ตอนที่ 10 หึงรึเปล่า
1424 Words
ภายในห้องทำงานองศา องศาทำงานอย่างเคร่งเครียดเพราะต้องเคลียร์เอกสารหลายอย่าง หลังจากหมอมาตรวจนับดาวและกลับไปแล้วป้าพรจึงเดินถือแก้วกาแฟเข้ามาให้องศา
“กาแฟค่ะคุณองศา อย่าหักโหมมากนะคะ เดี๋ยวก็ปวดหัวอีกหรอกค่ะ” องศาเงยหน้าจากเอกสารมองป้าพรแล้วรีบถามถึงนับดาวทันที
“นับดาวเป็นยังไงบ้างครับป้า”
“ดีขึ้นแล้วค่ะ คุณหมอให้ยามาทาน น่าจะหลับไปเพราะฤทธิ์ยา” ป้าพรวางแก้วกาแฟไว้ที่โต๊ะแล้วก็เดินออกไป
องศายกกาแฟมาจิบแล้วนึกถึงตอนที่เขาจูบนับดาวอย่างเร่าร้อน ร่างเปล่าเปลือยอันแสนงดงามนั้น มันทำให้องศาเกิดอารมณ์ความต้องการในตัวนับดาวขึ้นมาอีกครั้ง
และที่เขาฝืนใจเธอจนนับดาวต้องมาเป็นไข้ แววตาองศารู้สึกกังวลและกลัวว่านับดาวจะคิดว่าเขาเป็นคนที่ชอบใช้ความรุนแรง แต่เขาก็รีบปัดความรู้สึกนั้นทิ้งไปแล้วรีบทำงานต่อให้เสร็จ
องศานั่งทำงานต่อจนถึงเย็น รู้สึกเมื่อยจึงลุกเดินไปสูดอากาศที่ระเบียง สายตาเหลือบมองไปเห็นนับดาวเดินคุยกันกับกันต์ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน ทั้งสองดูสนิทสนมกันจนองศารู้สึกไม่พอใจ รีบเดินลงมาชั้นล่างทันที
“ป้าพร” องศาตะโกนเรียกป้าพรเสียงดังด้วยความหงุดหงิด
“คะคุณองศา”
“นับดาวอยู่ไหน บอกให้ขึ้นมาหาผมหน่อย”
“แต่ว่านับดาวยังไม่หายดีนะคะ คุณองศา”
“ถ้ายังไม่หายก็ให้ขึ้นมานอนห้องข้างบน ผมจะได้มั่นใจว่าเธอไม่ได้อู้งาน ไม่ใช่ไปเดินอ่อยผู้ชายอยู่ได้”
องศาพูดจบก็เดินขึ้นข้างบนไปโดยปล่อยให้ป้าพรยืนทำหน้างงกับสิ่งที่องศาพูด
“คุณองศาคะ จะไม่….” ป้าพรยังพูดไม่ทันจบองศาก็พูดสวนขึ้นมาทันควัน
“ทำตามที่ผมบอก ให้นับดาวไปนอนที่ห้องรับแขกข้างบนกับผม”
“ค่ะๆ คุณองศา”
“รีบตามนับดาวให้ขึ้นมาหาผมด้วย”
“ได้ค่ะๆ” ป้าพรรีบเดินออกไปตามนับดาว
หลังจากที่นับดาวอาการดีขึ้นแล้ว ก็ออกไปเดินเล่น สูดอากาศบริสุทธิ์อยู่กับกันต์อย่างสบายใจ
“นับดาวรู้สึกดีขึ้นบ้างมั้ย” กันต์ถามอย่างอ่อนโยน
“ดีขึ้นมากแล้วค่ะ แต่ยังรู้สึกมึนหัวอยู่นิดหน่อย”
“นับดาว” กันต์และนับดาวหันมาตามเสียงเรียกของป้าพร
“ป้ามีอะไรหรือคะ” นับดาวทำท่าทางคิ้วขมวด
“คุณองศาตามให้นับดาวขึ้นไปพบแหนะ”
“นับดาวยังไม่ทันหายดีเลยนะครับแม่” กันต์ทำเสียงสูง
“คุณองศาจะให้นับดาวขึ้นไปอยู่ที่ห้องข้างบนน่ะ กันต์รีบไปตามคนมาทำความสะอาดช่วยแม่หน่อยสิ”
“ห๊า…อะไรนะครับแม่” กันต์ทำเสียงสูงขึ้นอีก
“ใช่ ลูกฟังไม่ผิดหรอก รีบๆ หน่อยเดี๋ยวคุณองศาจะพาลโมโหอีก”
