14
แปลก!
รู้สึกถูกจับจ้อง ตั้งแต่เช้าที่เดินเข้าตึกมาแล้ว ตอนแรกนึกว่าคิดไปเอง บรรยากาศแบบนี้เกิดขึ้นทุกครั้งไม่ว่าจะเดินไปทางไหน มีคนจับจ้องฉัน ซุบซิบบางอย่างกัน โดยเฉพาะพวกพยาบาล ฉันรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล สร้างความกระวนกระวายใจจนต้องปรึกษาไก่ รายนี้รับปากว่าจะสืบมาให้
ตอนเที่ยง ไก่โฉบมาลากตัวฉันออกมากินข้าวในห้างฯ ซึ่งอยู่ห่างจากโรงพยาบาลประมาณกิโลเมตรเศษ
“ได้เรื่องว่าไงมั่ง”
หลังจากสั่งอาหารแล้ว ฉันเป็นฝ่ายเปิดปากถามก่อน ท่าทางไก่อยากจะพูดแต่ลังเล
“คือ... มันก็เรื่องส่วนตัวของแกนะอายฉันไม่ได้จะว่าหรืออยากยุ่งอะไรนะ”
“แล้วมันเรื่องอะไรเล่า พูดแปลกๆ นะเธอ”
“ก็...” ไก่มองซ้ายมองขวา ท่าทางดูน่าขัน ภายในร้านลูกค้าแทบไม่มีกับช่วงเที่ยงๆ วันทำงาน พนักงานยกอาหารมาเสิร์ฟเราจึงพักยกหยุดคุยแป๊บหนึ่ง
“พิรี้พิไร” ฉันใช้ส้อมชี้หน้าไก่ พูดเหมือนรำคาญแต่ที่จริงอยากรู้เต็มแก่
“แกใจร่มๆ น
