EP 6 : ไม่อยากกิน
1821 Words
“...”
“มองทำไม?”
“...” คำถามทำให้ฉันรีบหลบตาเขาแทบไม่ทัน
“ตาเพลิงพอแล้วลูกแม่ขอร้อง”
“แม่จะขอร้องผมทำไม เด็กแม่อยากดื่มเหล้ามากผมก็จัดให้แล้วนี่ไง”
“...”
“เพลิง มันคนละอย่าง”
“มันก็อย่างเดียวกันนั่นล่ะครับ ไม่ต้องก้มหน้า กินเข้าไปเดี๋ยวนี้พรีรตา”
“...พรีมกินไม่ไหว” ฉันยังก้มหน้ามองมือตัวเองเหมือนเดิมแล้วตอบด้วยเสียงที่สั่นเครือ
“จะไม่ไหวได้ไงวะยังไม่ได้ดื่มสักแก้ว” ใช่ ยังไม่ได้ยกเหล้าที่เขารินใส่แก้วช็อตมาเป็นสิบ ๆ แก้วเข้าปากเลยสักแก้วแต่ที่อยู่ในท้องตั้งแต่เมื่อคืนมันทำให้ไม่ไหวไง...โง่รึไงวะ -_-!
“พรีมแฮงค์นี่คะคุณเพลิง”
“หึ! กินเข้าไปไม่ต้องพูดมาก เมื่อคืนยืนไม่อยู่ยังอ้าปากร้องหาเหล้าอยู่เลย”
“...” ไอ้คนใจโฉด
“กิน!”
“ตาเพลิงแม่ขอร้องล่ะ อย่าเล่นแรงแบบนี้น้องเป็นแค่เด็กผู้หญิง”
“เป็นแค่เด็กผู้หญิง? แต่เมื่อคืนแม่บอกผมเองนี่ครับว่ายัยนี่อายุยี่สิบแล้ว ไม่เด็กแล้วครับแม่ อีกสองปียัยนี่ก็เรียนจบ อีกไม่กี่ปีก็มีผัวแล้ว เผลอ ๆ อาจจะมีแฟนมีผัวปีนี้เลยด้วยซ้ำ เด็กตรงไหน?”
“โอ๊ย~ ฉันจะเป็นลม~”
“ป้านอมพาคุณแม่ไปพักทีครับ” อย่านะคะป้านอม อย่าพาคุณหญิงป้าไปจากที่ตรงนี้เด็ดขาด T^T
“เอ่อ... / ไปพักอะไร แม่ไม่ได้เป็นอะไร หยุดเลยตาเพลิง อย่าทำโทษน้องแบบนี้” ฮือ~ ขอบพระคุณคุณหญิงป้ามาก ๆ เลยค่ะ เสาหลัก เสาเข็มหนึ่งเดี๋ยวในเมืองหลวงของหนู _//_
“ถ้าให้ผมหยุดทำโทษตรงนี้มันก็แค่หยุดชั่วคราว กลับคอนโดผมก็ทำโทษเด็กแม่อยู่ดี หรือถ้าไม่อยากให้ผมทำโทษก็เอาคืนไป ไม่ต้องให้มายุ่งเกี่ยวกับผม”
“...” เห็นฉันเป็นผักเป็นปลารึไง คิดอยากจะทำอะไรก็ทำ แต่ก็ดีคืนให้คุณหญิงป้ามาเลยไม่ต้องดูแล! อยากออกมาจากเขาเต็มแก่ตั้งแต่ย้ายมาเรียนที่กรุงเทพวันแรกแล้วไม่รู้รึไง!
“กินเดี๋ยวนี้พรีรตา จะกินที่นี่ให้จบหรือไปกินต่อที่คอนโด?”
“...พรีมดื่มเพียวไม่เป็น” ฉันตอบเบา ๆ ให้ตายยังไงก็ไม่กินเหล้าพวกนี้เด็ดขาด เหล้าอะไรก็ไม่รู้
“เพียวไม่เพียวก็เหล้าเหมือนกัน กิน!” เขาตะคอกเสียงดังฉันเลยสะดุ้ง น้ำตาคลอพร้อมกับมองไปที่เขา
“...พรีมกินไม่เป็นนี่คะคุณเพลิง เมื่อคืนพรีมผสมน้ำโค้ก”
แหมะ~
จนได้ น้ำตาไหลออกมาจนได้
“โอ๊ยตาย~ อย่าร้องลูก ไม่เอา ๆ ไม่ร้อง”
“...ฮึก!” พอคุณหญิงป้าปลอบฉันก็สะอื้นออกมาทันที
“...” เขาไม่พูดอะไรเอาแต่มองฉันด้วยสายตาเกรี้ยวกราด กินหัวได้ก็คงกินหัวไปแล้ว
“ไม่ร้องลูกไม่ร้อง ป้าอยู่ตรงนี้ไม่ต้องกลัวนะลูกนะ”
“หึ! โอ๋กันเข้าไป มีครั้งต่อไปฉันจะจับเหล้ากรอกปากเธอเอง แล้วจำไว้ ถ้าเตือนอะไรบอกอะไรแล้วไม่ฟังก็ไม่ต้องอยู่ด้วยกัน มาจากที่ไหนก็กลับไปอยู่ที่เดิม!” เสียงกร้าวดังก้องไปทั่วห้องโถงของบ้านใหญ่ก่อนที่เขาจะหุนหันเดินออกไปโดยที่ทุกคนในนี้ได้แต่เงียบกันหมดรวมถึงคุณหญิงป้า เพราะเราต่างก็รู้ดีว่าเวลาที่เขาโกรธจริง ๆ คุณเพลิงน่ากลัวแค่ไหน...
