แต่งเข้าบ้าน
1085 Words
บ้านวิษณุรังสี
เธอนั่งรถมาเงียบตลอดทางโดยไม่พูดอะไร เพราะในหัวคิดถึงเรื่องที่ว่าคืนนี้จะหนีเขายังไง จนไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้เขาขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของครอบครัวเขาแล้ว
“ถึงบ้านผมแล้ว..”
เธอสะดุ้งตกใจทันทีที่ได้ยินเขาบอกว่าถึงบ้านแล้ว มองซ้ายทีขวาทีอย่างรู้สึกตื่นเต้นเพราะนี่ถือว่าเป็นครั้งแรกที่เธอจะได้มานอนของคนอื่น แถมยังเป็นมี่ที่เธอไม่เคยมาด้วย คนในบ้านก็ยังไม่รู้จักซักคน เธอยังไม่รู้เลยว่าคนในบ้านนี้จะให้การต่อนรับเธอยังไง แต่ที่แน่ๆก็คงมีคนหนึ่งแหละที่จะไม่ให้การต้อนรับเธอ นั่นก็คือ แม่ของเขานั่นเอง
“ลงมาซิครับ คุณจะนอนอยู่ในรถหรือไง..?”
เขาหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าลงมาจากรถหมดแล้ว หันไปเห็นเธอยังนั่งนิ่งอยู่ก็เรียกให้ลงมา
“สวัสดีค่ะคุณหมอ..”
“นี่คุณจี๊ดครับป้าอิ่ม..”
“สวัสดีค่ะคุณจี๊ด ป้าเพิ่งได้เห็นตัวจริงใกล้ๆก็ตอนนี้เองเมื่อคืนนี้เห็นแต่ไกลๆ ภรรยาของคุณหมอเนี่ยสวยมากๆเลยนะคะ..”
“ผมว่าก็ธรรมดานะครับ..”
“นี่คุณ..”
เขาหันมามองหน้าเธอแล้วทำหน้านิ่งๆอย่างไม่สะทกสะท้าน แล้วเขาก็หันกลับไปหาป้าอิ่มแม่บ้าน
”ป้าอิ่มช่วยให้คนมายกกระเป๋าของผมกับคุณจี๊ดไปไว้ที่ห้องทีนะครับ ผมจะพาคุณจี๊ดเข้าไปหาพ่อกับแม่ก่อน..”
“ได้ค่ะ..”
เขาพูดจบก็เดินนำหน้าเธอเข้าไปในบ้านทันที โดยที่ไม่ได้พูดอะไรต่อ จึงรีบเดินตามเขาเข้าไป
“คุณต้องถูมิใจนะที่มีแต่คนบอกว่าฉันคุณสวยนะ..”
”ทำไมผมต้องภูมิใจด้วย ป้าอิ่มเขาชมคุณไม่ได้ชมผม..”
“ก็ฉันเป็นเมียคุณ มีคนมาบอกว่าเมียคุณสวยคุณไม่ดีใจหรือไง..?”
เขาหยุดชะงักเท้าทันทีจนเธอเบรกไม่ทันหน้าทิ่มไปกับแผ่นหลังของเขา
“เบรกทำบ้าอะไรเนี่ย.?”
เขาหันมามองหน้าเธอนิ่งๆ
“นี่ยอมรับแล้วหรอว่าคุณเป็นเมียผม..?”
“...”
เธออึ้งไปทันทีเพราะลืมตัวเผลอหลุดปากพูดว่าตัวเองเป็นเมียเขาออกไปแบบนั้นได้ยังไง
“เงียบแบบนี้แปลว่าไม่ยอมรับซินะ..?”
“...”
เขาเห็นเธอเงียบไม่พูดอะไรจึงหันหลังเดินต่อไป เธอจึงรู้สึกโล่งอกแล้วเดินตามเขาต่อไปช้าๆ
“สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่..”
“หมอมาแล้วหรอลูก..?”
เขาเดินยิ้มเข้ามาทักทายพ่อกับแม่เขาที่นั่งดูทีวีอยู่ด้วยกันในห้องนั่งเล่น
“หนูจี๊ดมานั่งตรงนี้ซิลูก..”
“ขอบคุณค่ะคุณลุง..”
“คุณลุงอะไรกัน ต้องเรียกพ่อแล้วหนูเป็นลูกสะใภ้ของพ่อนะ..”
“เอ่อ..ค่ะคุณพ่อ..”
เธอเดินมานั่งเก้าอี้อีกตัวข้างๆเขาหันไปมองที่แม่ของเขาเธอก็ยิ้มให้และยกมือไหว้สวัสดี แต่แม่ของเขากลับเมินหน้าไปอีกทางทำเป็นไม่สนใจ
“หมอคงเหนื่อยมากเลยใช่ไหม แล้วนี่หมอทานอะไรมาหรือยัง..?”
