น่าเลี้ยงไว้ดูเล่น
1094 Words
ตอนที่3 น่าเลี้ยงไว้ดูเล่น
มือหนาถูกปัดออกอย่างไม่ใยดี พิมลดาในตอนนี้เหมือนแมวเปอร์เซียสีขาวขนปุยที่อารมณ์ไม่ดีเท่าใดนัก แต่เจ้าป่าตัวใหญ่อย่างเขามีหรือจะอ่อนกำลังเพราะท่าทางขู่ฟ่อนั่น
“ถอยไปนะคะ”
“อยู่ต่อหน้าแบบนี้ดีกว่าคุยกันผ่านแชตอีก น้องใบคิดเหมือนกันมั้ยคะ” สองเท้าของหญิงสาวถอยกรูดจนบั้นท้ายเธอชนเข้ากับขอบระเบียงที่อยู่ติดกับห้องของน้ำขิงแต่เขาก็ยังขยับเข้ามาประชิดจนใบหน้าหญิงสาวอยู่ชิดกับแผงอกของคนที่ตัวสูงกว่าเธอ
“เตี้ย”
“ยุ่ง”
“แต่มันก็ไม่ได้สำคัญอะไรหรอก เพราะเวลาที่อยู่ในแนวนอน.. เราก็เข้ากันได้อยู่ดี”
“ลามก ออกไปให้ห่างใบด้วยค่ะ” มือบางดันแผงอกเขายิก ๆ แต่แทบไม่สะทกสะท้านคนตัวหนาแม้แต่นิดเดียว
“ถอย.. อื้อออ”
กลีบปากที่กำลังเอ่ยพูดให้เขาถอยออกห่างถูกเขาจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งแต่ พิมลดาลืมหายใจไปชั่วขณะแข้งขาไร้เรี่ยวแรงที่จะหยัดยืนบนพื้นต่อไปได้ทิ้งตัวลงพื้นแต่กระนั้นราชสีห์ที่ปล้นจูบเธอก็ไม่ปล่อยให้เป็นอิสระได้ง่าย ๆ เขาคุกเข่าและกอดรัดเอวคอดกิ่วให้ปากยังคงถูกเซาะเล็มอยู่อย่างนั้น
“ใจเต้นแรงจัง พี่เป็นจูบแรกของใบหรือเปล่า”
“เลว” หญิงสาวตอบกลับเขาเสียงแข็งกร้าวอีกทั้งยังสูดเอาอากาศเข้าปอดอย่างหนักหน่วง ก่อนที่จะถูกเขาปล้นจูบอย่างร้อนแรงอีกครั้ง
นนท์นภัทรจับล็อกศีรษะของเธอไม่ให้เบี่ยงหนี เขาตะโปมดูดดึงลิ้นอ่อนนุ่มของเธออย่างหยอกเหย้า น้ำลายของทั้งสองไหลเผลอะมาถึงลำคอแต่มันก็ไม่ได้รับความสนใจจากใครทั้งสิ้น จนกระทั่งมือเย็น ๆ กำลังลูบไล้แผ่นหลังของหญิงสาวภายใต้เสื้อที่พิมลดายังคงสวมอยู่
พลั่ก!
นนทท์นภัทรถูกร่างเพรียวบางรวบรวมกำลังทั้งหมดผลักออกจนเขาหงายนั่งจ้ำอยู่ที่พื้น แต่กลับไร้ความโกรธเคืองที่เธอทำแบบนั้นแถมยังเลียริมฝีปากแดงกล่ำของตัวเองอย่างล้อเลียนเธอ
“จูบเธออร่อยฉิบหายเลย”
“ทุเรศ! ใบไม่น่าลดตัวไปรู้จักคนอย่างพี่เลย”
“เหอะ” เขาครางสบถในลำคอแต่ก็ยังยกยิ้มมุมปากเย้ยหยันให้เธอ ในจังหวะที่เจ้าของห้องเลือกจะเดินผ่านเข้าที่นั่งอยู่ไปกรงเล็บอินทรีย์ก็ฉุดรั้งเธอให้ลงมานั่งบนตักตัวเองและป้อนจูบให้เธอโดยที่หญิงสาวเลี่ยงได้ยาก
“อื้อออ”
“ซี้ดดด” เจ้าของตักที่กอดรัดร่างบางไว้แน่นร้องขึ้นด้วยความเจ็บเมื่อเธอกัดริมฝีปากบนของเขาจนได้รสเลือด แต่เธอกลับได้รับสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนที่สุดเมื่อร่างหนาแบ่งบันรสชาติประแล่มนั้นให้กับเธอด้วย
“อื้อออ”
“คิดว่าทำพี่เจ็บได้คนเดียวเหรอวะใบเฟิร์น” พิมลดาไม่ตอบแต่หันดวงตาที่ฉ่ำชื้นหนีไปทางอื่นอย่างแค้นเคือง ในที่สุดเขาก็ยอมคืนอิสระทางร่างกายให้แก่เธอ
พรึ่บ
“เดี๋ยวจะมาหาใหม่”
“ไม่มีวัน”
“มีหรือไม่มีเดี๋ยวได้รู้” เขาตอบกลับทิ้งท้ายก่อนจะยืนมองเธออีกครู่หนึ่ง เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนมันเคยนุ่มตรงสลวยบัดนี้กลับกระเซอะกระเซิงเพราะถูกเขากอดรัดฟัดเหวี่ยง รอยยิ้มซาตานเผยออกมาอย่างชอบใจเมื่อเหยื่อเกรดพรีเมี่ยมช่างน่าไว้เลี้ยงไว้ดูเล่นเหลือเกิน ‘แต่อย่าดีกว่า เหยื่อมีไว้ล่อน่ะดีแล้ว’
.....
