secretly love บอกให้รู้ว่าแอบรัก

แฟนในอนาคต

เกริ่น

ครั้งหนึ่งผมเคยแอบรักผู้หญิงคนหนึ่ง แต่เพราะตัวของผมเองที่ทำลายความรักของเธอลงด้วยความไม่เชื่อใจ เพราะคำนี้คำเดียว ใช่ผมไม่เคยเชื่อใจเธอเลย และสุดท้ายหัวใจของเธอก็ได้เปลี่ยนไป ไม่ว่าจะกลับไปคบกันอีกหัวใจของเธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว

ความรักต้องพังลง จุดจบของความไม่ไว้ใจก็คือไม่คู่ควรที่จะได้ความรักตอบแทน

มันทรมานนะ รักแต่กลับไปรัก และคว้าความรักที่เธอให้โอกาสไว้ไม่ได้ และสุดท้ายก็คงต้องปล่อยไป เพราะความรักที่เธอคู่ควรตอนนี้ไม่ใช่ผมอีกแล้ว และไม่ว่ายังไงหากต้องมีรักครั้งใหม่ก็คงหนักแน่นและเชื่อใจมากกว่านี้!! แต่คงไม่ใช่ตอนนี้!!

'พอร์ช'

"สายแล้วๆๆ"สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ฉันชื่อวิปครีม เป็นเด็กสาววัยใสอายุเป็นเพียงตัวเลข ฮ่าๆๆๆ^0^ ฉันอยู่ม.5ค่ะ เป็นเด็กใหม่ที่ดันมาสายในวันแรก น่ารักใช่ไหมล้าาาา^0^ ไม่ต้องชมค่ะใครๆก็บอกแบบนั้น^///^

'C2'

ฉันยืนมองรหัสห้องเรียนอยู่หน้าห้อง เท่าที่จำได้ฉันอยู่ม.5/2 ห้องนี้แหละ เพราะมันมีเลข2เหมือนกัน หวังว่าคงใช่นะ

"นักเรียนมัวยืนทำอะไรอยู่หน้าห้องจ๊ะ ทำไมไม่เข้ามาล่ะ"คุณครูท่านหนึ่งเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันยืนอยู่ที่หน้าห้องเรียนไม่เข้าไปข้างในสักที

"เอ่อ...นี่ใช่ห้อง2หรือเปล่าคะ"ฉันถามกลับ

"เด็กใหม่หรอ?"นอกจากท่านจะไม่ตอบแต่กลับถามฉันขึ้น เป็นคำถามที่ตอบด้วยคำถาม ออกจะงงสักหน่อยแต่ก็คงตามน้ำไป

"ใช่ค่ะ^_^"ฉันตอบพร้อมกับส่งรอยยิ้มไปให้

"งั้น...เข้ามาสิจ๊ะ...แล้วก็ไปหาที่ว่างนั่งนะ"ครูบอกฉันก่อนที่จะเดินกลับไปหน้าชั้นเรียนเพื่อเตรียมการเรียนการสอน

"ขอบคุณค่ะ"ฉันยกมือกล่าวขอบคุณจากนั้นก็เดินไปหาที่นั่ง

ฉันกวาดสายตามองหาที่ว่างๆเพื่อนำร่างอันบอบบางของฉันไปตั้งหลักปรักฐานอยู่สักที่ แต่สายตาก็ไปสะดุดกับที่ที่หนึ่งอยู่หลังห้องริมหน้าต่าง แต่ที่ว่างตรงนั้นไม่ใช่ประเด็นเพราะที่เด็ดกว่านั้นคือผู้ชายที่นั่งข้างๆพื้นที่ว่างเปล่าตรงนั้นต่างหาก>///0<"ฉันเอ่ยทักสุดหล่อข้างๆอย่างเป็นมิตร

"..."แต่สิ่งที่ฉันได้กลับคืนมาคือความเงียบ นี่! คนสวยทักน่ะไม่ได้ยินหรือไง-0-"

"หวัดดี นายชื่ออะไร"ฉันเพิ่มระดับเสียงให้ดังขึ้นเผื่อว่าเมื่อกี้ฉันจะทักเบาไป

"..."แต่สิ่งที่ตอบกลับมาก็คือความเงียบอีกเช่นเคย

"นี่! ฉันทักไม่ได้ยินหรอ!"คราวนี้ฉันเสียงดังใส่ จนเขาต้องหันมามอง

ตึก ตัก ตึก ตัก!!

