You Found Me

Chapter 14 - Ending

Tumunog ang bell sa pintuan ng restaurant. Maaga pa at alam kong hindi ordinaryong bisita ang dumating. Eugene decided to bring Ian at the restaurant. Hindi ko siya dinadala noon sa trabaho dahil may mga naglalasing at minsan may mga nag-aaway pa. It's not a good environment for a growing child.

"Mama!" Mahigpit na yakap ang sinalubong ni Ian sa akin. Habang matamis na halik naman mula kay Eugene.

"Puwede bang mag-stay kami nang mas matagal dito. Boring sa bahay kapag wala ka." Eugene was smirking. We both knew he meant something else.

Umismid ako at kinurot siya sa tagiliran. Chef C and Kuya Eddie were looking at us. Hindi pa rin sila makapaniwala na sinagot ko si Eugene. Nag-aalala pa rin sila kahit na paulit-ulit ko silang paalalahanan na nagbago na siya.

"Umupo na kayo. Nakahanda na pagkain nyo."

Seeing them together makes me happy. Para na kasi silang kambal na hindi mapaghiwalay. The changes of how we treat each other is quite significant. Para na talaga kaming isang pamilya. Sana wala ng makakabuwag sa pamilyang meron ako ngayon.

Customer's started coming in at naging abala ako. Eugene would help Ian with his food. Right not, he is the only person I can entrust my son. While working in the kitchen I heard utensils clatter outside the dining area then I heard Ian.

Natapon ang lugaw sa damit niya. Mabuti nalang at hindi na iyon mainit pero umiyak pa rin siya dahil baka magalit daw ako. Agad ko siyang pinuntahan at pinatahan.

"Doon muna kami sa likod para malinis ko siya." Kuya Eddie was kind enough to help me clean the mess in the dining while I take Ian outside.

"Sorry, Mama." Pasinghot-singhot pa ang anak ko habang nililinis ko ang damit niya.

"Okay lang pero sa susunod mas mag-inggat ka para hindi na matapon ang pagkain." Tumango naman siya pero bakas pa rin ang lungkot sa mukha niya.

Siguro nahiya siya dahil maraming tao ang tumingin sa kanya nang matapon niya ang pagkain. "Alam mo anak, it's normal to make mistakes. What's important is that you learn from it."

Hindi ko alam kung naintindihan ba niya ang sinabi ko pero tumawa naman siya. Nang malinis ko na ang damit niya at mahilamusan siya at bumalik na kami sa loob. Chef C was looking at me when we entered the door. Kuya Eddie was acting weird looking back and fort to my direction and inside the dining area. Mukhang may hindi magandang nangyayari.

Walking back in the dining area felt like a boiling pot. And then I saw a women, clinging in my boyfriend arms. May kung anong pumitik sa dibdib ko na dahilan para manigas ako sa kinatatayuan ko. Minabuti ni Kuya Eddie na kunin si Ian. I was just right there, standing a few feet away from them. Hindi naman sa may ginagawa silang masama. Ang masama lang, wala siyang ginagawa para pigilan ang babae. Who is she anyway? Hindi siya kabilang sa mga ex ni Eugene na nakita ko na.

"Now this is getting interesting and irritating." Lumapit sa akin si Chef C saka ako bahagyang tinapik sa balikat.

"S-sino siya?"

"Si Lori. High school classmate namin at um." Hindi matapos-tapos ni Chef C ang sinasabi niya. Nagtata akong tumingin sa kanya.

"At ano?"

"Eugene's first love."

I tried brushing off the uneasy feeling. Pinipigilan kong magselos sa nakikita ko. Kung makakapit parang mawawala si Eugene kung malingat siya.

"Ah first love. So, dating nakarelasyon. Luma na. Noon pa." Sinubukan kong pagaanin ang dibdib kong bumibigat sa nakikita.

Eugene smiles differently. Iba ang ngiti niya ngayong si Lori ang kaharap niya. Pati mga mata niya nakangiti. Sobrang saya ba.

"Nag-uusap lang naman sila. Wala naman silang ginagawang masama `di ba?" Kailangan ko ng suporta sa gusto kong paniwalaan. Pero imbes na sagutin ay hinila ako ni Chef C papasok sa dining area at pinuntahan sila.

