Chapter 13 นอนร่วมเตียง
“นอนกันเถอะ นอนข้างๆ ข้า จะได้ไม่มีใครทำอันตรายเจ้าได้” พูดพลางกดบ่าของนางให้นั่งลงบนเตียง
“เจ้าค่ะคุณชาย”
เฟยเซียงไม่ปฏิเสธด้วยอยากจะเก็บช่วงเวลาที่แสนดีนี้ไว้ให้นานเท่านาน ทั้งน้ำเสียงอ่อนโยน อ้อมกอดอบอุ่นของคุณชายจาง เมื่อถึงวันที่ต้องลาจากกันนางจะได้จากไปพร้อมกับความทรงจำที่แสนงดงามไม่รู้ลืม
จางชงหยวนทอดกายลงนอนข้างๆ นางแล้วหลับตาลง แม้ทั้งสองจะหลับตาแต่กลับไม่มีใครนอนหลับจริงๆ เลยสักคน เพราะร่างกายและหัวใจต่างเรียกร้องหากัน อยากจะกกกอดแล้วฝากรักเข้าไปในกายของอีกฝ่ายเสียเหลือเกิน
“นอนไม่หลับหรือ”
ในที่สุดคุณชายรูปงามก็เอ่ยถามเมื่อสังเกตว่าคนตัวเล็กขยับไปมาหลายครั้ง
“เจ้าค่ะ อาจเพราะชินกับการนอนคนเดียวมาตลอด”
“ไม่ชินก็ฝึกเสียให้ชินตั้งแต่ตอนนี้”
ไม่พูดเปล่าเขาดึงร่างบางเข้ามากระชับกอด โดยให้ศีรษะของนางหนุนนอนลงบนต้นแขนของเขา ใบหน้าของนางแนบซบลงบนอกกว้าง
