5
1048 Words
ก๊อก ๆ ๆ!
ประตูห้องถูกเคาะดังรัว ก่อนที่คนข้างนอกจะใช้กุญแจสำรองไขเข้ามาในทันที
“คุณพ่อ!”
“แกจะทำอะไร ทรงฤทธิ์”
วาวไหมคว้าผ้าคลุมร่าง ปล่อยโฮออกมาทันทีอย่างสุดกลั้น
ทรงฤทธิ์หน้าเสีย ขยับออกจากเตียง
“ผมแค่...”
ฉาด!
ใบหน้าของทรงฤทธิ์สะบัด
“ก็เพราะงี้ เจ้าสาวตัวจริงของแกถึงทนแกไม่ได้”
“แต่ผู้หญิงคนนี้ มาเพราะเงินไม่ใช่เหรอครับ”
ทรงฤทธิ์ถามเสียงดัง เขายังคงเหมือนเด็ก ๆ ที่ถูกขัดใจ พ่อเลี้ยงรณชัยขึงตา สีหน้าแม้สงบนิ่งแต่ดูดุดันกว่าทุกครั้ง นี่คือการปกป้องเกียรติยศของผู้หญิงคนหนึ่ง ขณะเดียวกันก็หมายถึงเกียรติยศของลูกชายเหมือนกัน
สุภาพบุรุษไม่ใช่แบบนี้
ทรงฤทธิ์นิสัยเสียมานาน ไม่เคยปรับเปลี่ยนตัวเองไปในทางที่ดีได้เลย เหมือนจะรู้ว่าเขาคือทายาทเพียงคนเดียว จะทำอย่างไรก็ได้ พ่อไม่มีทางตัดสัมพันธ์เลือดในไส้ได้หรอก
“ฉันขอห้าม อย่ายุ่งกับเธอ จนกว่า...”
“ทำไมครับคุณพ่อ”
“จนกว่าแกกับเธอจะได้เข้าพิธีแต่งงานและจดทะเบียนอย่างถูกต้อง”
“อะไรนะครับคุณพ่อ”
“ฉันพูดชัดแล้ว”
“เธอเป็นแค่อีตัว!”
“ทรงฤทธิ์! แกพูดอะไรออกมา ขอโทษหนูวาวไหมเดี๋ยวนี้”
“ไม่มีทาง ผมไม่มีทางขอโทษอีตัว”
พ่อเลี้ยงรณชัยกำหมัดแน่น ขณะที่ทรงฤทธิ์ยิ้มเครียด เขารู้จุดอ่อนของพ่อดีว่าเอาเข้าจริงแล้ว พ่ออ่อนแอกว่าเขาเสียอีก
“เอาเลยครับคุณพ่อ ถ้าคุณพ่ออยากจะปกป้องอีตัวคนหนึ่ง ก็เชิญได้เลย คุณพ่อจะเอามาทำเมียแทนคุณแม่ใช่ไหมล่ะครับ”
ทรงฤทธิ์ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ก่อนจะหมุนร่างก้าวออกจากห้อง
พ่อเลี้ยงรณชัยบดกรามกรอด ถ้าจะโกรธลูก ก็คงต้องโกรธตัวเอง เพราะลูกก็คือผลผลิตของเขา จะโทษใครไปไม่ได้
พ่อเลี้ยงรณชัยสงบสติอารมณ์เย็นลงในที่สุด ก่อนหันไปทางหญิงสาว
“พ่อขอโทษแทนทรงฤทธิ์ด้วยนะ”
“หนูก็ขอโทษค่ะที่พลอยทำให้วุ่นวายแบบนี้”
“มันไม่ใช่ความผิดของหนูสักนิดเดียว หนูพักผ่อนเถอะ คงไม่มีอะไรแล้วละ แต่ถ้ามี...เรียกคนให้ช่วยได้ตลอดนะ”
“ขอบคุณค่ะคุณพ่อ”
พ่อเลี้ยงรณชัยก้าวออกจากห้องไปแล้ว หญิงสาวทรุดร่างลงบนเตียง ความรู้สึกเวลานี้สับสน หล่อนรู้แล้วละว่า ชีวิตของหล่อนนับแต่นี้เป็นต้นไป มันไม่ได้สวยงามเท่าไรนัก
น้ำตาคลอออกมาพร้อมกับเสียงสะอื้นเบา ๆ หล่อนทิ้งร่างนอนลงฟุบหน้ากับหมอน ไม่อยากให้ใครหรือแม้แต่ตัวเองได้ยินเสียงแห่งความอ่อนแอ...
เช้าแล้ว...
