ไม่มีสิทธิ์เลือก#2

1267 Words

“โอ๊ะ!” เขาส่งเสียงร้องเมื่อท่อนเนื้อถูกฟันของหญิงสาวครูดผ่าน “ขอโทษค่ะ” เธอก้มหน้างุด “เธอทำฉันเจ็บ” “ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ” “คืนนี้เธอต้องชดใช้ให้ฉัน ด้วยการนอนกับฉัน จนกว่าฉันจะพอใจ” ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะเสยผมขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ “ค่ะ” หญิงสาวไม่โต้เถียงใด ๆ เพียงก้มหน้าก้มตาดูดเลียแก่นกายของชายหนุ่มต่อไป เธอมีสิทธิ์ปฏิเสธด้วยงั้นเหรอ? ... คำตอบคือไม่! ชายหนุ่มดึงผมหญิงสาวขึ้นเป็นสัญญาณให้เธอผละออกจากความเป็นชายของเขา ก่อนจะลุกจากเก้าอี้และจับจูงเธอก่อนจะผลักหญิงสาวลงไปบนเตียง และนาทีที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าแตะถูกกับความเย็นของที่นอน ร่างบางก็สะท้านวาบ ร่างหนาไม่รอช้า เขารีบทาบทับลงมาพร้อมกับครอบครองและดุนดันยอดอกอิ่ม สร้างความกระสันและเสียวซ่านให้แก่หญิงสาว ชายหนุ่มดูดดึงอย่างตะกละตะกลาม สองมือทั้งบีบและบี้ยอดถันอีกข้างในเวลาเดียวกัน เขาในตอนนี้ราวกับราชสีห์ที่กำลังหิวกระหาย หลังจากดูดกินและบีบเคล้นจนพอใจเขาก็ลูบไล้ฝ่ามือไปตามลำตัวจนไปถึงเนินเนื้ออวบอิ่มที่ดึงดันแพนตี้ตัวบาง ซึ่งความฉ่ำแฉะทำให้เห็นไปถึงรอยแยกภายใน เขาอดใจไม่ไหว ใช้ปลายนิ้วเหนี่ยวรั้งแพนตี้ลงอย่างไม่ยอมเสียเวลา จากนั้นก็บดขยี้ปุ่มเสียวเล็กๆ ใจกลางเกสรดอกไม้ ก่อนสอดแทรกนิ้วเรียวเข้าไปในช่องทางอันคับแคบทำเอาร่างบางผวาเฮือกจากสัมผัสของเขา “อ้า…ซี้ด…” เธอบิดเร่าด้วยความต้องการ พร้อมทั้งได้ยินเสียงความฉ่ำแฉะของนิ้วที่สอดเข้าออกเป็นจังหวะ รีดเค้นเอาหยาดน้ำให้หลั่งรินออกมา “อื้อ…คุณ” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงเรียก เมื่อเห็นสีหน้าเสียวซ่านและเว้าวอนว่าเธออยากให้เขาทำมากกว่านี้ เขาก็ยิ่งได้ใจ ก่อนจะดูดดึงและขบเม้มยอดอกของเธอมากกว่าเดิม หญิงสาวตัวกระตุกเฮือกเป็นจังหวะ “คุณคะ ฉันกำลังจะเสร็จ” หญิงสาวเริ่มสะบัดตัวไปมาหลบสัมผัสด้วยความเสียว พลางออกแรงดันศีรษะเขาให้แหงนเงยขึ้น ในขณะนั้นเธอมองเขาอย่างหวาดหวั่น ด้วยนึกเกรงว่าเขาจะดุที่เธอต่อต้าน ทว่าเขากลับไม่รอช้า ผุดลุกถอดเสื้อคลุมแล้วโถมเข้าหาร่างบางอีกครั้ง ก่อนจะยัดเยียดความแข็งขืนใส่ในร่างกายเธอทันที “อ๊า!” เธอกรีดร้องพร้อมบีบขยำผ้าปูที่นอนเพื่อระบายความคับแน่น กระทั่งความตึงเครียดเริ่มผ่อนคลาย หยาดน้ำใสค่อยๆทยอยรินไหลออกมาจากคนตัวเล็กกว่า ชายหนุ่มครางต่ำในลำคอ ช้อนข้อพับขาของเธอขึ้น แล้วสอบสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะ “เวรเอ๊ย เสียวชะมัด!” ชายหนุ่มสบถเมื่อถูกความคับแน่นบีบรัด ทั้งที่เพิ่งได้สอดใส่แต่เขากลับเสียวซ่านแทบทนไม่ไหว ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบสอบสะโพกใส่หญิงสาวทันที ส่งผลให้หญิงสาวผวาและกระตุกเฮือกเป็นพักๆ พร้อมกรีดร้องออกมาดังลั่น “อ๊า!