EP 7 : เคยคิดจริงจังกับใครบ้างไหม
1425 Words
“อ๊ะ!”
“...” สงครามในห้องเชือดเกิดขึ้นอีกแล้ว
เมื่อก่อนตอนช่วงแรกที่ได้ยินหน้าฉันจะเป็นแบบนี้
... ?
แบบนี้
... ?
แบบนี้
...?
แต่เดี๋ยวนี้เป็นแบบนี้
... ?
ความซวย ความจัญไรกระแทกหูอีกแล้ว!
“อ๊ะ! แรงดีจังเลยค่ะเพลิง ซี๊ด~ เพลิงขา~”
...จะอ้วก~
ฉันรีบสะบัดหัวไล่เสียงอัปมงคลออกจากสมองแล้วตรงเข้าห้อง ยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลยแต่ไม่กินแล้ว ขืนนั่งกินได้อ้วกแน่ ๆ เพราะเมียคนที่แปดร้อยของคุณเพลิงนรกร้องครางซะขนาดนั้น
ส่วนคุณเพลิงนี่ก็จริง ๆ เลย ลากผู้หญิงมากินตับอะไรตั้งแต่ห้าโมงเย็น!
กริ๊ก!
“ฟู่ว์~ บัดสีที่สุดเลย!” เซฟโซนที่ดีที่สุดของฉันคือห้องนอนนี่แหละ ห้องมันเก็บเสียงนะแต่หลายครั้งคุณเพลิงกับสาว ๆ ก็ไม่ได้สนใจที่จะปิดประตูให้สนิท หลายครั้งที่ฉันได้ยินเสียงผู้หญิงครางดังมาก แต่เสียงผู้ชายบอกตรง ๆ ว่าไม่เคยดังเข้าหูเลย ซึ่งก็ดีแล้วค่ะ คนอย่างคุณเพลิงขอพรีรตาฟังแค่เสียงด่าก็พอ อย่าให้หูต้องพบความซวยขนาดนั้นเลย
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
...คุณหญิงป้า
โอ๊ะ! คุณหญิงป้าโทรมานี่นา~
ติ๊ด!
“ค่ะคุณป้า”
(ทำอะไรอยู่จ้ะลูก)
“พรีมเพิ่งถึงคอนโดค่ะ”
(พี่เพลิงล่ะ)
“เอ่อ...หลับอยู่มั้งคะ”
(อ้อ ถ้างั้นไปปลุกพี่เลยลูก อีกห้านาทีป้าถึง)
“คะ?”
(ป้ากำลังจะเลี้ยวเข้าคอนโดพวกหนู วันนี้มาทำอาหารให้เด็ก ๆ ทานจ้ะ)
“เอ่อ...ค่ะ ๆๆ เดี๋ยวไปปลุกตอนนี้เลยค่ะคุณป้า”
ติ๊ด!
ฉิบหาย!
ถ้าคุณหญิงป้าขึ้นมาเจอฉากระห่ำประหนึ่งนรกแตกผีนรกก็พากันร้องครวญครางด้วยความดีใจท่านได้อาละวาดจนไม่ได้ทำอะไรแน่นอน แล้วหลังจากคุณหญิงป้าอาละวาดเสร็จคุณเพลิงนรกก็ต้องเอาความหงุดหงิดที่โดนแม่ตัวเองอาละวาดใส่มาลงที่ฉัน ซวยโดนกินหัวแน่ไอ้พรีม!
ตึง ๆๆๆ
พั่บ!
กึก!
“...” ฉันเบรกจนแทบตัวทิ่มเพราะเสียงเหมือนคนปรบมือมันดังมาก แต่...มันไม่ใช่เสียงปรบมือหรอก T^T
พั่บ พั่บ พั่บ!
“อ๊ะ! เสียวที่สุดเลยเพลิง~ อื้อ~ เพลิงขา~ ทำไมเก่งแบบนี้~”
...จะอ้วก~
ขมคอ!
ทำไมต้องมาฟังอะไรแบบนี้! T^T
ฉันขยับขาช้า ๆ อยากถอยหลังกลับแต่ไม่มีเวลาแล้ว คุณหญิงป้าเป็นคนตรงเวลาลองท่านบอกว่าห้านาทีก็คือห้านาทีตามนั้นถ้ามัวช้ามันจะไม่ทันกาล
“เฮ้อ~” ทำไมชีวิตต้องมาเจอความสัปดลอะไรแบบนี้ด้วยนะ!
พั่บ! / ก๊อก!
พั่บ / ก๊อก!