วาวไหมไม่ได้อยู่ที่ห้อง หล่อนตื่นแต่เช้าทำภารกิจส่วนตัวเรียบร้อยแล้วออกมาข้างนอก เผื่อว่าจะมีงานอะไรช่วยเหลือได้บ้าง
แต่ก็นั่นแหละ ที่นี่มีพนักงานประจำอยู่ทุกแผนกแล้ว หล่อนจึงไปได้งานในแผนกอาหาร หล่อนตีซี้กับแม่บ้านได้ไม่ยาก พูดคุยกันอย่างถูกคอ
“คุณสวยจังเลย”
แม่บ้านชมไม่ขาดปาก
“สวยตรงไหนคะ เรียกหนูว่าไหมก็ได้ค่ะ”
“จริง ๆ นะคะ หน้าตาเหมือนตุ๊กตาน่ารัก ผิวผุดผ่องนวลเนียนผู้หญิงด้วยกันยังแอบมองเลยค่ะ มิน่าล่ะ ถึงได้เข้าตาลูกน้องพ่อเลี้ยงเข้า”
ใบหน้าพริ้มเพรามีรอยยิ้ม แม่บ้านที่เป็นเพศเดียวกันยังรู้สึกหวิว ๆ กับรอยยิ้มของหล่อน ริมฝีปากระเรื่องน่าจูบที่สุด รูปร่างของวาวไหม แม้ไม่ได้แต่งตัวด้วยชุดรึงรัดสัดส่วน แต่...ความได้รูป ส่วนเว้าของเอว ส่วนนูนของสะโพก ช่วงขาที่เรียวยาว ผิวพรรณนวลเนียน ล้วนแล้วแต่สามารถทำให้เพศเดียวกันหรือตรงกันข้ามเกิดความรู้สึกได้ทั้งสิ้น
ราวกับว่า หล่อนเกิดมาเพื่อจะประเล้าประโลมทางโลกีย์ แม้เพียงแค่มองด้วยสายตา
“อุ๊ย คุณหนูไหม พ่อเลี้ยงมาแน่ะค่ะ แย่แน่ ๆ เลย เจอดุแหง!”
ทั้งคู่หันไปทางประตูเห็นเจ้าของร่างสูงก้าวเข้ามา...พ่อเลี้ยงรณชัย
เขาอยู่ในชุดลำลอง ดูดี สายตาที่มองสบกับวาวไหมยังคงเป็นสายตาอบอุ่นอ่อนโยนเหมือนเดิม
“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณพ่อ”
“หวัดดีจ้ะ ทำไมถึงได้มาช่วยงานอยู่นี่ล่ะ เอาอีกแล้วนะพี่น้อม” พ่อเลี้ยงแกล้งเอ็ดแม่บ้าน
“ไม่เกี่ยวกับคุณป้าเลยค่ะคุณพ่อ หนูแค่อยากช่วยเองค่ะ”
“ไม่ต้องช่วยหรอก นะพี่น้อมนะ”
“ค่า พ่อเลี้ยง” แม่บ้านตอบ
“ไปกับพ่อดีกว่า”
“ได้ค่ะคุณพ่อ”
แม่บ้านมองตามหลังร่างสูงเพรียวของหญิงสาวที่เพิ่งก้าวไปพร้อมกับพ่อเลี้ยงรณชัย คิดในใจว่า คู่นี้น่าจะมีความเหมาะสมกันมากกว่า แม้ว่าพ่อเลี้ยงรณชัยจะรุ่นราวคราวพ่อ แต่เป็นหนุ่มใหญ่ดูดีเสมอ แถม...นิสัยใจคอยังมีความเป็นสุภาพบุรุษ ให้เกียรติคนอื่น พนักงานที่นี่ให้ความนับถือพ่อเลี้ยง สาว ๆ น่ะมีบ้างเหมือนกันที่แอบปิ๊งพ่อเลี้ยง แต่เขาไม่เคยแสดงท่าทีเจ้าชู้ไก่แจ้กับพวกพนักงาน นี่ต่างหากล่ะคือลักษณะของสุภาพบุรุษที่แท้จริง แตกต่างจากลูกชายอย่างสิ้นเชิง…
ทรงฤทธิ์แอบตัวเข้ากับมุมฉากของตัวอาคาร เมื่อเห็นพ่อเลี้ยงรณชัยกับหญิงสาวเดินคุยกันมา ดวงตาของชายหนุ่มมีประกาย เพิ่งได้เห็นเต็มสองตาตอนนี้เองว่า หล่อนสวยจริง ๆ
รูปร่างสูงเพรียว ผิวขาวนวลเนียน เส้นผมยาวสลวยถูกปล่อยสยายกลางหลัง วงหน้าพริ้มเพรางดงามราวกับตุ๊กตา ทั้ง ๆ ที่หล่อนไม่ได้แต่งหน้าอะไร ริมฝีปากสีระเรื่อธรรมชาติ ภาพเหตุการณ์เมื่อคืน แม้ว่าเขาจะเมา ๆ แต่ยังสามารถจดจำได้ทุกรายละเอียด
น่าเสียดายอยู่อย่างที่ไม่ได้จัดต่อจนจบ
ทรงฤทธิ์ถอนใจ นึกเสียดาย เผลอลูบปาก แววตามีความหื่นกระหาย เมื่อคืนหลังทะเลาะกับพ่อ เขาก็แวบไปต่อข้างนอกกับผู้หญิงที่พร้อมจะพลีชีพกับเขา
ร่วมรักกับผู้หญิงพวกนั้นเสร็จสมไปตั้งหลายครั้ง แต่ใจกลับกระหวัดถึงผู้หญิงที่เขาเพิ่งมีโอกาสได้ลวนลามแต่ไม่เสร็จ
มันเหมือนมีอะไรค้างคา
- Writer