วันต่อมา
น้ำขิงฝืนลืมตาเมื่ออาการปวดหัวรบกวนจนเธอไม่สามารถนอนต่อไปได้อีก เพดานห้องก็ดูคุ้นเคยแต่ข้าวของเครื่องใช้ที่สายตาเพิ่งไล่มองนั้นทำให้รู้ว่านี่คือห้องของพิมลดาต่างหาก
“ใบเฟิร์น แกตื่นแล้วหรือยังไม่ได้นอน?” เธอถามเจ้าของห้องแบบนั้นเพราะสงสัยที่พิมลดานั่งเหม่อลอย
“ใบ”
“หืม อ้าวขิงตื่นแล้วเหรอเราว่าจะปลุกพอดี”
“ทำไมเรามานอนที่นี่ล่ะ แล้วใครลากเรามา” ประโยคคำถามหลังสุดเธอหวังว่าจะเป็นเขาคนนั้น เธออยากใกล้ชิดแต่เขาก็ทำตัวลึกลับจนเข้าถึงเขายากเกินไป
“เขาอุ้มขิงมาส่งนั่นแหละ แต่เราหาคีย์การ์ดของขิงไม่เจอขอโทษด้วยนะ”
“กระเป๋าเราอยู่ไหน”
“นี่” พิมลดารีบเอากระเป๋าส่งให้เจ้าของ น้ำขิงเริ่มทำการค้นหาสิ่งที่เพื่อนบอกว่าหาไม่เจอและเธอก็ไม่เจอมันเหมือนกัน
“ลืมไว้ในห้องแน่เลย”
“น้ำขิง เราขอถามอะไรสักอย่างได้มั้ย”
“อือ ถามมาสิ”
“ผู้ชายคนเมื่อคืน ขิงรู้จักเขานานหรือยัง” พิมลดาถูกเพื่อนของเธอมองหน้าไปชั่วขณะ จนเธอต้องอธิบายเหตุผลของการตั้งคำถาม
“คือแบบนี้นะ เรากลัวเขาหลอกเธอไงขิง กลัวเขาเป็นคนไม่ดี”
“อ่อ เธอไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอกนะใบ เขาหลอกฉันก็หลอก”
“หมายความว่าไงน้ำขิง เราไม่เข้าใจ” ในขณะที่อีกคนสงสัยแต่อีกคนกับระบายยิ้ม น้ำขิงนั้นรู้ดีว่าเขาคนนั้นเป็นเช่นไรก็อยากลองเล่นกับไฟดู เธอเองก็ไม่ต่างกับไฟเท่าใดนักคงไม่เจ็บเกินทนหรอกมั้ง
“เพื่อนเธอคนนี้ไม่ได้คนโง่หรอกนะใบเฟิร์น เขามีเราก็มีไง”
“หมายถึงต่างคนต่างมีคนอื่นด้วยอย่างนั้นน่ะเหรอ เราว่าถอยเถอะขิงเขาดูไม่ใช่คนน่ายุ่งด้วยเลย”
“มีอะไรจะบอกงั้นเหรอ” พิมลดาหน้าเจื่อนเมื่อสีหน้าของน้ำขิงเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ถ้าบอกไปว่าผู้ชายคนนี้เธอคุยมาตลอดห้าเดือนและก็มั่นใจว่าความสัมพันธ์มันมากกว่าคุยกันธรรมดาแน่นอน น้ำขิงจะโกรธเธอหรือเปล่า?
“คือ...”
“เราชอบเขามาก มากกว่าผู้ชายคนอื่นที่เข้ามาจีบเลยล่ะ”
“อืม... ขิงก็ดูเอาเองแล้วกันว่าเขาเป็นยังไง” พิมลดาพูดได้เพียงเท่านี้เพราะรู้ว่าคนที่อยู่บนเตียงของเธอตอนนี้มีนิสัยเชื่อมั่นในตัวเองสูง หากไปตักเตือนอาจถูกเธอไม่พอใจ ‘เธอจะถอยห่างจากผู้ชายคนนั้นไปเงียบ ๆ ก็แล้วกัน’
- Writer
