That Wild Night

Chapter 19.

I heard Tita Ellen gasped. “Ziegfried! Ano bang sinasabi mo?” Mabilis nyang ilinapag ang peeler at ang apple na hawak nya at mabilis na lumapit sa akin.

“Mommy, please. Paalisin mo na sya.” The look on Zieg’s face while begging his mother to let me leave is heartbreaking. It was as if making me leave can make all of his pain go away.

Sobrang sakit.

“Anak, ano bang sinasabi mo? Bakit mo pinapaalis si Ayanna?” Takang taka na tanong ni Tita Ellen.

Zieg shook his head. “Ayaw ko sya dito. Let her leave. I don’t want her here. Please.” In the middle of talking ay biglang nabasag ang boses nya. “Ayaw ko sya dito.. please.”

Nag-aalala na tumingin sa akin si Tita Ellen. She’s already contemplating on what to do. Alam ko na ayaw nya akong paalisin but seeing hoo Zieg desperately wants me to leave, alam ko na iyon na ang iniisip nya.

Hindi tumitingin sa akin si Zieg. Kanina pa ako unti-unting nadudurog pero linakasan ko ang loob ko.

“Hindi ako aalis, Zieg.” Matigas na sabi ko.

Bahagyang nanlaki ang mga mata nya sa sinabi ko. Tumingin sya sa akin, tinitigan nya ako na parang may hinahanap sya na kung ano bago muling umiwas ng tingin at gumalaw para sa talikuran na naman ako.

“Ziegfried! Ano bang problema mo? You were just calling Ayanna’s name while you’re having a-”

“Ayoko sya dito, Mommy!” Imbes ay pasigaw na putol nya sa sinasabi ni Tita Ellen.

Akmang magsasalita si Tita nang hawakan ko ang braso nya. Nagkatinginan kaming dalawa.

“Tita, p-pwede ko po bang kausapin mag-isa si Zieg?” Mahinang sabi ko.

Mabilis na lumingon si Zieg sa akin. Masama ang tingin nya. At kahit nasindak ako ay alam ko na palabas nya lang ito. Ngayon ko narealize na ayaw nyang nandito ako at hindi sa ayaw nya sa akin. He just wanted to hurt me para ako na ang umalis.

He succeeded, because I was so hurt last night with his words. Pero alam ko na ngayon.

“Huwag, Mommy. Paalisin mo na sya!” His voice is still shaking, kita ko na nanunubig na ang mga mata ni Zieg.

Nagpalipat lipat ng tingin si Tita Ellen sa amin before I felt her slowly walking away.

“Mommy!” Parang bata na tawag ni Zieg, pero hindi sya pinansin ni Tita.

Bago sya tuluyang makalabas ay tiningnan ako ni Tita Ellen at tumango sya as if saying na ako na ang bahala. When the door clicked after she left, agad akong tiningnan ng masama ni Zieg. His chest is heaving, parang may pinipigil syang emosyon.

“Bakit mo ba pinipilit ang sarili mo-”

“Why are you hurting me, Zieg?” Mahinang tanong ko na pumutol sa kung ano man ang sasabihin nya.

Hindi sya sumagot. Nakipag sukatan sya sa akin ng tingin.

“Why do you have to hurt me, ha?” Pagalit na tanong ko. “I waited for you! Para akong tanga na tinitiis manuod ng balita gabi-gabi at nagdarasal na hindi ikaw ang nababalitang nakitang bangkay na tinapon kung saan! Kasi alam kong buhay ka pa! Na malaki ang chance na bumalik ka sa akin. I’ve had countless of sleepless nights thinking of you and crying. Alam mo ba ‘yon, ha?! Alam mo bang mahal na mahal kita, ha?! Tapos ganito ang gagawin mo sa akin?!” I exploded. All of the days and nights that I waited in pain for him, all of the nightmares and thoughts na hindi na sya makakabalik.. para na rin akong unti-unting namamatay.

Nanlaki ang mga mata nya. Lumambot ang kanyang expression pero nakatitig pa rin sya sa akin.