เพียงแค่สบตาหัวใจก็เต้นโครมๆซะแล้ว วิปครีม ใจเย็นก่อน เดี๋ยวเสือจะตื่นเอานะ

"เธอเป็นใคร?"นี่เป็นประโยคแรกที่เขาทักขึ้น เย็นชาจัง แถมยังทำหน้างงๆอีก ไม่ต้องงงนะฉันภรรยาในอนาคตของนายเองจ่ะ

จึ่กๆๆ!

ฉันยังไม่ทันได้ตอบผู้ชายตรงหน้าเลยก็ถูกสะกิดเข้าซะก่อน

"เธอ...นี่ที่ของฉัน"ฉันขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

"จะเป็นที่ของนายได้ยังไง ก็ฉันมานั่งก่อน"ฉันหันไปตอบผู้ชายที่สะกิดฉัน

"ว้าว น่ารักจัง*0*"เขาไม่ตอบคำถามของฉัน แต่กลับทำตาเป็นประกาย นายนี่ต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆเลย

"ฟินิกซ์...ห้องเรามีเด็กใหม่ด้วยหรอ"คนหล่อเมื่อกี้เอ่ยถามผู้มาใหม่ที่สะกิดฉัน

"ไม่มีนะ หรือว่าฉันตกข่าว?"ผู้มาใหม่นามว่าฟินิกซ์ตอบ

"ต้องมีสิ ก็ฉันนี่ไงเด็กใหม่"ฉันโวยวายพร้อมกับชี้นิ้วมาที่หน้าของตัวเอง จะไม่มีได้ยังไงกัน-0-

"นักเรียนสามคนหลังห้องคะ หนูจะคุยกันอีกนานไหมลูก"คุณครูถามด้วยน้ำเสียงประชดประชัน

"เอ่อ...เก้าอี้ไม่พอครับอาจารย์"ฟินิกซ์ตอบคุณครูหน้าห้อง

"จะไม่พอได้ยังไงห้องเรามีพอดี"ผู้หญิงใส่แว่นหน้าตาเรียบร้อยเอ่ยขึ้น เธอเป็นใครยะ ฉันไม่ได้ต้องการคำตอบจากเธอ- -"

"วนิดา ห้องเรามีเด็กใหม่เพิ่มเข้ามา1คนไม่ใช่หรอ"คุณครูถามยัยแว่น

"ไม่มีนี่คะ"เธอตอบกลับ

อ้าว! เวรแล้วไง ไม่มีได้ยังไงเล่า ก็ฉันไงT.T ฉันนั่งหัวโด่อยู่นี่ไง

"หัวหน้า ห้องเราไม่มีเด็กใหม่จริงๆหรอ"นายฟินิกส์ถามยัยแว่น

"ไม่มีถ้ามีก็ต้องมีชื่อสิ"ยัยแว่นยังคงยืนยัน

"งั้น...หนูจ้ะหนูอยู่ห้องอื่นหรือเปล่า"เอาแล้วทั้งห้องเริ่มหันมาสนใจฉัน ไม่นะอย่ามองฉันเป็นตาเดียวแบบเน้เส้-0-* ฉันใจแป้วนะถ้าเกิดไม่มีชื่อฉันน่ะ

"หนูอยู่ห้อง2ค่ะ 5/2"ฉันตอบออกไปอย่างมั่นใจ

"นี่ม.6/2ค่ะลูก"

"อ้าว-|||-"

"ม.5ต้องลงไปอีกชั้นหนึ่งนะคะ...นักเรียน...ที่ยืนอยู่น่ะ...ไปส่งน้องหน่อยนะ"

อ๊ายยยยย!! อยากจะมุดหน้าลงไปในกระเป๋า วันแรกก็ทำเปิ่นเข้าห้องผิดซะแล้ว วิปครีมเธอทำอารายลงปายยยย-0-

