เมื่อร่างงามของหญิงสาวอันเป็นสุดที่รักเพียงหนึ่งเดียวในหัวใจได้เดินพ้นออกนอกประตูร้านไป พลันใบหน้าหล่อเหลาไม่เป็นสองรองใครของน่านพยัคฆ์จึงก้มลงมองตัวต้นตอของเรื่องชวนปวดหัวในวันนี้ด้วยแววตาเคืองขุ่น ยังไงเสียวันนี้เขาจะต้องจัดการตัดบัวไม่ให้เหลือใยให้สิ้นซากลงเสียที เขาเองก็เบื่อเต็มทนกับความจุ้นจ้านวุ่นวายไม่เข้าเรื่องของโฉมฉาย พอกันทีกับคำว่าไม่เป็นไร ทั้งที่แล้วมาเขาอาจจะไม่ได้ใส่ใจกับโฉมฉายมากมายนัก กับความวุ่นวายเกินกว่าเหตุของเจ้าหล่อน...
เพราะเขาเห็นว่าไม่จำเป็นอะไร ก็ในเมื่อเขาไม่เคยสนองตอบความปรารถนาของโฉมฉายเลยสักครั้งเดียว หากนานวันเข้าหญิงสาวคงจะเลิกลาตัดใจไปจากเขาเอง ก็คงจะเหมือนกับหญิงสาวคนอื่นๆ เมื่อเขาไม่เดินข้ามสะพานที่พวกหล่อนทอดมาให้ หญิงสาวเหล่านั้นต่างก็ชักสะพานของตัวเองกลับไป แล้วนำไปทอดต่อให้คนที่เขาต้องการอยากจะเดินข้ามผ่านเองนั่นแหละ แต่โฉมฉายกับดื้อด้านไม่ยอมล้ม