“แต่นับดาวไม่อยากขึ้นไปอยู่บนนั้นนี่คะป้า”
“นับดาวขัดคำสั่งเขาไม่ได้หรอกลูก ทำตามที่เขาบอกเถอะ” นับดาวสีหน้าเป็นกังวล ไม่เข้าใจว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่
ห้ององศา
ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา”
“มาแล้วเหรอ ยังไม่ทันหายดีแต่มีหน้าไปยิ้มร่ากับผู้ชายอื่นที่ไม่ใช่ผัวตัวเอง” องศาพูดขึ้นมาอย่างรวดเร็วแสดงอารมณ์ว่ามีความหงุดหงิดมาก
“นี่คุณ อย่ามาหยาบคายกับฉันนะ ฉันไปคุยกับผู้ชายคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ คุณมีอะไรจะให้ฉันรับใช้ก็บอกมา”
“กับนายกันต์ไง ฉันไม่ชอบให้เธอไปคุยสนิทสนมจนออกนอกหน้าขนาดนั้น” องศาหลุดปากเผลอพูดออกมาอย่างโมโห
“คุณอย่าบอกนะว่าคุณหึงฉัน” นับดาวพูดและยิ้มออกมาบางๆ
“ฉันไม่ได้หึง อย่ามาบังอาจใช้คำคำนี้กับฉัน ฉันแค่ไม่อยากใช้ผู้หญิงร่วมกับใคร”
“เพี๊ยะ” ฝ่ามือเรียวเล็กฟาดลงไปที่ใบหน้าหล่อเหลาขององศา นับดาวกำลังจะตบหน้าเขาอีกข้าง องศารีบจับมือนับดาวไว้แล้วดึงเธอเข้ามากอดทันควัน
องศาจูบที่ริมฝีปากที่กำลังจะเผยอพูดอย่างดูดดื่ม นับดาวดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของเขาและพยายามผลักอกเขาออกแต่ไม่เป็นผล
องศาถอนริมฝีปากออกจากนับดาว นับดาวดาวยืนหายใจหอบถี่ มือทั้งสองโอบกอดด้านหลังองศาไว้อย่างลืมตัว
“นี่แค่บทลงโทษเบาๆ ถ้ายังพูดไม่รู้เรื่องเธอจะโดนหนักกว่านี้หลายเท่า” องศาส่งสายตาเจ้าเล่ห์ จนนับดาวรู้สึกกลัวว่าเขาจะทำอะไรเหมือนกับเมื่อวาน นับดาวผลักร่างองศาออกอย่างแรง
“คุณอย่ามาหยาบคายกับฉันนะ พี่กันต์เขาเป็นแค่พี่ชายฉันเขาไม่มีทางมาคิดเรื่องทุเรศๆ เหมือนคุณหรอก อีกอย่างเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรามันก็เพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบของคุณ ฉันจะถือว่าทำทานแล้วกัน และคุณไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวฉันทั้งนั้น” นับดาวพูดออกมาด้วยความโกรธ
“ทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์ ฉันมีสิทธิ์ในตัวเธอตั้งแต่วันที่เธอก้าวเข้ามาอยู่ในบ้านฉันแล้ว และนับตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเธอก็เป็นคนของฉัน เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะไปคบกับผู้ชายคนไหนทั้งนั้น ถ้าฉันไม่อนุญาต” องศาพูดเสียงดังด้วยความโกรธและแสยะยิ้มเยาะเย้ยนับดาว
