Ep.3: วิทยากร
1473 Words
เจบีกำลังเดินไปยังหอประชุมคณะแพทย์ของมหาวิทยาลัยที่เชิญเขามาเป็นวิทยากรบรรยายให้นักศึกษาฟัง กำลังกลายเป็นจุดสนใจของนักศึกษาสาวบริเวณนั้นเกือบทุกคน ด้วยความหล่อ ความเท่ห์ดูดี และดึงดูดไปทุกมุมมองตั้งแต่หัวจรดเท้า
‘แกเขาเป็นใครน่ะ โคตรหล่อเลยแก กรี้ดดดด’
‘พ่อของลูกฉันต้องคนนี้แหละ’
‘ฉันอยากได้เขาต้องทำยังไงแก หรือแกล้งเดินไปชนล้มให้เขาช่วยดีไหม อร๊ายยยย หล่อเกินไป’
‘ถ้าได้ซบอกแกร่งนั่นคงฟินน่าดู แค่คิดก็มีความสุขแล้ว’
‘ใช่ ๆ ต้องเข้าไปขอเบอร์โทร เผื่อมีโอกาสได้ไปต่อกับเขาคืนนี้’
‘คนอะไรหล่อวัวตายควายล้ม เบ้าหน้าฟ้าประทาน ว่าแต่เขาเป็นใคร มาทำอะไรที่นี่ อยากรู้จัง’
‘คนนั้นฉันจองยะ ฉันจะเอาแกห้ามยุ่ง’
‘ต้องอ่อยยังไงถึงจะได้เขา’
‘กรี้ดดดด กรี้ดดดดด’ และอีกต่าง ๆ นานากับเสียงพูดถึงเจบีที่ดังมาให้เขาได้ยิน แต่มีหรือคนอย่างเขาจะสนใจเพราะชินเสียแล้วกับเสียงกรี้ดกร๊าดและเสียงพูดถึงเขาในทำนองแบบนี้
‘แกสองหนุ่มที่เดินมาด้วยก็หล่อนะฉันขอคนซ้าย’
‘งั้นฉันเอาคนขวา กรี้ดดดด’
‘ทำไงดีฉันอยากได้อยากโดน ไปขอเบอร์เลยได้ไหม’
‘ไปสิ ขอของหนุ่มอีกคนมาเผื่อด้วยนะ หล่อแบบดิบเถื่อนกระชากใจจริง ๆ’
‘อร๊ายยย....’
“ถ้าได้นักศึกษาสาว ๆ สวย ๆ สักคนสองคนติดมือกลับไปด้วยก็คงจะดี คืนนี้กูคงกระชุ่มกระชวยน่าดู” เจสที่เดินตามเจบีคู่มากับโรมปรายตามองสาวรอบ ๆ ด้วยสีหน้ามีความสุขพร้อมกับการโปรยเสน่ห์ให้สาว ๆ ด้วยรอยยิ้มพิฆาต ที่เขายิ้มเมื่อไหร่จะต้องได้สาวติดมือกลับไปด้วยทุกครั้ง
ต่างจากโรมผู้มีฉายาหน้านิ่งไม่สนโลกไม่สนสาว ชีวิตทั้งชีวิตทุ่มเทให้กับเจบีผู้เป็นนายเพียงคนเดียวเท่านั้น เพราะเจบีช่วยชีวิตเขาให้ฟื้นขึ้นมาจากความตาย
“ไร้สาระ”
“หึหึ มีสาว ๆ สนใจไอ้คนหน้านิ่งอารมณ์ตายด้านแบบมึงด้วยนะ” เจสอดที่จะแซวโรมไม่ได้หลังได้ยินเสียงสาว ๆ พูดถึงคู่หูคู่ซี้ข้างกายเขา ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาเขายังไม่เคยเห็นโรมสนใจหรือแตะต้องผู้หญิงคนไหนเลยสักคนยิ่งกว่าเจ้าชายน้ำแข็งก็โรมนี่แหละ
เมื่อมาถึงหอประชุมเจบีก็ได้รับการต้อนรับอย่างดีจากคณะอาจารย์และผู้บริหารของมหาวิทยาลัย การได้เจบีมาเป็นวิทยากรในครั้งนี้ถือว่าเป็นเกียรติของมหาลัยอย่างมาก เพราะปกติเจบีไม่ค่อยรับคำเชิญเท่าไหร่ นาน ๆ ครั้งถึงจะมีสักที
