ลี่เซียงเดินตามสาวใช้ไปยังศาลาฝั่งตะวันตก นอกจากแม่นมหลี่แล้วก็ยังมีเหลียนฮวาและเหมยฮวาติดตามมาด้วย ปกตินอกจากเรือนอวิ๋นโซ่วของเจาซื่อแล้วนางก็ไม่กล้าเดินสะเปะสะปะไปทั่วจวน บัดนี้จึงค่อยรู้ว่าจวนจิ้งหยางป๋อใหญ่โตกว้างขวางเพียงใด เลยจากบริเวณที่จัดงานไปไม่ไกลมีสวนโบตั๋นและป่าท้อ ศาลาริมน้ำซ่อนตัวอยู่ในดงดอกท้อริมสระน้ำนั่นเอง
สาวใช้ที่นำทางหันมากล่าว
“นายท่านรออยู่ในศาลาเจ้าค่ะ บ่าวขอตัวก่อน”
จากนั้นก็สาวเท้าจากไปอย่างว่องไว ลี่เซียงมองไปยังศาลาแล้วหันมาพยักพเยิดกับแม่นมหลี่ แม่นมหลี่ก้าวไปยังศาลาที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าอย่างเข้าใจกันดีโดยไม่ต้องเอ่ยคำ อึดใจหนึ่งนางก็ก้าวออกมาจากศาลาแล้วพยักหน้าเห็นได้แต่ไกล ยามนั้นลี่เซียงจึงค่อยอุ้มชางเยว่เดินเข้าไปใกล้
บนศาลามีร่างสูงตระหง่านของชางฉือหมิงยืนอยู่เพียงลำพัง สีหน้าของเขามิสู้ดีนัก ลี่เซียงนึกถึงคำของสาวใช้ผู้นั้นจึงรีบก้าวเข้าไปหา
“ท่าน