“ฉันไปทำอะไรให้คุณ คุณถึงได้มาทำกับฉันแบบนี้” นับดาวพูดเสียงสั่นเครือน้ำตาคลอเบ้า
“เธอจะไม่เป็นอะไรถ้าเธอไม่สะเออะเข้ามาอยู่ในบ้านของฉัน ฉันจะทำทุกอย่างให้เธอเจ็บปวดที่สุด” องศาพูดเค้นเสียง มองเห็นนับดาวร้องไห้แววตาจึงรู้สึกอ่อนโยนลง องศาแสดงออกถึงความสับสน ทั้งเกลียดทั้งเป็นห่วงนับดาว
นับดาวแสดงสีหน้าโกรธแค้น ใช้มือปาดน้ำตาแล้วพยายามเข้มแข็งให้มากที่สุด
“ฉันก็จะทำให้คุณเจ็บปวดเช่นกัน และจะทำให้คุณจดจำฉันได้โดยไม่มีวันลืม” นับดาวคิดในใจจ้องมองหน้าองศาสายตาอาฆาตแค้น
“ค่ะ ฉันผิดเองที่เข้ามาอยู่ในบ้านคุณ คุณมีอะไรจะให้ฉันรับใช้ก็บอกมาเลยค่ะ”
“มานวดให้ฉัน ฉันรู้สึกเมื่อยมาก และก็ปวดหัวด้วย” องศาเสียงอ่อนลง
นับดาวเดินเข้ามานั่งที่เตียงองศาก้มหน้าก้มตานวดฝ่าเท้าให้องศาไปเรื่อยๆ จนเขารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น องศามองดูนับดาวนวดให้เขาอย่างพอใจอยู่เงียบๆ จนเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง
“วันนี้พอแค่นี้ก่อน เธอไปพักได้ พักผ่อนให้มากๆ เพราะเธอต้องพร้อมสำหรับฉันทุกเวลาที่ฉันต้องการ” องศาพูดน้ำเสียงเยาะเย้ย
นับดาวมององศาด้วยสายตาที่ตื่นตระหนก ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนที่น่ารังเกียจได้ถึงเพียงนี้
“มองฉันแบบนี้มีความหมายว่าอย่างไร โกรธฉันเหรอ เกลียดฉันเหรอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า สะใจเว้ย” องศาหัวเราะออกมาอย่างสะใจ
นับดาวรีบลุกเดินออกมาจากห้ององศา องศามองตามนับดาวสีหน้าแสดงความรู้สึกเป็นกังวล นับดาวรีบเดินเข้าห้องตัวเอง น้ำตาไหลออกมาไม่ยอมหยุด
“ฉันไปทำอะไรให้คุณ คุณถึงต้องทำร้ายจิตใจฉันขนาดนี้ ฮือๆ” นับดาวนอนร้องให้สักพักจนป้าพรเดินขึ้นมาตาม
ก๊อก ก๊อก
“นับดาว ให้ป้าเข้าไปได้มั้ย” นับดาวรีบลุกขึ้นมาแล้วเช็ดน้ำตาโดยเร็ว พยายามทำตัวให้ปกติที่สุด
“ค่ะป้า’ นับดาวเดินไปเปิดประตูห้อง
“กินข้าวแล้วกินยาหน่อยนะนับดาว ค่อยนอนพักนะ ป้าเอาข้าวต้มมาให้”
“ค่ะป้า ขอบคุณมากค่ะ” นับดาวพูดพยายามหลบหน้าป้าพร แต่ป้าพรก็พยายามสังเกตจนได้
“ทำไมหน้าตาแดงๆ”
“สงสัยนับดาวยังไม่หายดีน่ะค่ะป้า ยังรู้สึกคัดจมูกอยู่เลยค่ะ”
“อดทนหน่อยนะนับดาว”
“ค่ะป้า นับดาวทนได้ค่ะ ป้าไม่ต้องห่วงนับดาวนะคะ”
“ป้าไม่กวนนับดาวแล้ว กินข้าวกินยาแล้วพักผ่อนเถอะ”
“ค่ะป้า”
ป้าพรกอดปลอบนับดาวอย่างอบอุ่นแล้วเดินกลับห้องไป
- Writer