…ซี้ด!” และในที่สุด... ร่างบางก็เกร็งกระตุกติดต่อกันถี่ ๆ เป็นสัญญาณว่าหญิงสาวถึงฝั่งแล้ว ช่องทางภายในตอดรัดเขาแน่น เธอผวาเข้ากอดชายหนุ่มอย่างลืมตัว ก่อนจะรับรู้ได้ถึงความอุ่นวาบในช่องท้อง พร้อมเสียงคำรามอย่างราชสีห์ เม็ดเหงื่อไหลซึมจนไรผมข้างหูเปียกชื้น เขาหอบหายใจถี่ ๆ อยู่พักหนึ่ง ก่อนจะถอดถอนตัวตนออก พร้อมรูดดึงถุงยางอนามัยที่เต็มไปด้วยน้ำขุ่นขาวทิ้งลงถังขยะ ทว่า... แค่นี้ไม่พอหรอก เขายังพร้อมจะออกรบอย่างต่อเนื่อง จากนั้นก็เกิดครั้งที่สองและครั้งที่สามตามมาราวกับไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย ผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่ทราบได้ หญิงสาวนอนหอบหายใจ ราวกับคนที่เพิ่งไปวิ่งมาราธอนมาหลายร้อยกิโลเมตร เธอช้อนสายตามองตามแผ่นหลังของชายร่างสูงที่เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ กระทั่งเขากลับมาอีกครั้งในชุดที่พร้อมจะออกไปข้างนอก เขาหยิบแหวนทองคำขาวที่วางอยู่บนหัวเตียงแล้วสวมกลับเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายตามเดิม ก่อนที่ชรันจะหันกลับมองมาเธอด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก “เธอจะนอนต่อก็ได้นะ” น้ำเสียงของเขาช่างเย็นชาและไม่แยแส ภายหลังพูดจบ ชายหนุ่มก็หันหลังเดินออกจากห้องไป ไม่แม้แต่จะมองกลับมา ทิ้งให้ดวงตาของหญิงสาวสะท้อนภาพแหวนทองคำขาวบนนิ้วนางข้างซ้ายของชายที่เธอเพิ่งระเริงรักด้วยเรือนกายไปเมื่อสักครู่นี้ อาจเป็นแค่ชั่ววินาทีในตอนนั้น ที่ทุกอย่างแปรเปลี่ยนไป ภาพความทรงจำท่ามกลางแสงสลัวของโคมไฟสีชาด กับสตรีใต้ผ้าปิดปาก สะท้อนกลับเข้ามาในหัวของเธออีกครั้ง ‘ถ้าเธอพร้อมจะถูกตราหน้าว่าแพศยา เป็นผู้หญิงสำส่อนที่นอนกับสามีคนอื่น ก็เซ็นชื่อซะ’ หลังจากเซ็นชื่อในกระดาษแผ่นนั้น ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปตลอดกาล ‘เพื่อความอยู่รอดของพี่ชาย’ เธอท่องไว้ในใจ ถึงจะต้องได้ชื่อว่านางกากี ทำตัวไม่ต่างจากโสเภณีที่ใช้ร่างกายเข้าแลกเงิน ทว่าในเมื่อต้นทุนของคนเราเกิดมาไม่เท่ากัน ‘เธอจึงไม่มีสิทธิ์เลือก’ คนในครอบครัวเธอต้องมาก่อน ภาพความทรงจำดังกล่าวค่อย ๆ จางลงไปพร้อมกับสติของหญิงสาว เธอผล็อยหลับไปหลังเสร็จภารกิจ ก่อนจะสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ในกระเป๋า “สวัสดีค่ะ” (ออกมาได้แล้ว... รถจอดรออยู่ที่เดิม) “ค่ะ” หญิงสาวรีบเดินเข้าไปล้างหน้าและแต่งตัวในห้องน้ำเพื่อเตรียมตัวกลับสถานที่ที่เธอพึ่งจากมา... ‘โคมแดง’ ขณะนั่งรถ ใจก็ว้าวุ่นคิดถึงเรื่องผู้ชายร่างสูง ที่ใครๆ ต่างก็เรียกเขาว่า ‘คุณชรัน’ จนเมื่อมาถึงที่หมาย เธอก็ลงไปเปลี่ยนชุด พร้อมรับเงินค่าจ้างจากแม่ใหญ่ “เธอทำงานได้ดีมาก” “ขอบคุณค่ะ” “ไม่งั้นเขาคงไม่เรียกหาเธอซ้ำแบบนี้” “…” คิ้วเรียวเลิกขึ้นสูง คล้ายมีคำถามที่ต้องการจะถาม แต่เธอกลับไม่แน่ใจว่ามีสิทธิถามได้หรือเปล่า “ผู้ชายคนนี้ไม่เคยเรียกใช้ผู้หญิงคนไหนซ้ำเป็นครั้งที่สอง แต่กับเธอ... หนนี้ก็ครั้งที่สี่แล้ว” แม่ใหญ่เอ่ยอย่างเอาใจ “หนูจะพยายามค่ะ” “พี่ชายเธอเป็นยังไงบ้างล่ะ” “ยังเหมือนเดิมค่ะ ดีที่ไม่ทรุดลงมากกว่านี้” เธอเหลือบตามองซองเงินที่ได้รับด้วยความรู้สึกหลากหลาย ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ เธอคงไม่เลือกมาเป็นผู้หญิงหยำฉ่า หน้าด้านนอนกับสามีคนอื่น “อย่าโทษตัวเองเลย เขาก็ไม่ได้เลวร้ายกับเธอเสียหน่อย” แม่ใหญ่พูดดักคอก่อนจะเขี่ยก้นบุหรี่ แล้วหายใจออกปลดปล่อยควันขาวให้พวยพุ่งออกมาภายใต้ผ้าปิดปากนั้น “หนูจะอดทนค่ะ” เธอส่งยิ้มน้อยๆ ไปให้แม่ใหญ่ ‘เธอก็แค่ต้องอดทนกับทุกอย่าง... เพื่อครอบครัว’ “โลกของเรามันโหดร้ายแบบนี้แหละ เธอต้องเข้มแข็ง อย่างน้อยก็เพื่อครอบครัวของเธอ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more