CHAPTER 16
“Okey lang ho ba?” paninigurado ko. Ayaw ko mang mang-istorbo ngunit iyon ang hinihingi ng pagkakataon.
“Okey lang. Iniisip ko kasi kung ikaw ang makikitulog sa amin, nakakahiya. Magulo kasi ang bahay at hindi nakapaglinis.”
“Okey lang naman iyon. Ang mahalaga ay may makasama lang ako sa magdamag.”
“Diyan na lang tayo sa lumang bahay ninyo magpalipas ng gabi. Mahirapan ka lang sa bahay kasi baka hindi ka sanay na matulog lang sa matigas na papag."
"Hindi naman ako maarte pero sige ho. Mag-aabot na lang ho ako sa inyo sa aking pang-aabala. Mabuti namang sa bahay na nga lang ho ninyo ako sasamahan," napangiti ako.
Alam ko namang dapat sa buhay ako matatakot at hindi sa mga walang buhay ngunit madali lang talaga akong magtiwala. Isa pa, naniniwala akong nagsasabi siya ng tot
