บทที่ 18
บัวชมพูหลับตาพริ้มและตั้งรับแรงกระแทกมหาศาลที่เขาดันความอลังการเข้าไปในตัวเธอ ร่างน้อยเป็นสีชมพูจัดบนลานหินท่ามกลางธรรมชาติงดงามหลังม่านน้ำตกที่ละอองน้ำฟุ้งกระจายเป็นสีสายรุ้งเมื่อถูกแสงแดดจับ
ศาสตรายังคงตั้งหน้าขย่มโยกบนร่างอ้อนแอ้น เขาพยายามอดกลั้นตัวเองเพื่อจะได้ลองลิ้มความหอมหวานของบัวชมพู แต่ดูเหมือนชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยพลังอึดยิ่งกว่าขุนพลม้าศึกจะยืดเวลาต่อไปได้อีกไม่นาน
“ซี๊ด...บัวจ๋า...อา...อา...อา”
ร่างสูงกระแทกแก่นกายที่ทั้งใหญ่และยาวเข้าไปในซอกขาของหญิงสาวเต็มกำลัง เหมือนเครื่องจักรที่เดินกำลังเต็มสูบกระทั่งความร้อนพุงขึ้นจนถึงขีดสุดในวินาทีสุดท้าย
“อูว...อา...ซี๊ด...อา”
คนตัวตัวเกร็งกล้ามเนื้อทั้งบนและล่าง บัวชมพูปรือตามองบนหน้าอกแกร่งที่มัดกล้ามงดงามของเขาแข็งเกร็ง ลอนหน้าท้องซิกส์แพ็คขมวดร
