ตอนไปถึงจวนตระกูลหยางอาเยว่เห็นมีรถม้าจอดอยู่หลายคันก็ใจคอไม่ดี เดิมทีนึกว่าเป็นงานวันเกิดเล็กๆ ก็หยางจื้อถงเพิ่งจะครบสี่ขวบมิใช่หรือ ไม่คิดว่าจะจัดงานเสียใหญ่โตมีแขกเหรื่อมากมาย นางลืมไปว่าหยางจื้อถงเป็นหลานชายคนโตสายตรงของตระกูลหยาง แม้จะยังเล็กแต่ก็มีฐานะไม่สามัญ แขกส่วนใหญ่เป็นภรรยาขุนนางที่มีบุตรหลานวัยใกล้เคียงกัน ต่างก็พาเด็กๆ มาเข้าสังคม วันหน้าพวกเขาโตไปจะได้คุ้นเคยกับคนในแวดวงเดียวกัน
ชางเยว่โตขึ้นมาก ท่านย่าอุ้มเดินเป็นระยะทางไกลไม่ไหวจึงให้เหมยฮวาเป็นคนอุ้ม พอเข้ามาถึงห้องโถงที่จัดงานท่านย่าจึงค่อยรับมาอุ้มเอง พอชางเยว่เห็นบรรยากาศในห้องจัดเลี้ยง ขนบริเวณหลังคอก็ลุกชัน เด็กน้อยซุกซนหลากวัยพูดคุยร้องตะโกนจนเกิดเสียงเซ็งแซ่ บางคนก็ร้องไห้ บางคนก็วิ่งไปวิ่งมา บรรยากาศน่าเวียนหัวเป็นที่สุด ในหัวของชางเยว่จินตนาการเห็นภาพตัวเองถูกบรรดาเด็กๆ เข้ามารุมทึ้งจนตัวเองมีสภาพราวกับตุ๊กตาผ้