“Alam mo ba kung gaano kahirap ‘yung dati, ang iniisip ko ‘yung future natin tapos napunta sap ag-iisip ng mga what ifs? What if patay ka na? What if hindi ka na bumalik? What if tuluyan ka nang nawala? Paano na ako? Tapos buhay ka pa at bumalik ka pero tinataboy mo naman ako. Tangina Ziefried Alonzo III! Kahit ipagtulakan mo pa ako ngayon hindi ako aalis dito. Hindi kita iiwan. Kung ano man ang nararamdaman mo, o ang pinagdaanan mo, please let me be with you.” Tuluyan nang tumulo ang luha ko.

Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang kamay nya. I felt him flinched, pero hindi nya hinila ang kamay nya. I saw hope. “Please naman, oh. Sobrang miss na kita. Please? Mababaliw na ako. Huwag mo na akong itaboy. I love you..” Garalgal ang boses na sabi ko.

Umiwas sya ng tingin pero hindi sya nagsasalita.

I waited for a few seconds, pero hindi talaga sya nagsalita. Pero hindi nya ako itinulak at hindi nya iniwas ang sarili nya.

Tinanggal ko ang shoulder bag na sukbit ko at mabilis akong sumampa sa kama. I immediately straddled him. Ramdam ko na nagulat sya, pero walang makakapigil sa akin. I want to feel him. I want to hug him.

I pulled her closer to me and hugged him tight. Ramdam ko na natigilan sya, but I don’t care. Sinubsob ko ang mukha ko sa leeg nya. I miss him so f*****g much. Lumakas ang pagiyak ko at hindi gumagalaw si Zieg. He let me cry and cry kahit basang basa na kami pareho ng luha ko.

My hand traveled thru his nape up to his hair.

It felt nice to have him in my arms. His body warmth is making me feel calmer. Hindi sya gumagalaw, he just lets me hug him. He didn’t hug me back or even move his hand an inch. But this is more than enough for me.

I slowly pulled away and softly cup his face with my two hands. His eyes were red. Ramdam ko na pinipigilan nya kung ano man ang tunay nyang nararamdaman and I don’t know why he’s stopping himself. Nakipagtitigan ako sa kanya habang tumutulo pa rin ang luha ko.

“I missed you so much. Sobrang hirap nang wala ka, alam mo ba ‘yon? Ha? And then itataboy mo lang ako? Sasabihin mo na ayaw mo na sa akin?” Malambing na sabi ko. “I can’t let you do that, Zieg. Hindi kita iiwan.” Tapos yinakap ko sya ulit.

I kissed his head, his face is on my chest. Mahigpit ang yakap ko sa kanya na parang anytime ay mawawala sya ulit sa akin. Bahagya akong natigilan nang maramdaman ko na ang mga kamay nya sa likod ko.

Dumantay lang noong una, pero unti-unting humihigpit ang hawak nya hanggang sa tuluyan nya na akong yinakap. I started to hear his sobs. Sinabayan koi yon ng mas malakas na pag-iyak ko.

I don’t know when I pulled away and went down from straddling him. Inayos ko ang sarili ko habang humiga ulit si Zieg. Pinunasan ko ang luha nya. He’s not looking at me again nor talking with me, pero mas okay na iyon kaysa kanina na pinagtatabuyan nya ako.

I kissed him on his forehead then tinawag ko na si Tita Ellen sa labas. Nakikipag kwentuhan sya sa bodyguard ko. Nagtatanong ang mga mata nya sa akin, sinagot ko lang ng ngiti at thumbs up tapos sabay na kami ulit pumasok.

Sabay naming inasikaso ni Tita Ellen si Zieg hanggang sa bumalik na si Tito Jay. Hindi na ulit nagsalita si Zieg. Hindi na lang rin namin pinilit. Alam ko na one of these days mag-o-open up rin sya sa amin, lalo na sa akin.

We just have to be patient about it.

Matapos naming maghapunan, pinapunta ko na muna sa hotel sila Tita Ellen at Tito Jay. Mula airport ay pumunta sila agad sa hospital. I wanted them to rest. May damit naman akong dala at pwedeng dito na ako maligo and the sofa is big, pwedeng pwede ako umidlip.

