20
“ทำงานมาหลายปี น่าจะเห็นจนชินแล้วไม่ใช่เหรอ”
“มะ ไม่เหมือนกันนี่”
“ผู้ชายก็เหมือนๆ กัน”
“คนอื่นเขาไม่ได้ทำเหมือนว่านนี่” เธออุบอิบพลางค้อน ผมหอมแก้มเธอเต็มรัก โทษฐานที่ทำหน้าน่ารักเหลือเกิน
“นะ นะครับ อายคนดี...”
ผมอ้อน พลางขยับตัว พลิกตัวอายลงไปบนเก้าอี้หวาย ผมคุกเข่าข้างหนึ่งบนเก้าอี้ข้างตัวอาย หย่อนขาอีกข้างเหยียบพื้น ผมยังจุ๊บปากอายติดๆ กัน กดจูบแค่ให้ปากแตะปาก มีเม้มกลีบปากเธอดึงเล่นบ้าง ปลุกปั่นหล่อเลี้ยงไฟรักไม่ให้มอดดับ เริ่มลากปากไปซุกไซ้ลำคอขาว เสียงอายหายใจแรงขึ้น และเธอเบี่ยงหน้าเข้าหาลำคอผมบ้าง
เธอจูบผม เม้มผิวเนื้อดูดดึงอย่างที่ผมมักทำกับเธอ เชื่อเถอะว่า พรุ่งนี้คอผมมีรอยจ้ำแน่ แต่ผมไม่เดือดร้อนหรอก ชอบมากๆ เวลาเธอทำแบบนี้ มันเหมือนเธอแสดงความเป็นเจ้าของตัวผม
“อืม...”
ยิ่งผมคราง อายก็ยิ่งระรานมากขึ้น เธอไม่มองผมหรอก ก้มหน้าก้มตาสาละวนกับแผงอกผม มือหนึ่งวนนิ้วคล