“ไม่เป็นไรนะลูก ไม่เป็นไรนะ” พอเขาเดินออกไปคุณหญิงป้าก็ตรงเข้ามากอดฉันไว้ทันที ฉันก็กอดท่านแน่นเพราะท่านคือที่พักพิงเดียวที่ฉันมี
“อย่าโกรธพี่นะลูก พี่เพลิงแค่เป็นห่วงหนูมาก” ฉันผละออกคุณหญิงป้าก็เช็ดน้ำตาให้พร้อมกับเอ่ยคำพูดนี้
“...ค่ะ” ฉันตอบได้แค่นี้แหละถึงในใจจะคัดค้านคำพูดของท่านแทบตายก็ตาม
ห่วงเหรอ? ไม่มีทางหรอก โกรธที่คนรับใช้ส่วนตัวอย่างฉันกล้าขัดคำสั่งต่างหาก
#PREME END
#PLERNG TALK
ตุ๊บ!
“...ไร้สาระฉิบหาย” ผมมองซากครีมขาว ๆ ในถังขยะก่อนจะชักเท้าออกจากที่เหยียบเพื่อให้ถังขยะมันปิดแล้วเดินออกมา
“ไม่ได้อยากไปผับหรอกค่ะแต่พรีมไม่เคยมีวันเกิด ไม่เคยเป่าเค้ก นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนจะจัดงานวันเกิดให้ เข้าใจไหมคุณเพลิง มันไม่ได้เกี่ยวว่าจัดในผับพรีมถึงอยากไปต่อให้เพื่อนจัดให้พรีมในป่าช้าวัดหนองอีแร้งบ้าบอของคุณเพลิงพรีมก็อยากไปอยู่ดี!”
ผมไม่หน้าหลงผิดหน้ามืดตามัวแอบสงสารยัยบ้านนอกนั่นที่เกิดมาไม่เคยมีงานวันเกิด ไม่เคยเป่าเค้กเลยสักนิด ไร้สาระ เสียเวลาแล้วยังเสียสุขภาพจิตฉิบหาย
-วันต่อมา-
แอด~
“...”
“...สวัสดีค่ะ” ฉันเปิดประตูคอนโดเข้าไปก็เจอสายตาอำมหิตของคุณอัคนีทันที
^^
เจอหน้าแบบนี้ก็ยิ้มสู้สิคะจะไปนั่งดราม่าตีหน้าเศร้าเหมือนเมื่อวานได้เหรอ นี่คุณเพลิงนะไม่ใช่คุณหญิงป้าที่จะมาเอ็นดูพรีรตา
“มาทำอะไร? เก็บของ?”
“มาทำกับข้าวให้คุณเพลิงสิคะ”
“หึ!”
“อยากทานอะไรดีคะเจ้านาย”
“กินเหล้า”
“โหยคุณเพลิง~” นี่ไม่ใช่การประชดประชันแต่มันคือการกัดต่างหากล่ะ
“ไปทำของโปรดของคุณเพลิงดีกว่า ครัวจ๋าพรีมมาแล้ว~” ฉันตีเนียนไม่สนใจแล้วก็เดินกึ่งวิ่งทำท่าทางเหมือนสาวน้อยกระโปรงบาน ๆ ลายสตอวแบรี๊~ เดินกระโดดโลดเต้นไปตามทุ่งหญ้าสะวันนา เอ้ย! ทุ่งดอกลาเวนเดอร์ต่างหากล่ะ
เอาล่ะ! ถึงจะไม่อยากอยู่ที่นี่เลยสักเปอร์เซ็นต์เดียวแต่เพราะชีวิตไม่ได้เลือกได้ขนาดนั้นต่อให้จะสวยมากก็ตามเพราะฉะนั้นสู้เขาพรีรตา ทนความประสาทแดกของอีตาคุณเพลิงนรกมาได้ตั้งหลายปีถ้างั้นก็มาทนกันอีกสักนิดเถอะ สองปีกว่า ๆ ไม่นานหรอก...มั้ง -_-!
“...อะไร?” ฉันกำลังเตรียมของทำกับข้าวแล้วก็เคลียร์ของที่คุณเพลิงนรกทำนรกอะไรไว้ในครัวก็ไม่รู้ แค่สั่งข้าวมากินทำไมต้องทำให้ครัวมันรกขนาดนี้! ที่ครัวมันรกเพราะจงใจจะแกล้งฉันชัด ๆ ในเมื่อปกติเขาเป็นคนเจ้าระเบียบและสะอาดกว่าฉันเก้าร้อยเปอร์เซ็นต์!
