หนึ่งชั่วโมงต่อมา
ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!
ผมเดินไปเคาะบานประตูห้องนอนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องผม ที่มีร่างบางของพราวฟ้าวิ่งเข้าไปก่อนหน้านี้เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา คือตอนนี้ผมพาเธอมาอยู่ที่คอนโดของผมแล้วนะ
“มีอะไรคะ?” เธอถามผมทันทีที่เปิดประตูออกมา
“พาเราไปซื้อเสื้อผ้าไง แล้วก็ไปหาอะไรกิน พี่เริ่มหิวแล้ว” ที่บอกว่าพาไปซื้อเสื้อผ้า นั่นก็เพราะเธอไม่มีเสื้อผ้าใส่เลยสักชุด เห็นไอ้เพทายบอกว่าจะเอามาให้พรุ่งนี้
“งั้นเดี๋ยวพราวไปหยิบกระเป๋าแป๊บนึงนะคะ” เธอบอกผม ก่อนจะหมุนตัวเข้าไปในห้องนอนตามเดิน ไม่ถึงนาทีเธอก็เดินออกมา
“ไปค่ะ พราวพร้อมแล้ว”
ยี่สิบนาทีต่อมา…..
@ห้างสรรพสินค้า 18.20 น.
“เราไปกินข้าวกันก่อนดีมั้ยคะ แล้วค่อยไปเดินซื้อของ เป็นการย่อยอาหารไปในตัว” เป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน เพราะตอนนี้ผมก็หิวจนแสบท้องไปหมดแล้ว
“พราวอยากกินอะไร?” ผมหันไปถามเธอ คือผมกินอะไรก็ได้นะ แต่อยากให้พราวฟ้าเป็นคนเลือกร้านที่ตัวเองอยากกินมากกว่า
“พี่องศาเลือกเลยค่ะ พราวกินได้หมดเลย” แล้วผมจะเสียเวลาถามเธอทำไมวะ ถ้าน้องมันจะตอบผมกลับมาแบบนี้
“งั้นไปกินร้านนั้นกัน” ผมชี้ไปยังร้านชาบูชื่อดังที่อยู่บนห้าง ก่อนจะเดินนำหน้าเธอไป เพราะตอนนี้ผมหิวจนจะกินควายได้ทั้งตัวอยู่แล้ว
ไม่นานเราสองคนก็ทานเสร็จ ก่อนจะพากันไปเดินซื้อของใช้ที่จำเป็นของพราวฟ้า และ……
“พี่องศารอพราวอยู่ด้านนอกก็ได้ค่ะ เดี๋ยวพราวเข้าไปเอง” ที่บอกว่าเข้าไปเอง คือเข้าไปในร้านขายชุดชั้นในเองนั่นแหละครับ เพราะตอนนี้เราสองคนเดินมาหยุดหน้าช็อปชุดชั้นในสตรี
“อืม งั้นพี่นั่งรอพราวตรงนั้นนะ” ผมเอ่ยบอกคนตรงหน้า ก่อนจะเดินไปนั่งตรงม้านั่งฝั่งตรงข้ามกับร้านขายชุดชั้นใน
ผมนั่งมองร่างบางที่อยู่ด้านในร้านผ่านบานกระจกใส ก่อนจะเห็นเธอหยิบบราเซียลายลูกไม้สีดำขึ้นมา ทาบตรงหน้าอกที่มีขนาดใหญ่ของเธอ ถ้าให้ผมเดาน่าจะคัพD
ไอ้เชี่ย แล้วมึงจะไปเดาหน้าอกน้องมันทำไมวะ ได้แต่ก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ
“พราวเสร็จแล้วค่ะ พี่องศาอยากจะไปซื้ออะไรต่อมั้ย?” พราวฟ้าที่เดินออกมาจากร้านชุดชั้นใน เอ่ยถามผมทันที
“ไม่มีแล้ว งั้นเรากลับกันเลยเนอะ” ตอนนี้ผมอยากจะอาบน้ำ แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงมากๆ เนื่องจากเมื่อคืนผมนั่งเคลียร์เอกสารการจองคอนโดของลูกค้าที่แห่จองกันเข้ามาเมื่ออาทิตย์ก่อน จนเมื่อคืนแทบไม่ได้นอน
“งั้นเรากลับกันเลยนะคะ” ผมพยักหน้าแทนคำตอบกลับไปให้เธอ หลังจากนั้นเราสองคนก็กลับมาที่คอนโดของผม แล้วเดินแยกเข้าห้องใครห้องมัน จนกระทั่ง……..
