Chapter 12 อาบน้ำ...ขัดถู
“คะ...คุณชายจาง ยะ...อย่าเจ้าค่ะ”
แม้ปากจะร้องห้ามทว่าสะโพกผายกลับกดทับบดเบียดท่อนเอ็นอย่างไม่อาจควบคุม นางห่อริมฝีปากครางเสียงแผ่วขณะที่ปลายนิ้วสากยังคงบดขยี้กลีบดอกไม้อย่างไม่ออมแรง
“เจ้าอยากให้ข้าหยุดแน่หรือ”
เขากระซิบถามพลางขบที่ใบหูแล้วฝังปลายจมูกลงซุกซบต้นคองามระหง จูบซับลงมาที่บ่าเล็ก ไล่เรื่อยลงมาที่ไหล่อย่างช้าๆ
“ไม่เจ้าค่ะ อย่าหยุดนะเจ้าคะ”
เฟยเซียงร้องห้ามเสียงกระเส่า หอบหายใจกระชั้นเมื่อความซ่านหฤหรรษ์จู่โจมจนไม่อาจตั้งตัว บางครานางห่อไหล่ยกสะโพกหนีอย่างไม่อาจทานทน ทว่าบางครากลับบดทับถูไถมังกรอุ่นพร้อมกับเสียงครางระทวยอย่างไม่อาจควบคุม
“คุณชายจางเจ้าคะ ข้าจะทนไม่ไหว ละ...แล้วเจ้าค่ะ”
เมื่อได้ยินดังนั้นนิ้วเรียวก็ยิ่งเร่งจังหวะหมุนวน ขณะที่มืออีกข้างบีบประคองสองเต้ากลมกลึงเอาไว้อย่างเมามัน
“คะ...คุณชาย คะ...คุณชาย ขะ...ข้า อะ....อาห์”
เฟยเซีย