พั่บ พั่บ พั่บ! / ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
ไม่มีสัญญาณตอบรับ เสียงเคาะน่าจะดังประสานกับเสียงอะไรก็ไม่รู้นั่นแหละสองคนนั้นที่กำลังมัน เอ้ย! กำลังตกอยู่ในห้องหฤหรรษ์เลยไม่ได้ยิน
“เพลิงขา~ /คุณเพลิง!”
พั่บ!
“ว้าย! / เชี่ย! อะไรวะ!” ได้ยินสักที! รู้งี้แหกปากร้องหน้าห้องตัวเองดีกว่าจะได้ไม่ต้องได้ยินเสียงชัดขนาดนี้
“คุณ... / เพลิง! ทำไมมีผู้หญิงอยู่ในห้องคะ!” กำลังจะบอกว่าคุณหญิงป้ากำลังจะมาแต่เสียงผู้หญิงในห้องแว๊ดออกมาก่อน แต่เดี๋ยวนะ? ทำไมเสียงคุ้น ๆ ชอบกล
“มีอะไรพรีรตา! / เพลิง! เอมมี่ถามทำไมไม่ตอบ!”
“อ่าส์! เงียบก่อนได้ไหมเอมมี่! มีอะไรพูดมาสักทีสิวะ!”
“คุณหญิงป้ากำลังมา อีกสองนาทีจะมาถึงค่ะ”
“อะไรนะ!”
“ตามนั้น เคลียร์เลย” ฉันพูดจบก็หมุนตัวเดินไปทิ้งตัวนั่งที่โซฟากลางห้องด้วยรอยยิ้ม ไม่ใช่สองนาทีแต่เป็นสามต่างหากแต่ฉันอยากเอาคืนอีตาคุณเพลิงนรกบ้างแล้วก็เป็นอย่างที่ต้องการเพราะในห้องกำลังเกิดสถานการณ์คับขันยิ่งกว่าตอนผู้หญิงผู้ชายจะถึงปลายทาง~ อิอิ ^^
“นี่มันอะไรกันเพลิง!”
“เดี๋ยวค่อยคุยกันเอมมี่ รีบ ๆ ใส่เสื้อผ้าเร็ว!”
“ไม่ใส่! อยู่ดี ๆ ก็มาไล่ แล้วคนข้างนอกคือใคร!”
“เอมมี่! อย่าเพิ่งงี่เง่าได้ไหมวะ บอกให้ใส่เสื้อผ้าเร็ว ๆ ไง”
“ทำไม? เด็กใหม่มาแล้วจะไล่เหรอ?”
“อ่าส์! ใส่เดี๋ยวนี้! ให้เวลาแค่นาทีเดียวรีบออกไปจากที่นี่ไม่งั้นโฆษณาที่เคยให้ผมถอดทั้งหมด”
“เพลิง!”
“เร็วสิวะ!”
“...เออ!” หูย~ สนุกจังเลยค่ะ เสียดายมีเวลาฟังแค่แป๊บเดียวกำลังสนุกเลย ^^
ปัง!
ขวับ!
“...”
“ฉันไม่เอาเธอไว้แน่!” ผู้หญิงที่ออกมาจากในห้องของคุณเพลิงหลังจากเพิ่งตะคอกใส่เขาไม่ถึงหนึ่งนาทีสะบัดหน้ามามองฉันแล้วก็ชี้หน้าและตะโกนขู่ฉันออกมาก่อนที่เธอจะเดินตรงไปที่ประตูห้องส่วนฉันก็นั่งอึ้งเพราะคนที่เพิ่งออกไปคือนางเอกละครที่ฉันเพิ่งดูเมื่อคืน
...เอมมี่ นางเอกอันดับหนึ่งของช่องหกสีในตอนนี้ นางเอกที่ดังมาก ๆ สวยมาก ๆ ฉันติดละครของเธอทุกเรื่องเรียกได้ว่าเป็นแฟนคลับเลย ยิ่งได้เจอตัวจริงเมื่อกี้ก็ยิ่งรู้ว่าสวยมาก~ สวยจนฉันลืมสนใจไปเลยว่านางเอกที่ฉันแอบเป็นแฟนคลับขู่ฉันด้วยคำพูดน้ำเสียงท่าทางที่ไม่น่ารักเลยสักนิด
แต่ก็ช่างเขาเถอะ เขาก็คนคนหนึ่ง รักโลภโกรธหลงเป็นเหมือนกัน เป็นใครเจอแบบนี้จะไม่อารมณ์เสียเนอะ
แต่จะว่าไป...เอมมี่ทำฉันไม่กล้าดูละครเรื่องเมื่อคืนต่อทั้งที่กำลังติดมาก ๆ เลยค่ะ ไม่อินแล้วอ่ะฉันจะอินบทเด็กสาวไร้เดียงสาที่แค่โดนพระเอกแอบจุ๊บแก้มก็แก้มแดงปากสั่นแบบนั้นอีกต่อไปได้ยังไงในเมื่อเสียงครางลั่นห้องเมื่อกี้ยังติดอยู่ในหูอยู่เลย
“รู้ได้ไงว่าแม่จะมา”
ขวับ!