"ไปครับคนสวย เดี๋ยวพี่ไปส่ง^0^"นายฟินิกส์ ไม่สิ! อีตารุ่นพี่ฟินิกส์กล่าวด้วยสายตากรุ่มกริ่ม

"เอ่อ...ค่ะ^____^"ฉันยิ้มตอบด้วยรอยยิ้มแห้งๆ

ใจจริงอยากให้สุดหล่อคนนั้นมาส่งมากกว่า ไม่ใช่อีตานี่ไม่หล่อนะ ก็หล่ออยู่แต่ผู้ชายคนนั้นหล่อกว่า ฉันรักเขา

ขายหน้าชะมัดเลยดันหน้าแตกต่อหน้าผู้ชายที่แอบปลื้ม น่าอับอายที่สุดเลยToT

"เด็กใหม่หรอเราน่ะ ชื่ออะไรหรอ พี่ชื่อฟินิกซ์นะ^^"พี่ฟินิกซ์ถามฉันเมื่อเดินออกมาจากห้องของเขา

"ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ- -"ฉันตอบกลับไปอย่างเย็นชา แต่ไม่แนะนำตัวเองให้เขารู้ ขอโทษนะที่ฉันหยิ่ง แต่ฉันไม่ชอบให้ใครเข้าหา เพราะฉันถือคติ เราต้องเป็นผู้เลือกเท่านั้น

"ชื่ออะไรล่ะเราน่ะ"เขายังคงถามฉันต่อ

ก็ได้แต่ต้องแลกกับชื่อสุดหล่อคนนั้นนะ^_-

"เพื่อนพี่คนเมื่อกี้ชื่ออะไรหรอคะ ถ้าพี่บอกฉันก็จะบอกชื่อฉัน"ฉันกล่าวอย่างต่อลอง

"ห๊ะ! เอ่อ...ถามทำไมหรอ?"เขาพูดด้วยน้ำเสียงสงสัย

"แค่อยากรู้ ก็เมื่อกี้ฉันดันไปคุยกับเขา...ชิ! ขายหน้าชะมัด...ถ้าเจอกันอีกจะได้เรียกถูกไง...ว่าไงคะ...ถ้าพี่บอกฉันก็จะบอกชื่อฉันให้พี่รู้"

"ไอ้นั่นน่ะชื่อพอร์ช เป็นเพื่อนสนิทของพี่เอง...มันเป็นมือกีตาร์วงซีเคร็ดโค้ด ฮอตมากแล้วก็หล่อด้วยแต่หล่อน้อยกว่าพี่นะ"เขาตอบเสียยืดยาว ก็มั่นแหละเนาะ ก็ไม่ได้ปฏิเสธว่าหล่อแต่เอาความมั่นใจมาจากไหนมากมาย อวยตัวเองแล้ว1

"ไม่จริงหรอก..."ฉันขัด

"ว่าไงนะ?"ดีนะที่ไม่ได้ยิน กล้าพูดได้ไงว่าหล่อน้อยกว่าเขา พี่พอร์ชงั้นหรอ*0* ฉันจะต้องรู้จักพี่ให้ได้เลยพี่พอร์ช สุดหล่อในดวงใจ เนื้อคู่ของวิปครีม

"เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร"ฉันแก้ตัว หึๆ - -"

"แล้วจะบอกพี่ได้หรือยังว่าชื่ออะไร"ยังไม่เลิกอยากรู้อีกหรอ

"วิปครีมค่ะ เอ่อ...นี่ห้องฉันใช่ไหมคะ"ฉันรีบตอบรีบตัดบททันทีเมื่อเขาพาฉันเดินมาหยุดตรงหน้าห้องห้องหนึ่ง

'B2'

"ใช่แล้วครับ...เอ่อเดี๋ยวสิ..."พอเขายืนยันว่าใช่ฉันก็รีบเดินเข้าห้องไปโดยไม่สนใจเขาเลย ขืนตอบมีหวังยืดเยื้อแน่ๆ คิดหรอว่าฉันไม่รู้ว่านายคิดอะไรอยู่น่ะ กะจะขายขนมจีบกับฉันหรออีตารุ่นพี่จอมกะล่อน ไม่ได้แอ้มฉันหรอก^_^"