สองชั่วโมงต่อมา……
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“พี่องศาคะ”
ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!
“พี่องศาคะ นอนหรือยัง” ผมค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ หลังจากที่ได้ยินเสียงเคาะประตูดังมาจากด้านนอก ก่อนจะลุกจากเตียงแล้วเดินตรงไปที่ประตูห้องนอนของตัวเอง
“มีอะไรเหรอพราว?” นี่ผมงัวเงียจนลืมไปเลยว่าตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อนอน ทั้งตัวมีแค่กางเกงขาสั้นสบายๆแค่ตัวเดียวที่สวมอยู่ แล้วดูหน้าเธอตอนนี้สิ
“อ เอ่อ….พราวขอโทษนะคะที่มารบกวนพี่ คือพราวขอยืมสายชาร์จแบตหน่อยได้มั้ยคะ พอดีโทรศัพท์พราวแบตหมด” เธอชูโทรศัพท์ขึ้นมาให้ผมดู ก่อนจะรีบหันหน้าหนีไปทางอื่น เห็นแบบนี้แล้วนึกถึงเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน ตอนที่เธอเข้ามาตามผมที่ห้องนอนพี่ชายของเธอ
ตอนนั้นผมขึ้นไปช่วยชีวิตลูกชายของผม แล้วก็อาบน้ำเพลินไปหน่อย จนไอ้เพทายต้องให้พราวฟ้าขึ้นมาตาม ก็อย่างที่ทุกคนรู้นั่นแหละ
ว่าแต่ นี่ผมลืมบอกอะไรทุกคนไปอย่างนึงใช่มั้ยว่าเวลาที่ผมดื่มเหล้า ผมมักจะมีอารมณ์ทางเพศทุกครั้ง และสิ่งที่ช่วยผมได้ดีที่สุดก็คือฝ่ามือหนาของผมบวกกับคลิปโป๊ที่ผมชอบดูตอนช่วยตัวเอง คือผมเป็นผู้ชายมันก็เป็นเรื่องปกติมั้ยหละ นี่ผมตอบอย่างไม่อายเลยนะ
“อยู่ในห้อง เดี๋ยวพี่ไปหยิบมาให้” ผมตอบเธอกลับไป ก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าไปหยิบสายชาร์จแบตไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดให้เธอ
“ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวชาร์จเสร็จแล้วพราวเอามาคืนให้นะ”
“ไม่เป็นไร ของพี่มีสำรอง อันนี้พราวเก็บไว้ใช้เลย”
“อ้อค่ะ งั้นพราวไปก่อนนะ” พูดจบเธอก็หมุนตัวกลับแล้วรีบเดินเข้าห้องนอนฝั่งตรงข้ามกับผมทันที ผู้หญิงอะไรวะ หน้าสดยังสวยขนาดนี้ ผิวจะขาวเนียนอมชมพูไปไหน นี่ไม่รู้ว่าข้างในจะขาวกว่านี้หรือเปล่า
ไอ้เชี่ย นี่มึงกำลังคิดเหี้ยอะไรอยู่วะ ผมได้แต่ก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ วันนี้ทั้งวันผมไม่รู้ว่าด่าตัวเองไปทั้งหมดกี่ครั้งเหมือนกัน