เมื่อถึงเวลาเจบีเดินถือไมค์ขึ้นไปยืนบนเวทีก่อนจะใช้สายตากวาดมองนักศึกษาที่นั่งอยู่ทั่วทั้งห้องจนกระทั่งมาสะดุดกับดวงตากลมโตหวานที่สะกดสายตาของเขาให้มองนิ่งเหมือนคนโดนมนต์สะกดยังไงยังงั้น ก่อนเขาจะได้สติคืนมาเมื่อมีอาจารย์เอ่ยแนะนำเขาอย่างเป็นทางการ
การบรรยายผ่านไปด้วยดี แต่ระหว่างที่เขาบรรยายสายตาเขามักจะวกกลับไปมองเจ้าของดวงตากลมโตหวานนั้นอยู่ตลอดเวลา เขาไม่รู้ว่าทำไมดวงตาคู่นี้จึงดึงดูดเขานัก
การกระทำของเจบีอาจดูปกติสำหรับทุกคนแต่ยกเว้นโรมที่อยู่กับเจบีมานานจนจับสังเกตเห็นว่าเจบีมองไปตรงจุดนั้นบ่อยเกินความจำเป็น ทำให้เขามองตามสายตาของเจบีก็เห็นนักศึกษาสาวหน้าตาน่ารักนัยน์ตาหวานใส กำลังตั้งหน้าตั้งตาฟังบรรยายอยู่
“หึ” โรมเค้นเสียงในลำคอพร้อมกดยิ้มมุมปากด้วยความชอบใจ หลังจากนี้คงมีเรื่องสนุก ๆ ตามมาแล้วละสิ เพราะเจบีไม่เคยชายตามองหรือสนใจผู้หญิงคนไหนมาก่อนในชีวิต
“เป็นอะไรของมึง ท่าทางแปลก ๆ หรือเจอสาวถูกใจวะ ถ้าเป็นแบบนั้นต้องรีบจัดเลยนะเว้ย”
“ไร้สาระ”
“อ้าว!!! ไอ้โรมอย่าให้กูรู้ทีหลังนะมึงกูจะล้อยันลูกบวชเลยคอยดู” เจสคาดโทษใส่โรมที่เหมือนจะมีเรื่องอะไรน่าสนใจแต่ไม่ยอมแบ่งปันให้เขาได้รู้บ้าง
หลังจบบรรยายเจบีเดินลงจากเวทีมาข้างเวทีที่โรมและเจสยืนเฝ้าระวังความปลอดภัยให้เขาอยู่ เพื่อเตรียมตัวกลับแต่ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวเดินก็มีอาจารย์ของขวัญสาวสวยประจำมหาลัยเดินส่งยิ้มหวานมาหาเขา
“สวัสดีค่ะ คุณหมอเจบีคือทางเราอยากเชิญคุณหมอไปร่วมรับประทานอาหารด้วยกันเย็นนี้เพื่อเป็นการขอบคุณค่ะที่ให้เกียรติมาเป็นวิทยากรวันนี้”
“ผมไม่ว่าง”
“ถ้างั้นขวัญขอเบอร์คุณหมอได้ไหมคะ เอาไว้คุณหมอว่างเรานัดไปทานอาหารขอบคุณวันนั้นก็ได้ค่ะ” ถึงแม้จะโดนเจบีปฏิเสธแบบไร้เยื่อใยแต่อาจารย์สาวก็ไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ เธอยื่นโทรศัพท์ของตัวเองไปตรงหน้าเขา
ถึงวันนี้จะไม่ได้ไปทานอาหารด้วยกันอย่างน้อยก็ขอให้ได้เบอร์ติดต่อเขาก็ยังดี หลังจากนี้เธอจะได้ใช้มันเพื่อสานต่อความสัมพันธ์ ใครบ้างที่จะไม่สนใจหนุ่มโสดสุดหล่อที่โปรไฟล์ดีเลิศทุกอย่างแบบเขา
เจบีไม่ได้รับโทรศัพท์จากของขวัญเขาเพียงแค่สบตาโรมกับเจสที่ยืนอยู่ เพียงแค่นั้นเจสก็เป็นคนรับโทรศัพท์จากมือของขวัญมากดเบอร์โทรให้ก่อนจะส่งคืนให้เจ้าของเครื่องกลับไป