“คะ? อ๋อ คุณหญิงป้าโทรมาบอกค่ะ” เจ้าของห้องตีหน้านิ่งใส่เสื้อผ้าสบาย ๆ เดินออกมาถามฉันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ให้ตายเถอะคนเรานี่นะระดับความหน้าด้านไม่เท่ากันจริง ๆ
“อย่าบอกแม่ล่ะ” คุณเพลิงทิ้งตัวนั่งที่โซฟาอีกตัว บอกเสียงนิ่งแต่สายตากำลังข่มขู่
“ถ้าอยากให้คุณหญิงป้ารู้จะรีบไปบอกให้เคลียร์พื้นที่ทำไมล่ะคะ”
“อืม ก็ดี”
“ว่าแต่เมื่อกี้สวยมากเลย ตัวจริงไหมคะคุณเพลิง” ฉันขยับตัวนิดหน่อยแล้วก็ถามเขาจากนั้นก็ตบท้ายด้วยรอยยิ้มที่ยิ้มจนตาหยีเผื่อคำด่าที่กล้าสาระแนถามจะเบาลง
“ยุ่ง” นั่นไง ถ้าไม่ยิ้มจนตาหยีจากคำว่า ยุ่ง น่าจะเป็นคำว่า เสือก ^_^!
“ไม่ได้อยากยุ่งหรอกค่ะแต่พอดีพรีมเป็นแฟนคลับเอมมี่ ถ้าเขาเป็นแฟนตัวจริงของคุณเพลิงพรีมก็จะได้เจอเขาบ่อย ๆ ไง”
“หึ ๆๆ ถ้าตัวจริงจะไล่ให้กลับก่อนแม่มาทำไมวะ ชอบถามอะไรโง่เหมือนหน้าตาตลอดเลยว่ะ”
“โหย~ เซ็งเลย”
“เซ็งทำห่าอะไร” หยาบ -_-
“ก็เซ็งที่สวยแถมดังขนาดนั้นแต่คุณเพลิงไม่คิดจริงจังนี่ไง ถามจริง ๆ อย่าหาว่ายุ่งเลยนะคะแต่พรีมแค่อยากรู้ว่าคุณเพลิงเคยคิดจะคบใครจริงจังบ้างไหม”
“ไม่” ไม่คิดเลยค่ะ ตอบทันทีเลย
“แล้วจะไม่มีทายาทเหรอคะ คุณเพลิงเป็นลูกชายคนเดียวนะ”
“ทายาท?”
“อาฮะ”
“อยากมีก็จ้างอุ้มท้องไง ยากตรงไหน” คิดง่ายเนอะ
“แต่เด็กต้องมีแม่นะคะ”
“มีแม่นมก็พอ เดี๋ยวจ้างเธอต่อเลย”
“เหอะ! ใครจะเป็นลูกจ้างของคุณเพลิงต่อ เรียบจบเมื่อไหร่พรีมเก็บของย้ายออกทันทีเลยค่ะ”
“หึ ๆๆ ไม่เรียนจบพรุ่งนี้ไปเลยล่ะวะ ฉันก็เหม็นขี้หน้าเธอเหมือนกัน”
“ชิส์! ทำได้พรีมทำไปตั้งแต่อยู่ม. 5 แล้วเถอะ” ฉันย่นจมูกใส่เขาด้วยความหมั่นไส้แต่อีตาคุณเพลิงนรกไม่พูดอะไรนอกจากกระตุกยิ้มมุมปากเยาะเย้ยที่ฉันทำอย่างที่ปากพูดไม่ได้ สะใจมากเลยสิ!
“แต่ก็ดีนะคะคุณเพลิง ไม่คิดจริงจังกับใครนี่ล่ะดีแล้ว สงสารผู้หญิงที่จะมาเป็นตัวจริงของคุณเพลิงอ่ะ...เสี่ยงเป็นโรคเอดส์น่าดูเลย” ^^
“พรีรตา!”
- Writer
