แสงตะวันที่สาดส่องลงมาในห้องนอนยามเช้า ทำให้ชิงหลันพลันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอย่างช้า ๆ จึงได้อาบน้ำชำระล้างร่างกายยังห้องอาบน้ำหลังฉากกั้นในที่พักที่กู้เหวินเต๋อได้จัดเตรียมไว้ให้ ก่อนจะเดินไปหากู้เหวินเต๋อที่เรือนหลังใหญ่ถัดไปเพื่อบอกลากู้เหวินเต๋อในการเดินทางเข้าไปวังหลวง
แต่เมื่อเดินเข้าไปในห้องพักของกู้เหวินเต๋อแล้ว ชิงหลันก็พลันตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อพบว่ากู้เหวินเต๋อนั้นมีเลือดออกจากปากและจมูกเป็นจำนวนมาก
“ท่านหมอหลวงกู้เจ้าคะ เหตุใดจึงได้มีเลือดออกมามากมายเช่นนี้เหล่าเจ้าคะ?” ชิงหลันเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจ
“เจ้ามิต้องกังวลใจมากจนเกินไปนัก อีกหนึ่งเค่อข้างหน้าพ่อบ้านจู้ก็จะเข้ามาทำการฝังเข็มขับพิษให้ข้าแล้ว” กู้เหวินเต๋อเอ่ยขึ้นหวังให้ชิงหลันสบายใจ “แล้วที่เข้ามาหาข้าแต่เช้าเช่นนี้แม่นางชิงหลันมีธุระอื่นใดอีกหรือไม่?”
“ข้ามาลาท่านหมอหลวงกู้เจ้าคะ ข้าจำต้องเข้าวังไปรับใช้องค์ไทเฮาแล้ว”
