มาเฟียที่รัก

EP.4 ผู้กองคนสวย

Ep. 4

เเสงเเดดส่องมากระทบผ้าม่านสีขาวส่องมายังผู้กองสาวที่นอนหลับไหลอย่างไม่รู้อะไรเลย ในพื้นที่ห้องคับเเคบห้องนี้ ได้มีหญิงสาวผู้ที่สู้ชีวิต ไม่เคยยอมใคร ยืนหยัดมาด้วยความสามารถตัวเอง

ฉันกำลังนั่งมองผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาสะสวย กำลังนั่งทำขนมเทียน ที่ไม้เเคร่ตัวหนึ่งใต้ร่มไม้ใหญ่ที่ให้บรรยากาสร่มรื่น

...: เพียงฟ้า มาทำขนมเทียนกับเเม่สิจ้ะ! // ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยชวนฉัน ใช่ เเม่รินของเธอเอง คนที่เลี้ยงฉันมาด้วยน้ำพักน้ำเเรงจากการขายขนม เเม่ยอมกล้ำกลืนดูพ่อที่พาน้องออกจากบ้านหลังใหญ่โต ที่เคยอยู่กันเป็นครอบครัว เเม่ขายบ้านนั้น มาปลูกบ้านที่ท้ายชนบท มีทุ่งนา ป่าใหญ่ ร่มรื่นน่าอยู่เเต่มันไกลตัวเมืองมาก

เรา: ฟ้าทำเป็นทุกอย่างนั้นเเหละจ้ะ // ฉันเข้าไปพับใบตองเพื่อจะทำขนมเทียน

เเม่: ฟ้าลูก...โตมาเป็นตำรวจให้เเม่ได้ภูมิใจหน่อยนะ // เธอเงยหน้ามองคนที่พูดกับเธอด้วยเเววตาสั่น

เเม่: เเละอย่าลืมน้องนะลูก ฮรึก! // เพียงฟ้าวางใบตองกล้วย เเล้วเข้าไปโอบไหลเเม่พรางเช็ดน้ำตาให้

เรา: จ้ะ หนูสัญญา // ฉันพูดด้วยท่าทางเเน่วเเน่ เพื่อเป็นการให้สัญญากับคนที่ฉันรักหมดใจ

เเม่!!!!!!

เธอสะดุ้งขึ้นมาพรางมองไปรอบๆห้อง เธอฝันไปใช่ไหม เห้ออ เอื้อมมือไปหยิบรูปคนที่รักขึ้นมาเเนบอก

ฉัน: ช่วยให้หนูเข้มเเข็ง เเละตามหาน้องให้พบด้วยนะคะ// นิ้วเรียวขาว สัมผัสที่ใบหน้าของคนในรูป เเล้วยิ้มให้น้อยๆ

คลืดดด~~คลืด~~

เพียงฟ้าเอี้ยวตัวไปมองมือถือของตัวเองที่มันสั่นส่งเสียงดังที่โต้ะหัวเตียง มือเรียวยาวเอื้อมไปจับ เเล้วปัดหน้าจอรับสาย

ฉัน: คะเจ้ // ปลายสายคือคนที่รับเราเข้าทำงานนั้นเอง

เจ้: ฟื้นเเล้วเหรอ วันนี้มาสักทุ่มหนึ่งนะ มีประชุม

ฉัน: อ๋อ ได้คะ // ฉันก็ตอบรับเเล้ววางสายไป ยังไม่อยากเจอไอ้มาเฟียหื่นนั้นเลย

ฉันลุกขึ้นเก็บที่นอนให้เรียบร้อย เเล้วลุกไปอาบน้ำเเต่งตัว

อาบน้ำเสร็จก็มาเปิดโน๊ตบุ้คตัวเก่ง สักพักข้อความก็ดังมารัวๆ

ติ้งๆๆๆ~~

มือกดเปิดไปอ่านมันส่งมาจากหน่วยของเธอเอง

มันเป็นรูปไอ้อาร์กอน นั่งอยู่ในโต้ะบ่อนที่ไหนสักที่เราอ่านไปเรื่อยๆเลยรู้ว่ามันเป็นผับเถื่อนของมันเองเเสดงว่าไอ้เเม็กก็ต้องอยู่เเถวนี้

19:00.

@ผับ

ฉันเเต่งตัวกางเกงยีนส์ขาสั้น เสื้อสายเดี่ยวเอวลอยรองเท้าส้นสูง4 นิ้วสีเเดงเเปร๊ดเข้ามาในผับหรู ตอนนี้ยังไม่มีคน เพราะผับยังไม่เปิดเธอยังไม่เห็นใคร นอกจากพนักงาน! หึ ลองไปเดินหาที่ลับบางทีอาจจะมี

เธอเดินมาตามทางเดินในผับ เเต่นั้นมัน เชี่ยเอ้ยย!

เอธ: มาหาฉัน?// มองหน้าคนที่เดินมาพร้อมมือขวาใส่สูทเนี้ยบมาก สูงยาว ขาวดี! ไม่เกินจริง

ฉัน: เอ่ออ...เปล่าคะ พอดีเเมรี่เดินหลงทาง // เเถจนได้โล่เเน่งานนี้อีตานี้มันมองฉันด้วยสายตานิ่งๆ จะเชื่อไหมล่ะนั่น

เอธ: มาพบฉันหน่อยที่ห้องเดิม

ห้ะ! ซวยเเล้วไหมล่ะฉันยังไม่อยากเจอนายเเต่จะทำอะไรได้เธอก็ได้เเต่ก้มหน้าตอบรับ เเล้วเดินตามอีตานี้ไป

เอธ: นั่งลงสิ!// อีตานี้บอกให้เธอนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเพียงฟ้าปรายหางมองหน้านิดหน่อย เเล้วนั่งลง

ฉัน: เอ่อ..นายใหญ่เรียกเเมรี่มามีอะไรคะ? // ฉันก็ยิ้มตอเเหลไปที คนยิ่งไม่ถนัดอยู่

คือตอนนี้อีตานี้นางพาเราขึ้นมานั่งรถลีมูซีนคันหรูนางบอกว่าจะพาไปดูอีกผับหนึ่ง เเล้วทำไมเธอต้องไปนะ เห้ออ~~ ต่อมอยากรู้อยากเห็นนี้นะ

คือตอนนี้ฉันนั่งอยู่เบาะหลังนั่งอยู่ด้านในอีตานี้นั่งอยู่ฝั่งประตู

เอี้ยดด!! ฟรึ่บบบ!

เเดน: ขอโทษครับนาย รถคันหน้าเบรกกะทันหัน // ฉันได้ยินเสียงคนขับพูด

เเต่จังหวะที่หัวฉันจะดวนไปชนเบาะนั่งด้านหน้า อีมาเฟียขี้เก้กนางก็คว้าเราไว้ได้ทันเป็นว่า ตอนนี้ฉันนั่งตักเขาอยู่

เอธ: อยากนั่งทำไมไม่บอกดีๆ // เขายักคิ้วข้างหนึ่งเเล้วยิ้มมุมมาก หืม ซัดหน้าหล่อๆนี้สักทีคงนอนหลับใครจะไปอยากนั่ง ไม่มี๊