เด็ก N
536 Words
ตอนที่ 10
ตอนนี้ที่โต๊ะเหลือแค่กลุ่มคนต่างถิ่นที่มาจากเมืองกรุง ก่อนที่สองหนุ่มจะถูกชงเหล้าเสิร์ฟโดยสองสาวอย่างเอาใจ ไตรทศซึ่งมีปุณญาดาคอยดูแลอยู่แล้ว จึงทำให้ลำดวลหันมาดูแลราเชนทร์เช่นเดียวกับมะลิ ทว่าเธอนั้นออดอ้อนออเซาะกว่ามะลิเป็นไหน ๆ ดูยังไงก็เหมือนผู้นำหมู่บ้านเรียกเด็กเอ็นให้มานั่งกับราเชนทร์ยังไงยังงั้น โดยเฉพาะลำดวลที่เธอแทบจะสิงร่างของราเชนทร์อยู่แล้ว ราเชนทร์จึงใช้ความที่เธอหลงใหลเขาเป็นทุนเดิมป้อนเหล้าเธอและก็แกล้งทำว่าตนเองนั้นเมาแล้ว แต่นั่นก็ทำให้มะลิหมั่นไส้
“พวกคุณขาดเหลืออะไรก็บอกได้นะคะ” มะลิเอ่ยขึ้น เธอทำท่าจะลุกออกไป ราเชนทร์จึงเรียกเธอ
“ลูกสาวคุณมะลิไปไหนเสียแล้วละครับ” ราเชนทร์เอ่ยถาม มะลิแปลกใจว่าทำไมราเชนทร์มาที่นี่แค่เพียงวันเดียวถึงได้รู้จักลูกสาวของเธอ ก่อนที่เขาจะเล่าเหตการณ์เมื่อตอนกลางวันให้ผู้เป็นมารดาฟังแบบยั่วโมโห
“แกคงจะไปนอนแล้วมั้งค่ะ” ราเชนทร์ดูออกว่าเธอหวงลูกสาว จึงแกล้งแหย่ต่อไปอีก
“อื้ม!!!..แต่ว่าเมื่อกี้ผมยังเห็นเธออยู่เลยนะครับ ผมขอให้เธอมาดูแลผมแทนคุณได้มั้ยครับ” ราเชนทร์เลิกคิ้วถามมะลิ หญิงสาวที่ดูไม่ได้แก่อะไรมากนัก และเขาเดา ๆ ว่าเธอคงอายุสักประมาณสามสิบต้น ๆ
“ไม่ได้หรอกค่ะ เธอยังเด็ก” มะลิพูดขึ้นอารมณ์เคืองขุ่น
“กระแตลูกสาวคุณ อายุเท่าไหร่เหรอครับ..คุณมะลิ”
“อายุ 18 ย่าง 19 ค่ะ”
“อื้ม...งั้นตามกฎหมายก็ไม่เด็กแล้วนะครับ โชคดีจัง...คิดว่าเมื่อกลางวันจะต้องมาพรากผู้เยาว์เสียอีก!!”
“คุณราเชนทร์!!!..คุณทำอะไรลูกสาวฉัน” อารมณ์เดือดของหัวอกคนเป็นแม่พูดโพล่งออกมา
“ใจเย็น ๆ สิครับ คุณมะลิ ผมแค่ล้อเล่น” เมื่อราเชนทร์เห็นว่าการกระทำของเขาทำให้เธอโกรธจึงเอ่ยปากขอโทษ
“อย่าไปสนใจเลยค่ะ คุณราเชนทร์ อีกไม่กี่วันนังกระแต มันก็จะต้องเข้าพิธีแล้ว” ลำดวลที่เริ่มเมาจึงพูดขึ้น ระหว่างที่กำลังนั่งตักราเชนทร์
“พิธีอะไรเหรอครับ คุณลำดวล” มะลิจ้องตาลำดวล จนเธอไม่กล้าพูด
“เอ่อ..ๆ ก็พิธีของท่านผู้นำหมู่บ้านนั่นแหละค่ะ เอาไว้รับขวัญเด็กผู้หญิง”
“คุณราเชนทร์จะไปนอนหรือยังคะ..นี่ก็ดึกมากแล้ว” มะลิถามเพื่อเบี่ยงประเด็น แล้วก็กลัวความลับของหมู่บ้านจะหลุดเพราะลำดวล
“งั้นญาดาขอตัวก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า ทศ..ถ้าคุณจะไปด้วยก็รีบ ๆ เข้านอนนะคะ เดี๋ยวจะไปเป็นภาระพ่อผู้ใหญ่เค้าเปล่า ๆ ” หญิงสาวเอ่ยเตือนแฟนหนุ่ม
“โอเค! งั้นผมกับญาดาขอตัวไปนอนก่อนนะครับ ตามสบายนะเพื่อน” ไตรทศพูดกับทุกคน แล้วก็หันมาแซวเพื่อน ก่อนจะยิ้มให้ราเชนทร์อย่างมีเลศนัย ดูก็รู้ว่าเพื่อนเขาต้องไม่รอดแน่ ๆ
- Writer