แต่พักเรื่องรก ๆ ของครัวเอาไว้ก่อนเพราะสิ่งที่อยู่ในถังขยะทำฉันสงสัยมากกว่า
ครีมขาว ๆ ที่กระจายอยู่ในถังขยะกับถาดกลม ๆ ที่คว่ำอยู่มันดูคุ้น ๆ นะคะ เหมือน เค้ก เลย
“...” ฉันมองพิจารณาจนแน่ใจแล้วก็รีบเดินกลับไปหาคุณเพลิงทันที
“คุณเพลิงซื้อเค้กมาเหรอคะ” ฉันเอ่ยถามเขาที่ไม่ได้สนใจตั้งแต่แรกว่าฉันเดินมาก็ละสายตาจากโทรศัพท์ปลายตามามองนิดหน่อย
“อืม” คำตอบสั้น ๆ ทำให้ใจฉันเต้นแรงขึ้นมานิดหน่อย อย่าบอกนะว่า...
“...ซื้อมาให้พรีมเหรอ”
“อืม” มะ ไม่จริงอ่ะ เป็นไปไม่ได้ คุณเพลิงนี่นะจะซื้อเค้กวันเกิดมาให้
“เรื่องจริงเหรอคะ” ฉันถามเพราะไม่แน่ใจจริง ๆ หน้าตาที่ดูรำคาญฉันตลอดเวลาก็เลยหันมามองแล้วจ้อง
“แล้วทำไมถึงคิดว่าไม่จริง เห็นในถังขยะมันเป็นขี้มากกว่าเค้กรึไงวะ”
“...” หยาบช้า
ไม่ซึ้งแล้ว ซึ้งไม่ลง
“ก็แค่ถามให้แน่ใจเอง ไม่อยากจะเชื่อนี่คะว่าคุณเพลิงจะซื้อเค้กวันเกิดมาให้พรีม แล้วคุณเพลิงทิ้งทำไม”
“เก็บไว้ทำไมเธออยากกินเหล้ามากกว่ากินเค้กก็กินไปสิวะ”
“ก็... / ไป ๆๆ รำคาญ แค่ผ่านร้านเค้กเลยซื้อให้เธอเอาไปกินกับแม่บ้านที่บ้านแค่นั้นแหละ เวทนา”
“...”
“ไปทำกับข้าวไป พูดมากรำคาญว่ะ อยู่เงียบ ๆ คนเดียวก็ดีอยู่แล้วมาทำห่าอะไร”
“ชิส์!” อยากอยู่ด้วยตายแหละ!
ฉันสะบัดหน้ากับตูดกลับไปทางเดิมพร้อมกันความรู้สึกดีที่เขาเอาเค้กทิ้งไป ทิ้งนั่นแหละดีจะไม่ได้ต้องกินเค้กวันเกิดที่คนรวยเวทนาเลยซื้อมาให้!
-วันต่อมา-
“แก~”
“ว่า”
“พี่เพลิงหล่อมาก~”
“...พี่เพลิง?”
“อื้อ” กีวี่พยักหน้ารับแล้วก็ยิ้มจนตาหยี ไม่ใช่แค่กีวี่หรอกปิ้งรักก็เช่นกัน รายนั้นยิ่งแล้วใหญ่เพราะเป็นติ่งซีรีส์กับนิยายรักเห็นคนหล่อไม่เคลิ้มเป็นไปไม่ได้ แต่ก็เข้าใจนะคะหล่อแบบต้องยกมือสาธุขนาดนั้นใครเจอครั้งแรกจะไม่ตะลึง
“เขาด่าว่าไงบ้างล่ะ วันนั้นเมาจำไม่ได้”
“ด่าอะไร ไม่ด่าเลยสักคำแกงี่เง่าไม่ยอมกลับพี่เขาก็แค่บอกให้กลับบ้านแถมยังอุ้มแกจากในผับไปขึ้นรถเองด้วย” ปิ้งรักรีบบอก
“ฮะ?” คุณเพลิงนี่นะอุ้มฉัน
“จริง ๆ อุ้มแบบเดินตัวปลิวเลย แข็งแรงมาก อิจฉาแกมากเลยพรีม~” >///“ไม่อยากกินบ้างเหรอ?"
กินเขาน่ะเหรอ?
อยากกินผู้ชายที่ลากผู้หญิงมากินตับ ใช้ถุงยางอนามัยครั้งละไม่ต่ำกว่า 3 ชิ้นคนนั้นน่ะเหรอ อยากกินผู้ชายที่พ่นอสุจิใส่ถุงยางอนามัยที่อยู่ในตัวผู้หญิงคนแล้วคนเล่าแบบนั้นน่ะนะ?
อี๋~
...ขมคอ!
- Writer