“ขอบคุณค่ะ เอาไว้ขวัญจะติดต่อไปนะคะ” อาจารย์สาวยิ้มหวานให้ทั้งสามหนุ่มด้วยความดีใจที่ได้เบอร์ติดต่อของเจบีมา เธอยืนมองสามหนุ่มเดินไปก่อนจะเดินกลับไปหากลุ่มอาจารย์ด้วยกัน
“ดีใจอะไรเหรอของขวัญ”
“เปล่าหนิ”
“แล้วสรุปว่าคุณหมอเจบีเขาจะไปทานอาหารกับพวกเราหรือเปล่า”
“คุณหมอบอกว่าไม่ว่างน่ะ”
“ว้า!!!!! เสียดายจัง นึกว่าจะมีโอกาสได้มองหนุ่มหล่อนานกว่านี้อีกหน่อย เผื่อมีโอกาสบ้างคนอะไรโคตรเพอร์เฟค” ของขวัญไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่ยิ้มออกมา แต่ในใจเธอหมายมั่นปั้นมือว่าหลังจากนี้จะเดินหน้ากับโอกาสที่เธอเพิ่งได้มา เธอมั่นใจในความสวยและเสน่ห์ของตัวเองว่าจะสามารถทำให้เจบีหันมาสนใจเธอได้ไม่มากก็น้อย
หลังจากวันนั้นที่ได้สบตากับดวงตากลมโตคู่นั้นมันก็วนเวียนอยู่ในหัวเขาอยู่ตลอดเวลาจนบางครั้งทำให้เขาไม่มีสมาธิในการทำงาน ทั้งที่เขาพยายามสลัดมันออกจากหัวแต่ก็ทำไม่ได้
‘เธอเป็นใครทำไมถึงมีอิทธิพลกับเขาขนาดนี้’ เจบีพูดพึมพำคนเดียว เขาอยากรู้จักและอยากเจอกับเจ้าของดวงตาคู่นั้นอีกสักครั้ง แต่เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลย ไม่มีอะไรเลยสักนิด
“นายครับ”
“....” เสียงเรียกของโรมทำให้เจบีได้สติ เขามองหน้าโรมด้วยสายตาไม่พอใจที่อยู่ ๆ อีกฝ่ายก็เข้ามาในห้องโดยไม่ขออนุญาตเขาก่อน
“ผมเคาะประตูห้องแล้วครับ” เพียงแค่เห็นสายตาของเจบีที่จ้องมองมาโรมก็รีบพูดออกมาทันทีก่อนที่เขาจะโดนเจบีสั่งลงโทษ
“มีอะไร!?”
“ผมว่าช่วงนี้นายดูไม่ค่อยมีสมาธินะครับ”
“....” ถึงแม้เจบีจะไม่พูดแต่แววตาและสีหน้าแสดงออกว่าตกใจ นี่เขาแสดงออกจนคนรอบข้างสังเกตเห็นเลยเหรอ แต่ก็ไม่น่าแปลกถ้าเป็นโรมเพราะโรมนั้นเก่งเรื่องจับผิดและสังเกตคนรอบข้าง
“เกี่ยวกับเรื่องที่นายไปเป็นวิทยากรที่มหาลัยวันนั้นหรือเปล่าครับ”
“ไอ้โรม!!!” เจบีตกใจเป็นรอบที่สองตั้งแต่โรมเข้ามา นี่เขาเผยพิรุธให้โรมจับได้ตั้งแต่วันนั้นเลยเหรอ เขาว่าวันนั้นเขาไม่ได้แสดงอาการผิดปกติอะไรออกมาเลยนะ
“ผมเห็นนายมองไปทางนักศึกษาคนหนึ่งค่อนข้างบ่อย ผมคิดว่าน่าจะมีอะไรพิเศษแน่ ๆ เลยให้คนของเราไปสืบเรื่องเธอมาแล้วครับ”
“หึ”
“ถ้านายอยากรู้งั้นเดี๋ยวผมไปเอาประวัติของเธอมาให้ครับ”
- Writer