Tinatanong ko si Zieg kung anong gusto nya kainin pero hindi nya ako pinapansin. Naka focus lang sya sa panunuod. Nagpa deliver na lang ako ng Italian foods. Wala namang bawal sa kanya, he just needs full rest at minomonitor lang sya dahil baka bukod sa visible na mga sugat at although na x-ray naman na sya at walang relevant na injury, they needed to know kung may ibang symptoms na lalabas.

And I know na nagfofocus sila ngayon sa mental health ni Zieg.

They suggested na kumausap ng physicatrist si Zieg pero umayaw raw ito, pero nangako na kapag tingin nya ay kailangan nya, he will seek help willingly.

Kahit ako. I really want to talk to him pero wala, hindi nya ako pinapansin. The hug we shared a while ago was the last time he became responsive to me.

Anyway, kumain naman sya ng inorder ko. Kinain nya rin ang hospital foods nya. Nakakatuwa na bumalik naman na ang malakas na appetite nya.

Linibang ko na lang ang sarili ko sa panunuod ngmga videos sa youtube.

Pasado alas nueve na nang patayin nya na ang tv at natulog na sya. Nagtext ako kay Tita Ellen na tulog na si Zieg. They want to be updated, pero malamang na tulog na sila kaya text na lang ang ginawa ko.

Bree called around ten. I told her what happened, pero lumabas ako dahil ayaw kong maistorbo si Zieg. Napatagal ang pag-uusap namin. Papasok na ako sa loob nang magulat ako dahil biglang bumukas ang pinto. Kapwa kami napatigil ni Zieg. Tinitigan nya lang ako tapos hinayaan nya na ang pinto tapos bumalik sya ulit sa pagkakahiga.

I got confused. Is he checking if I’m here?

“May kailangan ka ba, Zieg?” Tanong ko pagkapasok ko.

As usual, hindi sya sumagot. Pumikit lang sya, mukhang babalik na sa pagtulog.

“Tumawag lang si Bree, kinakamusta ka. Ayaw ko kasi na maistorbo ka so I went out.” Patuloy ko na lang. De bale nang wala syang isagot basta naririnig nya.

Nagtuloy tuloy na ang tulog nya. Umidlip na rin ako sa sofa.

Nagising ako nang may nagcheck na sa kanya. Tapos natulog ako ulit. Nagising ako umaga na, nandoon na sila Tita Ellen atTito Jay. Ngayong araw lalabas si Zieg. They settled everything. Kinuha na nila ang mga gamit nila sa hotel.

“Sumama ka na sa amin, Ayanna. I’ll cook for lunch.” Magiliw na sabi ni Tita nang mapansin nya na nagdadalawang isip pa ako sa pagsama sa kanila pauwi.

Gusto kong mainis dahil sumasagot naman si Zieg sa parents nya kapag kinakausap sya although kadalasan one word answers or sobrang tipid ng sagot nya. Sa akin, dedma pa rin. Hay. Masasanay na lang siguro ako.

Gusto ko rin sana makapag bonding sila. I can just go to their house tomorrow pero pumayag na rin ako kasi gusto ko pa makasama si Zieg. Every hour counts. Kukulitin ko sya hanggang kausapin nya ako.

Nang alalayan ko si Zieg ay hindi naman sya umiwas. So okay lang sa kanya na hawakan ko sya pero dedma pa rin sya sa akin. Hindi man lang ako tingnan, palaging nakayuko o sa iba naka tingin.

“Pupunta muna kami sa grocery at palengke. There’s nothing here. Ikaw na muna ang bahala sa kanya, ha? Baka matagalan kami ng kaunti, we need to buy a lot.” Paalam ni Tita.

“Ako na po ang bahala, Tita. Ingat po kayo.” Sabi ko at hinatid sila sa labas nang dumating na ang grab car na pinabook ko. Kabisado naman daw nila dito kahit ilang taon na silang umalis at hindi nakakauwi.

I went back inside, I made sure na naka lock ang lahat. Of course, nasa loob rin ang bodyguard ko. His name’s Martin. He’s on his forties pero fit na fit at kung hindi ko pa sya tinanong, akala ko early thirties pa lang sya. Matipid sya sumagot at mukhang strikto. Na guilty ako noong nakatakas ako sa kanya. Hindi ko na lang sasabihin kay Ahren.

