ตาบุญหนักโบกมือว่อน มุมปากของแกกดลงอย่างไม่นึกชอบใจคนที่กำลังเอ่ยถึง “โอ๊ย สามีอะไร สามีที่ไหน เขากำลังจะหย่ากันแล้ว”
มดแดงแฝงพวงมะม่วงไก่อูมานานนม ได้ยินเช่นนั้นก็หูผึ่ง ม่านตาขยายโตขึ้นในทันที แต่ก็พยายามเก็บอาการไม่ให้ดูน่าเกลียดจนเกินไปนัก มุมปากของการุญกระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มนิด ๆ หัวใจพองและค่อย ๆ ฟูขึ้น กลับมามีความหวังอีกครั้ง หลังจากร่วมงานแต่งงานของกันต์กมลเมื่อหลายปีก่อน เขาตัดสินใจตอบตกลงไปทำงานที่ต่างประเทศทันที ไปแล้วก็ไม่เคยนึกอยากกลับมาอีก นี่เพิ่งกลับมาหลังจากห่างบ้านไปนาน ได้ยินข่าวของกันต์กมลเช่นนี้พลันรู้สึกดีในหัวใจ
“นั่นไง” ตาบุญหนักพยักพเยิดหน้าขึ้นไปบนบ้าน แล้วย้ายไปสนทนากับหลานสาวของแกที่ยื่นหน้าออกมามองพอดี
“นี่ ๆ ดูสิแม่ไก่อูของตาว่าใครมา นี่พี่กูรเขากลับมาแล้วนะ ลงมาทักทายพี่เขาหน่อยปะไร”
กันต์กมลได้ยินตากวักมือเรียก จึงเพ่งมองอยู่เดี๋ยวเดียวก็ค่อยเผยรอยยิ้ม