“ทานมาเรียบร้อยแล้วครับแม่”
“งั้นก็ขึ้นไปพักผ่อนเถอะ เมื่อวานนี้หมอเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว..”
“ครับแม่..”
เขาหันมาพยักหน้าให้เธอแล้วก็ลุกขึ้นยื่น เธอจึงรีบหันมายกมือไหว้ลาพ่อกับแม่เขา แต่แม่เขาก็ยังทำกิริยาเหมือนเดิมคือเมินหน้าใส่เธอ เธอรู้สึกหงุดหงิดมากแต่ก็ไม่กล้าทำอะไรเพราะเธอเพิ่งเข้ามาในบ้านนี้วันแรก เธอจึงต้องรีบลุกตามเขาไป
“เป็นคุณหมอดีๆแทนที่จะได้ภรรยาเรียบร้อยน่ารักเหมาะกับตัวเอง กลับต้องมาได้แต่งงานกับผู้หญิงแบบนี้..”
ก่อนที่เธอจะเดินออกไปพ้นห้องนั่งเล่นเสียงของแม่สามีก็พูดตามหลังเธอมา จนเธอได้ยินทุกคำอย่างรู้สึกไม่พอใจ
...
ห้องนอนของหมออัศนัย
เธอเดินเข้ามาในห้องนอนของเขาก็มองไปรอบๆเพราะห้องเขาช่างเรียบร้อยอะไรเช่นนี้ ซึ่งมันแตกต่างจากห้องที่ร๊กมากๆของเธอ
“ตู้เสื้อผ้านั้นของคุณนะ แล้วโต๊ะเครื่องแป้งเนี่ยผมยกให้คุณเลย..”
เธอหันไปมองตามที่เขาบอกแล้วก็เปิดประตูดูทั้งตู้เขาและก็ตู้ตัวเอง ที่แม่บ้านจับใส่ตู้วางเรียงเรียบร้อยไว้หมดแล้ว
หันไปมองเขาที่เดินไปที่มุมหนึ่งของห้องที่มีโต๊ะทำงานวางอยู่เธอก็รู้สึกแปลกใจ
“คุณเอาโต๊ะทำงานไว้ในห้องด้วยหรอ..?”
“ใช่..ผมชอบเผลอหลับตอนทำงานนะเลยเอาไว้ในห้องเลย..”
“ชีวิตคุณนี่จะทำแต่งานทั้งวันทั้งคืนไม่พักเลยหรือไง..?”
“ผมไม่ใช่คนว่างงานอย่างคุณนะ ที่จะได้หาเวลาเที่ยวไปวันๆ..”
“นี่..หาเรื่องกันอีกแล้วนะไอ้หมอบ้า..”
เธอจ้องหน้าเขาด้วยความหงุดหงิด ถ้าขืนอยู่ในห้องกับเขาแบบนี้ต่อไปมีหวังได้ฆ่ากันตายแน่ๆ
“นี่..ฉันขอยืมกุญแจรถคุณหน่อยซิ..”
“จะไปไหน..?”
“จะกลับเอาไปของที่บ้านนะ เร็วๆขอยืมหน่อย”
“แล้วคุณจะกลับกี่โมง..?”
“อย่ามาถามมากได้ไหม เร็วๆเอากุญแยรถมา”
เขามองหน้าเธอนิ่งๆแต่ก็ยอมยื่นกุญแจรถให้เธอ
“ก็แค่เนี้ย..”
เธอได้กุญแจรถแล้วก็เปิดประตูออกจากห้องนอนของเขาไปทันที เขามองตามไปอย่างรู้สึกหน่ายใจในความเอาแต่ใจของเธอ
....
เวลา 3 ทุ่ม
“ทำไมกลับมาเอาป่านนี้..?”
“แล้วคุณยุ่งอะไรด้วย..?”
“ผมโทรไปเช็คที่บ้านคุณมาแล้วเขาบอกว่าคุณออกมาตั้งแต่บ่ายโมง..แล้วทำไมคุณถึงเพิ่งมาถึงตอนนี้..?”
“เรื่องของฉันอย่ามายุ่งได้ไหม..”
“...”
เธอเดินหนีเขาไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อผ้าแล้วผ้าเช็ดตัวออกมา แต่ยังไม่ทันจะเดินไปถึงห้องน้ำเขาก็คว้าข้อมือเธอไว้จนแน่นแล้วกระชากตัวเธอเข้ามาใกล้
“ผมถามคุณต้องตอบ..คุณไปไหนมา.?”
“ไอ้หมอบ้า ปล่อยนะฉันเจ็บนะ.”
“งั้นคุณตอบมาซิว่าคุณไปไหนมา..”
“ไม่ตอบ ปล่อย..”
“ไม่ตอบใช่ไหม..ได้..”
“จะทำอะไรฉัน..ปล่อย..อื้มมมม”
- Writer
