แยกกันนอน
1286 Words
ห้องหอในโรงแรม
เวลาตี 1 กว่า
หลังจากที่เขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วและเดินตรงมาที่เตียงนอนตัวเอง กลับไม่เห็นเจ้าสาวของตัวเองอยู่ในห้องนอน แต่ได้ยินเสียงเธอยืนคุยโทรศัพท์อยู่ที่นอกระเบียงห้องแทน
“ถ้าฉันรู้นะว่าคนที่ฉันแต่งงานด้วยเป็นอีตาหมอบ้านี่ฉันไม่มีทางแต่งเด็ดขาด..”
(แกไม่รู้ว่าคนที่แกจะแต่งงานด้วยเป็นใคร แล้วคุณหมอเขารู้หรือเปล่าว่าคนที่เขาจะแต่งงานด้วยเป็นแก..?)
เธอออกมายืนคุยโทรศัพท์ข้างนอกกับแป้งเพื่อนสนิท เพราะอยากจะรอให้เขาอาบน้ำเสร็จและเข้านอนไปก่อน เธอจึงต้องออกมาคุยโทรศัพท์เพื่อถ่วงเวลา
“ฉันก็ไม่รู้ว่าเขารู้หรือเปล่า..”
(ถ้าคุณหมอเขารู้ว่าเจ้าสาวเขาเป็นแกตั้งแต่แรก งั้นก็แปลว่าเขาอาจจะมีใจให้แกก็ได้นะ เขาถึงได้ยอมแต่งงานกับแกง่ายๆ..)
“ฉันไม่มีทางไปหลงชอบผู้ชายปากจัดอย่างเขาเด็ดขาด..คอยดูนะแม้แต่ขาอ่อนฉัน เขาก็จะไม่มีวันได้เห็น.”
(แกอย่าลืมนะว่าแกแต่งงานกับคุณหมอแล้ว เจอหน้ากันทุกวันแล้วยังต้องนอนด้วยกันทุกวันอีก แกได้เสร็จคุณหมอแน่ๆ..)
“แกอย่ามาพูดจาแบบนี้นะยัยแป้ง ฝันไปเถอะว่าฉันจะให้เขาแตะเนื้อต้องตัวฉันง่ายๆ ฉันไม่มีทางยอมเด็ดขาด..”
(เออ..ฉันจะคอยดู ไม่ใช่ว่าผ่านไปแค่เดือนเดียวแล้วแกมาบอกฉันว่าแกท้องนะ จะขำให้..)
“อีบ้าแป้ง อีเพื่อนบ้า..”
(555...ฉันล้อเล่นน่า..)
“อย่ามาล้อเล่นกับฉันแบบนี้นะ คิดแล้วอยากจะอ้วก..”
คำพูดที่เธอพูดกับคนในโทรศัพท์ถึงเขา เขาได้ยินมันจนหมดทุกคำโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าเขาแอบฟังอยู่
(นี่ฉันยังสงสัยอยู่เลยนะ ว่าทำไมป้าจวนถึงเลือกคุณหมอให้มาแต่งงานกับแก..?)
“ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นเขา.”
(หรือเป็นเพราะว่าป้าจวนป่วยเลยอยากได้หลานเขยเป็นคุณหมอ เพื่อที่จะได้คอยดูแลทั้งแกทั้งป้าแกได้แบบตลอดเวลาที่ต้องการ..แต่ป้าแกทำยังไงคุณหมอถึงยอมมาแต่งงานกับแก ข้อนี้แหละที่ฉันสงสัย..)
“...”
เธอคิดตามที่เพื่อนเธอพูดเพราะเธอเองก็อยากรู้ว่าเพราะอะไรเขาถึงยอมมาแต่งงานกับเธอ ทั้งที่ไม่ได้รักไม่ได้ชอบกันมาก่อน
“ที่ฉันยอมแต่งงานก็เพราะว่าป้าป่วยหรอกนะฉันอยากทำให้ป้าสบายใจ..ป้าอยากให้ฉันแต่งงานกับคนที่ท่านหาให้ฉันก็เลยยอมแต่ง ท่านบอกว่าอยากเห็นฉันได้แต่งงานกับคนดีๆสักคน ฉันเองก็ไม่คิดว่าจะเป็นเขา..ฉันก็อยากรู้เหมือนกันนะว่าเพราะอะไรเขาถึงยอมมาแต่งงานกับฉัน..”
(แกลองไปถามคุณหมอดูซิ เผื่อเขาอาจจะบอกแกก็ได้นะ..)
“...”
เธอหันกลับมามองในห้องนอนที่ไฟถูกปิดมืดสนิทแล้วเธอก็คิดว่าเขาคงหลับไปแล้ว ซึ่งเธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้หมออัศนัยกำลังยืนแอบฟังเธออยู่ที่มุมประตูระเบียง
(แกไปนอนเถอะดึกมากแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเม้าส์ใหม่..)
“แกง่วงละหรอ..?”
(ทำไมละ แกไม่กล้าเข้าไปในห้องหอตัวเอง เพราะกลัวว่าคืนนี้จะโดนสามีจับกินหรอจ๊ะ.?)
“อีบ้าแป้ง..”
(555 แกจะหนีไปได้ซักกี่คืน แกแต่งงานกับเขาแล้วนะ นอนด้วยกันทุกวันมันหนีเรื่องนี้ไม่พ้นหรอกนะ..แกเสร็จคุณหมอแน่ๆ..)
