“กรี๊ดดดด เฮือก!!!!”
ตากลมเบิกกว้างสะดุ้งเฮือกคล้ายกับถูกกระชาก จากแรงมหาศาลก่อนจะลืมตาโพลงขึ้นมาท่ามกลางห้องนอน แปลก ๆ เหมือนในซีรีส์จีนที่เธอเคยเห็นผ่านตามาอย่างนั้นแหละ
ไลฟ์สดดี ๆ มาอยู่ที่นี้ได้ไง!!
“ก็หน้าเรานี่หว่า แต่กูไปเอาชุดหนังจีนนี่มาใส่ ตอนไหนวะเนี่ย หยี๋ รุงรังจืดชืดชะมัดเอามาใส่ให้กูได้นะ”
คนที่เพิ่งตื่นมาเอื้อมกระจกขึ้นมาส่องแต่ก็ไม่ได้เห็นถึงความผิดปกติใด ๆ ใบหน้าสวย ๆ นี้ก็ยังเป็นเธออยู่เหมือนจะมีแปลกก็ตรงชุดนี่แหละที่ดูประหลาดตาไปไม่สดใสร่าเริงนัก // ถึงทิชาจะเป็นสตรีขี้แอ๊บแต่ก็แอ๊บแค่กิริยาท่าทางนะเว้ย ส่วนการแต่งตัวมันก็ต้องแซ่บ ๆ หน่อยสิยะ ไม่ใช่จืดชืดเหมือน ผักเน่าแบบนี้
“คุณหนูเจ้าขาตื่นแล้วหรือเจ้าคะ บ่าวเป็นห่วงแทบแย่”
ผู้หญิงในชุดยาวรุ่มร่ามแบบเดียวกันเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับทั้งวางกะละมังผ้าชุบน้ำก่อนจะรีบมานั่งใกล้ ๆ เธอ
“เธอเป็นใครเนี่ย กล้องไลฟ์สดอยู่ไหนบอกมาเลยนะ นี่ยูทูบเบอร์คนอื่นคิดแผนแกล้งทิชาเหรอ”
ทิชาเริ่มซักไซ้คนเข้ามาใหม่ด้วยใบหน้าอ่อนหวาน พยายามสะกดกลั้นความไม่พอใจเอาไว้เพราะคิดว่าตอนนี้อาจจะมีพวกซ่อนกล้องเอาไว้อยู่
“บอกมะ... อะ.....โอ๊ย!! ปวดหัวจัง โอ๊ย!! ช่วยด้วย”
มือบางยกขึ้นกุมศีรษะที่เริ่มปวดจนแทบจะระเบิดออก เป็นเสี่ยง ๆ
“คุณหนู คุณหนูเจ้าขาเป็นอะไรไปเจ้าคะ ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยคุณหนูที”
สาวใช้มองคุณหนูของตนอย่างตกใจ เมื่อตั้งสติได้จึงรีบเรียกคนด้านนอกให้เข้ามาช่วย หากคุณหนูเป็นอะไรขึ้นมาฮูหยินคงได้ฆ่านางแน่ ๆ
“ฮึก ๆ”
อาการปวดหัวค่อย ๆ ทุเลาลงแทนด้วยความทรงจำ แปลก ๆ ที่ไม่ใช่ของเธอลอยเข้ามาในหัว ภาพที่เธอเติบโตในจวนแห่งนี้ตั้งแต่เล็กจนโตค่อย ๆ แทรกเข้ามาเรื่อย ๆ ก็พอจะทำให้รับรู้ได้ว่าเธอในตอนนี้นั้นอยู่ในร่างของ เสี่ยวอี้เฟย สตรีผู้แสนงดงามหยดย้อยปานน้ำผึ้งแต่ดั๊นโง่!!! ไปหลงรักเพื่อนพี่ชายที่เป็นถึง ท่านอ๋องไม่พอเท่านั้นยังเป็นถึงแม่ทัพใหญ่อีกด้วย แต่มันก็น่า ปวดหัวก็ตรงที่ผู้ชายเขาไม่ได้รักตอบแต่ เสี่ยวอี้เฟย ก็ดั๊นโง่ ไปตามตื๊อเขาอยู่ได้
พล๊อตนิยายน้ำเน่าชัด ๆ ที่เธอดันหลุดเข้ามาอยู่ในร่างนางเอกผู้แสนอ่อนแอโง่งมบูชาความรักเฝ้าติดตามผู้ชายส่งอาหารส่งขนมให้เปลืองอยู่นานแสนนาน
จนไปเจอท่านอ๋องนั้นนั่งดื่มน้ำชาอยู่กับคุณหนูหลันฟางบุตรสาวผู้มีจิตใจงดงามเป็นถึงบุตรสาวของหมอหลวงในวัง เสี่ยวอี้เฟยถึงได้มานอนร้องไห้ตรอมใจจนตายในห้องนี้ยังไงละ
แต่คนที่อนาถกว่ามันคือ ทิชา ไอดอลสาวสวยสายแอ๊บ อย่างเธอนี่ที่ไลฟ์สดอยู่ดี ๆ ก็มาโดนไฟช็อตตายกลางไลฟ์สด แล้วเธอก็ได้มาเข้าร่างนี้แทนและความทรงจำในร่างปัจจุบันก็จบลงด้วยภาพการนอนตายแบบอนาถ
“ฮือ ๆ ป่านนี้หม่าม้าคงร้องไห้คิดถึงทิชาแย่แล้วแน่ ๆ เลย ปะป๊ากับพี่ทิวาก็คงไม่ต่างกัน ฮือ ๆ เอากูมาอยู่นี่ทำไมวะเนี่ย ฮือ ๆ อยากกลับบ้าน ฮือ ๆ”
ทิชาเริ่มร้องไห้ออกมาเมื่อคิดถึงคนในครอบครัวในปัจจุบันถึงภาพที่ไหลเข้ามาในหัวคนในครอบครัวนี้จะหน้าเหมือนพ่อแม่กับพี่ชายของทิชาจริง ๆ ก็ตาม
“เฟยเอ๋อร์เจ้าเป็นอย่างไรบ้างลูก”
เสียงหวานที่แสนคุ้นเคยดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงสง่าที่ยังคงความงดงามเดินเข้ามาหาเธอในห้องด้วยท่าทางร้อนรน
“ม๊า!!!!”
เธอมองหน้าคนที่เหมือนแม่ตัวเองอย่างกับคนเดียวกันอย่างตื่นเต้นในภาพความทรงจำว่าเหมือนแล้วแต่ไม่คิดว่าจะเหมือนกันได้มากขนาดนี้
หรือว่านี่จะเป็นอดีตชาติของเธอ...ไม่ใช่นิยายแบบที่คิด
ทิชาคิดไปมั่ว ๆ ตามที่ได้เคยเจอตามซีรีส์ตามละครที่แม่ชอบดู