Lori's smiled dissapeared as soon as she saw me walking towards them. Hindi ko alam kung ngingiti ba ako o susugod ako para sabunutan siya.

"Lori, she's the one I'm talking about." Tumayo si Eugene pagkakita sa akin. "This is Ivy, my girlfriend." Tumabi sa akin si Eugene at hinila ako sa may bewang.

"Hi. I'm Lori. High school crush ng boyfriend mo." Ngumisi siya pero agad ring binawi. "Joke lang. We're high school friends. Right, Genie."

Tumango-tango lang ako. Nakakatameme ang ganda ni Lori. Mas maganda siya sa malapitan. Sobrang kinis ng mukha. Para siyang artista. Nanliit ako bigla. Hindi lang basta ex si Lori. First love siya. Paano ba kalabanin ang first love?

"Genie, may magandang gimikan around here? Gimik na gimik na kasi ako. Kahit videoke room papatulan ko." Humagikgik si Lori. Kahit hagikgik niya wala akong panama.

"Meron. Sa may bandang-" Hindi natapos ni Eugene ang sinasabi niya dahil bigla nalang siyang hinila ni Lori.

"Take me there!" Halos mawalan ng balanse si Eugene marahil sa pagkabigla. "Hiramin ko muna siya ah. Ibabalik ko naman." Lori looked at me and I felt something weird. Para bang may ipinaparating yung matatalim niyang tingin sa akin.

"C! You know what to do!" Hirit pa niya bago nila marating ang pinto palabas ng restaurant.

Halos hilain ko ang mga paa ko para lang gumana. Gusto kong habulin si Eugene para hilain pabalik sa akin. Hindi ako tiwala kay Lori. At nang nagawa kong humakbang ay siya namang pigil sa akin ni Chef C. Tinignan ko siya pero hindi siya makatingin sa akin.

What is going on?

Pagtingin kong muli sa pintuan ay wala na silang dalawa. I was so confused with whay was happening. Hindi ko na maramdaman kung nasaktan ba ako na umalis si Eugene nang walang paalam. O kung nasaktan ba ako na may kasama siyang ibang babae. But as soon as I turn my back from the door. I felt this striking pain in my chest. Biglaang sakit dahilan para matigil ang paghinga ko ng ilang segundo.

Negative thoughts came raining down on me. Paano nalang kung balikan niya si Lori? Paano nalang kung iwan ako ni Eugene?

He turned my life around already. Hindi na ako makakabalik sa dating ako. Ayoko na. I want the new me. The Ivy that changed because of Eugene. The better version of Ivy. I don't want to go back.

Muli akong tumalikod at mabilis na tumakbo palabas ng restaurant. Alam kong humabol rin si Chef C pero hindi na ako nagpapigil. I have to stop Lori. I want my man back.

Natigil ako nang makalabas ako ng restaurant. Naroon pa silang dalawa, sa tapat ng katabing tindahan.

"What?" May kalakasan ang boses ni Lori na kausap si Eugene. Kitang-kita ko sa mukha niya ang pagkagulat.

"I won't come with you. Alam ko yang ginagawa mo, Lori."

"A-anong ginagawa? What are you talking about? Gusto ko lang mag-catch up with you." Lumapit si Lori na para bang nagpapaawa.

"I'm with somebody."

"You're always with somebody."

"It's serious this time. I'm sorry, Lori."

Tinalikuran ni Eugene ang kausap at naglakad ulit pabalik ng restaurant. Ngumiti siya nang makita ako. I felt so happy na napatakbo ako papunta sa kanya. Mahigpit na yakap lang ang nagawa ko.

"Did you really think, I would go with her?" Pilyong tanong niya. Maluha-luha akong tumingala sa kanya at umoo.

"Why would I do that? I have you."

I looked at him as if I was looking at him for the first time. I saw myself reflected in his eyes. Like I was the one meant for him and he is mine. No eyes that stares at us could make me feel uneasy. I was happy. Happiness flowed through me like the sunset that shines on us. I knew that moment, everything was going to be alright. For he have me and I have him.