชวนคุยต่อก่อนจะเข้าสู่ประเด็นสำคัญ แม้บริษัทของชายหนุ่มจัดว่ามีชื่อเสียงในระดับหนึ่งเพราะมีทีมสถาปนิกมือดีทว่าคงไม่อาจจะสู้เหล่าบริษัทยักษ์ใหญ่ที่เข้าร่วมประมูลได้
“ใช่ครับ ถ้าคุณไม่มีอะไรแล้วผมขอตัว”
“เอ่อ งั้นผมขออนุญาตฝากนามบัตรให้คุณสิงห์เก็บไว้พิจารณาหน่อยได้ไหมครับ”
ชายหนุ่มรับนามบัตรจากคนตรงหน้ามาถือไว้อย่างเลี่ยงไม่ได้ ดวงตาคู่คมมองคนที่ยืนยกยิ้มกว้างให้เดินออกไป ก่อนจะสอดส่องหาถังขยะข้างๆ
ไม่ทันจะได้ทิ้งนามบัตรในมือ คิ้วหนาต้องขมวดเข้าด้วยกันอีกครั้งหลังมองเห็นอดีตคู่สนทนาเดินไปทรุดนั่งข้างหญิงสาวที่ตัวเองหมายตาเอาไว้
สองเท้าก้าวเดินฝ่าวงล้อมผู้คนมากมายเข้าไป กลิ่นบุหรี่ลอยคละคลุ้งจนแสบจมูกพร้อมกับร่างอรชรของผู้หญิงที่จงใจเบียดเสียดหน้าอกเข้ามา
“อ้าวคุณสิงห์ มีอะไรหรือเปล่าครับ”
ก้าวกล้าที่มีสีหน้าผิดหวังเมื่อเห็นท่าทีไม่สนใจของชายหนุ่มเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์จัดสร้างคอนโด บ้านจัดสรรและโรงแรมรายใหญ่ของประเทศ
“บริษัทของคุณน่าสนใจดีครับ”
เอ่ยตอบกลับแต่เลื่อนสายตามองร่างบอบบางที่นั่งยกแก้วเหล้าในมือดื่ม เมินสีหน้าตื่นเต้นแกมตกใจของชายหนุ่มเจ้าของบริษัทสถาปนิกที่ปรากฏขึ้นมาหลังได้ยินคำตอบของเขา
“เป็นเกียรติมากครับ งั้นผมขอแนะนำทีมสถาปนิกฝีมือดีของบริษัทหน่อยนะครับ” ก้าวกล้ารีบผายมือแนะนำลูกน้องของตัวเองทีละคน จนมาถึงคนสุดท้าย
“คนนี้น้ำเหนือ ถึงจะเป็นผู้หญิงในทีมคนเดียวแต่เก่งมากเลยนะครับ”
“น้ำเหนือ”
ทวนชื่อหญิงสาวอีกครั้งเสียงแผ่วเบาก่อนจะเห็นใบหน้าสวยเงยขึ้นมอง หัวใจที่เย็นชาเต้นสั่นไหวขึ้นมาเสียอย่างนั้นเมื่อสบเข้ากับดวงตากลมโตเป็นประกาย
“ไว้ผมจะลองเอาไปพิจารณาดูอีกทีนะครับ”
“ด้วยความยินดีมากๆ เลยครับคุณสิงห์”
น้ำเหนือกะพริบตาถี่มองชายหนุ่มร่างสูงกำยำเดินออกไป ผิวพรรณขาวผ่องบ่งบอกถึงความเป็นลูกผู้ดี การแต่งตัวเรียบๆ แต่เต็มไปด้วยของแบรนด์เนมรุ่นลิมิเต็ด โดยเฉพาะนาฬิกาข้อมือที่เธอเคยเห็นผู้เป็นบิดาเอามานั่งขัดเช้าเย็นเพราะมีแค่สามเรือนบนโลก
รวยเวอร์ๆ แถมเบ้าหน้ายังหล่ออย่างกับฟ้าประทานอีก!
“ใครเหรอคะคุณกล้า” หญิงสาวสนใจและใคร่อยากรู้เป็นอย่างมาก
“คุณสิงห์ ประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ของประเทศ ลูกชายเพียงคนเดียวของตระกูลจิราพิพัฒน์”
“บริษัทระดับนั้นทำไมถึงมาสนใจเราได้ครับ”
เปรมชัยสงสัยอย่างหนัก จากที่เขาเคยทราบมาว่าเหล่าบริษัทยักษ์ใหญ่แบบนี้ต้องประมูลแข่งขันกันเลือดตาแทบกระเด็นกว่าจะได้เข้าไปทำงานร่วมกัน ทว่ากลับมาสนใจบริษัทเล็กๆ ทำเอางุนงงไปหมด
“เห็นฝีมือของฉันไหม ไปพูดไม่กี่คำก็ทำเอาคุณสิงห์สนใจ”
“โคตรสุดเลยครับคุณกล้า นับถือๆ”
ก้าวกล้ายืดตัวใช้มือตบหน้าอกตัวเองแผ่วเบาอย่างถือดี ยิ้มกริ่มออกมาด้วยความภาคภูมิใจในตัวเองที่ฉายประกายความเก่งกาจจนประธานเจ้าของบริษัทใหญ่เล็งเห็น
.
.
.
- Writer