“อีแป้ง หยุดพูดเลย แกนี่ปากเสียจริงๆ..”
เธอโมโหมากที่เพื่อนแช่งเธอแบบนี้ จนต้องรีบตัดสายทิ้งเพราะทนฟังเสียงหัวเราะชอบใจของเพื่อนตัวเองไม่ได้
“ไม่มีทาง อีตาบ้านั่นจะไม่มีทางได้แตะตัวฉันเด็ดขาด..”
...
เธอหมุนตัวและมองเข้ามาในห้องหอของตัวเองที่ถูกปิดไฟมืดสนิท และพยายามใช้ความกล้าก้าวเท้าเดินเข้ามาในห้อง
เขาจึงรีบวิ่งกลับไปนอนที่เตียงอย่างไวก่อนที่เธอจะเปิดประตูเข้าห้องมา และเขาก็แกล้งหลับตาทันที
เธอเดินย่องช้าๆไปที่เตียงที่มีเขานอนหลับอยู่
“ไหลตายไปเลยได้ยิ่งดีนะ ฉันจะได้ไม่ต้องมามีสามีเป็นหมอปากจัดอย่างคุณ..”
เธอพูดจบก็ยื่นมือไปดึงหมอนที่วางอยู่บนเตียงอีกใบออกมาถือไว้ แล้วไปวางที่โซฟาปลายเตียงล้มตัวลงนอนอย่างรู้สึกโล่งใจ
“ฉันจะต้องผ่านไปให้ได้ทุกคืนคอยดู..”
เขาลืมตาขึ้นมาหลังจากที่เธอเอาหมอนไปนอนที่โซฟาปลายเตียงแล้ว และก็ยังได้ยินคำพูดที่เธอพูดกับตัวเองก็ทำให้เขายิ้มออกมา แล้วทั้งเขาและเธอก็หลับตาลงอย่างรู้สึกอ่อนแรง
วันรุ่งขึ้น
เขาลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนอย่างรู้สึกเพลียๆ พยายามลุกขึ้นนั่งและยื่นหน้าไปดูเธอที่นอนอยู่ที่โซฟาปลายเตียง
“นอนน้ำลายยืดด้วยหรอเนี่ย หมดกันสภาพเซเลปสาวสวย..”
เขาเห็นแล้วก็นึกขำจึงยื่นมือไปจะเกลี่ยผมออกจากปากให้เธอ แต่เธอดันลืมตาตื่นขึ้นมาพอดี
“คุณ..”
“กรี๊ด...”
เธอผลักเขาให้ออกห่างแล้วรีบลุกขึ้นยืนทันทีด้วยความตกใจ
“เห่ย.! คุณจะร้องทำไมเนี่ย..เดี๋ยวคนอื่นเขาก็ตกใจกันหมดหรอก.”
“แล้วคุณมาแตะตัวฉันทำไม คิดจะทำอะไรฉัน.?”
“ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย.”
“แล้วยื่นหน้ามาใกล้หน้าฉันทำไม แถมยังเอามือสกปรกของคุณมาจับหน้าฉันอีก..?”
“คือผม..”
“ฉันขอห้ามนะ ขอห้ามเลยว่าต่อไปนี้คุณห้ามเข้าใกล้ตัวฉันเด็ดขาด อยู่ให้ห่างจากฉันไว้เข้าใจไหม ถ้าคุณเข้าใกล้ฉันมากกว่านี้หรือเอามือสกปรกๆของคุณมาจับตัวฉันละก็..”
“คุณจะทำอะไรผม..จะแจ้งตำรวจมาจับผมหรือไง..?”
“ใช่..ฉันจะแจ้งตำรวจมาจับคุณ..”
“ข้อหาอะไรมิทราบ ข้อหาที่สามีอย่างผมจับเนื้อจับตัวเมียตัวเอง หรือข้อหาที่ผมอยากเข้าใกล้ภรรยาตัวเองดีละครับ..?”
“...”
เธอยืนอึ้งไปทันทีเพราะลืมไปว่าเธอกับเขาแต่งงานกันแล้ว จริงๆเขาก็มีสิทธิ์ที่จะเข้าใกล้เธอและก็มีสิทธ์จะทำอะไรกับเธอก็ได้ด้วยในฐานะของสามี
“แต่ถ้าฉันไม่ยอม หรือคุณข่มเหงรังแกฉัน ฉันมีสิทธิ์แจ้งความจับคุณได้นะจะบอกให้..”
“หรอครับ..ถ้าคุณทำแบบนั้นกับผมจริงๆคุณป้าคุณคงเสียใจแย่ ที่หลานเขยสุดที่รักอย่างผมจะต้องโดนจับจริงๆ..”
“...”
เธอมองหน้าเขาด้วยความไม่พอใจเพราะสิ่งที่เขาพูดมันเอาชนะเธอได้ทุกอย่าง
“รีบไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะครับ ผมจะได้รีบพาคุณกลับไปที่บ้านผม และคืนนี้คุณจะได้สัมผัสเตียงนอนนุ่มๆของผมที่ผมนอนมันอยู่ทุกคืน มันนุ่มมากจนคุณไม่อยากจะตื่นเลยหละ..”
เขาพูดจบก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วก็หมุนตัวเดินเข้าห้องน้ำไป เธอมองตามเขาไปอย่างรู้สึกกังวลเพราะไม่รู้ว่าคืนนี้จะใช้วิธีไหนหนีเขาต่อไปดี
- Writer
