Chapter 38
HINDI maalis ang ngiti sa mga labi ko habang magkahawak kamay kami naglalakad ni Andrew pauwi sa bahay. Sabi niya na-miss niya ako agad kaya nagpunta siya dito kahit na ka-a-alis ko palang ng unit niya kahapon ng umaga. Para akong naiihi sa kilig ng sinabi niya iyon sa akin kanina kaya para na akong sira ngayon na nakangiting mag-isa. Pakiramdam ko magiging default na iyong ngiti sa mukha ko habang buhay.
We shared the same feelings about leaving. Tila ba hindi na ako sanay na malayo siya sa akin kahit alam ko naman na pagkatapos ng bakasyon, balik na kami sa dating gawi. Ako sa unit niya at siya babalik na sa bahay ng kanyang mga magulang. Magiging malungkot pero kailangan magtiis para sa pangarap ko na nais ko na matupad.
Four years in medical school - I can’t wait to be a