Martin stayed at the backyard. Inayos ko naman ang mga gamit na dala namin from the hospital. Zieg stayed in the bedroom. Naglinis rin ako dahil maalikabok na. Ilang beses lang akong pumunta rito at hindi naman ako nakapaglinis talaga. It took me almost an hour to finish everything. Wala pa rin sila Tita. Mabuti at kumain ako ng madami kanina bago kami maghanda pag alis sa hospital.

Nagpahinga ako saglit, tapos naligo ako. I went inside Zieg’s room para magbihis. Napansin ko na nakaligo na pala sya. Just like sa hospital, nanunuod lang sya tapos tulala. Hindi ko na sya kinausap. Nagbihis na lang ako sa harap nya. Nang makapagbihis na ako ay tumabi ako sa kanya. I got his arms tapos yinakap koi yon.

Wala syang reaction.

Nakinood na lang ako sa kung ano man pinapanuod nya. Gusto kong matawa kasi noong may kissing scene na sa pinapanuod namin at may kuha na parang may mangyayari na sa mga character, I felt him stiffened. Tiningala ko sya. I saw his Adam’s apple moved. I bit my lower lip to suppress my giggle.

Pwedeng pwede ko naman sya landiin ngayon, eh.

I put my hand into his leg. Naka boxer lang sya, easy access. I started to move my hand slowly paakyat sa hita nya. Naramdaman ko na lalo syang natense. Hindi sya gumagalaw, but I heard him swallow twice.

Aba, kung ayaw nya ay magsabi sya! Kung gusto nya, well, lucky for him. Hindi nya na kailangan magsalita dahil ako na mismo ang gagawa. I stayed on my place, ang kamay ko lang ang gumagalaw.

When my hand reached in between his legs, lalong tumigas ang katawan ni Zieg. He’s still not saying anything, kunwari ay naka focus pa rin sya sa pinapanuod nya. So I cupped his manhood. Napapitlag sya, pero pinapanindigan nya pa rin ang panunuod. I caressed it softly and slowly until I felt that it’s slowly getting hard.

Nagwawala na ang loob ko. Kung pwede ko lang sunggaban si Zieg ay ginawa ko na. But I want to take this slow. Ilang buwan kaming hindi nagkita and it’s because of a bad circumstances pa. Ayoko rin na mabigla sya.

I was playing with his manhood until it’s already so hard na lumalabas na iyon sa garter ng boxers nya. I smirked. Tiningala ko sya. Hindi pa rin nya inaalis ang tingin sa tv, pero napapangiwi na sya. I know he missed me too. But he’s kind of stiff. Hindi ko na lang pinansin.

I pulled his boxer down until his hardness sprung. A small moan escaped his lips.

Lalong lumakas ang loob ko.

Damn, I missed his warmth. I miss his hardness inside me, pero sige, I need to take it slow with him.

I heard him moan again, this time ay mas malakas na. I started to masturbate him. His hand clenched the bedsheets. Naglabasan ang mga ugat sa braso at leeg nya sa pagpipigil. His chest was now heaving deeper na para syang nasa marathon. Oh, how I love seeing him aroused like this.

I licked his ear at doon na napigtas ang control ni Zieg. His hips moved; sinasalubong nya na ang pag galaw ng kamay ko. Nakatingala sya at nakapikit, he cursed a few times while my hands’ rhythm is going faster.

Hindi ko alam kung bakit parang naluluha sya and he’s also a bit shaking but I continued.

“Ahhh.” Impit na ungol nya.

I was just looking at his face the whole time. I am so turned on.

“I’m coming!” He blurted out.

His warmth spread on my hand. Matigas pa rin ang p*********i nya nang alisin ko ang kamay ko. Nginitian ko sya pero parang nahihiyang bata na umiwas sya ng tingin. Ako pa ang nag ayos sa kanya bago sya humiga ng patalikod sa akin.

Tamang tama dahil narinig ko na ang pagtawag sa akin ni Tita Ellen sa labas. I cleaned myself then helped in the kitchen.