ธันฐกรณ์ตื่นแต่เช้า เพราะวันนี้มีประชุมที่ทำงาน โดยที่เขาปล่อยให้แม่สาวเนื้อหวานนอนหลับปุ๋ยต่อไปโดยไม่คิดจะรบกวน
เขาก้าวเท้าลงบันไดมา ก็พบกับมารดาที่นั่งอยู่ในห้องรับแขก ท่านมองมาที่เขา รอยยิ้มเกลื่อนใบหน้าเลยทีเดียว
ธันฐกรณ์ทำหน้าไม่ถูก พยายามทำตัวให้เป็นปกติ แต่มารดาก็เอ่ยแซวขึ้นจนได้
“เมื่อคืนนี้...”
แม่ของเขาหยุดพูดแค่นั้น แต่ไม่หยุดมองเลยแม้แต่นิดเดียว โหนกแก้มสูงของธันฐกรณ์มีจุดสีเข้มขึ้นมาโดยอัตโนมัติ
“เมื่อคืนนี้ผมหลับสบายมากครับ”
“แหม อย่ามาทำเฉไฉเลยพ่อธัน แม่รู้นะว่าเกิดอะไรขึ้น”
“ไม่มีอะไรนี่ครับ ผมหลับเป็นตายเลย”
เขายังคงตีหน้าตาเรียบเฉย เพราะคิดว่ามารดาแค่เดาเอา
“แต่ตอนที่แม่เดินผ่านห้องนอนของลูก แม่ได้ยินเสียงเตียงโยกนะ แล้วก็ยังได้ยินเสียงครางด้วย”
คราวนี้คนเป็นลูกที่กำลังยกกาแฟขึ้นดื่มถ
