CHAPTER 22

2391 Words

ANIKA POV Kanina ko pa kinukurot ang sarili ko. Pilit kong iniisip na isa lang 'tong masamang panaginip na kailangan kong gisingan. Pero hindi talaga ko magising kahit na mapula na ang mga braso ko. "Eto ang isusuot mo mamaya." Naglapag si Mama ng isang malaking kahon sa kama ko. "Huwag mong saktan ang sarili mo," dagdag niya pa. Nakaharap lang ako sa salamin at hindi siya pinansin. Narinig ko pa ang pagbuntong hininga niya bago lumabas ng pintuan. Tumayo na ko at tumingin sa cellphone ko na puro text ni Rico. Gusto ko siyang replyan pero para saan pa? Hindi ko nga nagawang burahin ang alaala naming dalawa. "Kung buhay si Papa hindi niya 'to hahayaan." Pagpaparinig ko kay Mama nang mapansin kong nasa pintuan pa siya. "Makikita niyong lahat. Kahit pa mawalan ako ng alaala. Hindi pa rin

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD