น้ำเหนือแทบร้องกรี๊ดออกมาหลังทราบข่าวว่าคอนโดที่เธอซุกหัวนอนอยู่กำลังจะตกไปเป็นของคนอื่นโดยการใช้อำนาจของผู้เป็นบิดา
“ป๊านะป๊า! จะตามติดเหนือเป็นผีทวงแค้นไปตลอดชาติเลยหรือไง”
เปรมชัยและสนธิหันหน้ามองร่างบอบบางที่ฉายชัดความโกรธเคืองออกมา พวกเขาถูกเรียกตัวมาตั้งแต่เช้าเพื่อช่วยเพื่อนสนิทเก็บของย้ายออกไปจากคอนโด
“ไอ้คอนโดนี่ก็เหมือนกัน ไม่มีจรรยาบรรณอะไรเลย แค่เห็นเงินนิดๆ หน่อยๆ ก็กล้าฉีกสัญญาไล่ฉัน”
“ใจเย็นๆ แกโวยวายไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร”
เปรมชัยยกกล่องลังบรรจุงานวางลงตรงหน้าหญิงสาว ส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอาระคนสงสารคุณหนูที่ในตอนนี้กลายเป็นคนจนตอก
“ยอมกลับไปช่วยงานที่บ้านไหมเหนือ”
สนธิเหลือบมองเห็นเอกสารแต่งตั้งตำแหน่งผู้อำนวยการบริษัทนำเข้าอาหารแปรรูปทั้งในและต่างประเทศ เขายกมันขึ้นมาอ่านก่อนจะเห็นคนตัวเล็กทำหน้าบอกบุญไม่รับใส่
“ไม่! แกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบงานบริหาร”
“แล้วมาทนอยู่ในสภา
