Inject Me, Doctor

Yellow, blue, red, and other colors were constantly moving and running inside the enclosed place, making the dark place colorful. The colorful lights were dancing along with the loud upbeat music echoing inside the corners of the place. Maingay at puno ng tao ang naturang lugar. May sumasayaw sa dance floor, mayroon ding nasa mga table lamang nila’t masayang umiinom kasama ang mga kaibigan, at hindi mawawala ang minority na nag-iisa sa bar counter, either nagluluksa ng nasawing puso o trip lang talaga nila ang mapag-isa. “Handa na ba ang lahat to witness the grandest show in the city?” ang biglang pagsalita ng isang boses kasabay ng pagpatay ng lahat ng ilaw sa loob. Well, hindi naman talaga lahat, tanging ang mga ilaw lamang malapit sa stage, ang sa dance floor at kung nasaan ang mga table na inuukupa ng mga customer. The rest were still on, lalo na ang sa bar counter kung nasaan gumagawa ng inumin ang ilang bartenders. The yelling, screaming and shouting in agreement of the customers were evident that they are excited to watch tonight’s show. Huminto sa pagsasayaw ang mga nasa dance floor. Lahat ng mga ito ay humarap sa stage at itinuon ang pansin doon. Some of them went back to their respective tables to sit as the adrenaline inside the bar was increasing. “Looks like everyone is excited to see our performers. So, ano pa ba ang hinihintay natin? Let us all sit back, relax, and enjoy. Let’s start tonight’s show!” masiglang tugon ng host. Halos sumigaw na rin ito ngunit kontrolado pa rin ang boses, na lalong nagpataas ng excitement sa mga manunuod. The spotlight was then focused at the center of the elevated platform serving as the stage. Hindi maliit ang space nito. In fact, the stage ate an amount of space inside the bar. Almost one-fourth ang sakop nito, at may pahaba pa itong platform na tila nagsisilbing runway papunta sa gitna ng dance floor. As if on cue nang pagtapat ng spotlight sa gitna ng stage, the DJ started to play the music, which gave more lively vibe. Anyone in that place could feel the rising tension vibrating from the speakers as it drops deep and heavy bass tones. Naging tahimik ang buong lugar, at tanging ang malalakas na musikang nililikha ng speakers lamang ang naririnig, pumapaibabaw maging sa tunog ng mga boteng nagsasalpukan at ang pag-shake ng bartender sa ginagawang mix drink. Sa pagpapatuloy ng music, makaraan lamang ng halos isang minuto ay kumunot ang mga mukha ng mga nakaabang na customer. Napakahaba na ng music para maging intro pero wala pa ring lumalabas sa stage mula sa makapal na pulang kurtina na nagsisilbing background, o ‘di kaya’y humawi ang naturang kurtina. Ngunit patuloy pa rin sa pagtugtog ang music. It earned a number of murmurs. Yet, it was then taken over by gasps after a familiar voice reached their ears, making them feel excited again. But, they saw no one on stage. Nagpatuloy ang boses sa pagkanta ng opening ad libs habang hinahanap siya ng kanyang fans. The beat of the music suddenly changed, as well as the singing style the voice was doing. Lumakas ang boses, naging full and powerful, at biglang bumirit na siyang signature opening niya. Then, the spotlight travelled from the center of the stage going to the VIP lounge in the second floor. There, nakaupo sa tila swing ang hinihintay ng lahat. Nasa dulo ng railing ng VIP lounge ang inuupuan nitong swing. Nakakabit ang swing sa dalawang cable galing sa ceiling, diretso ang cable pababa sa stage. Ang isang kamay nito ay nakahawak sa harness. Ang mga paa niya ay nakapatong sa railing, sinusuportahan ang sarili na makaupo nang maayos. She wasn’t holding a microphone in her hand. Thus, a lapel microphone was attached on her right ear. And from her view, kitang-kita niya buong ground floor. The people were cheering for her as she took the time to breath. No one expected she’d do an entrance from the VIP lounge in the second floor. Maging ang mga tao na nasa VIP lounge ay gulat na gulat when the black cloth covering her before the show started dropped at the same time she started singing. The loud cheering kept going as she sang the first verse of an upbeat pop song with poise and ease. Halos magmukha na ngang nagli-lipsync lamang siya dahil halos bibig niya lang ang gumagalaw. At nang nasa kalagitnaan na siya ng first verse ng kanta ay dahan-dahan na gumlaw ang inuupuan niyang swing. The swing went down like a slide but in a slow pace. Saktong pagdating nito sa stage ay siyang simula ng chorus. There was a bit moment of silence before the first note of the chorus drops. “Jastine! Jastine! Jastine!” the crowd cheered repeatedly as their voices got louder and louder. Gumuhit sa mga labi ni Jastine ang isang tipid na ngiti. She was holding herself from smiling widely. Nakayuko pa ang kanyang ulo. At hindi pa gaanong kita ang kanyang mukha dahil natatabunan ng hood ang ulo niya, adding to the fact that she was facing her back to the audience. She was in a red robe-like clothing, which covered her whole body, and the dress she was wearing. Well, her whole look was veiled with plain red velvet fabric. Tinapak ni Jastine ang kanyang mga paa. Malakas ang naging tunog ng paglapat ng suot na heels sa sahig. Umayos nang tayo si Jastine . Her shoulders were relaxed. At tinaas niya ang kanyang baba, exuding the confidence she has from inside, letting people know that she owns the stage; that no one could own the stage other than her. Kinanta ulit ni Jastine ang ginawa niyang ad lib sa simula. But, this time, mas ramdam ang kabuuan ng boses niya. At pagkatapos ay bumirit siyang muli nang mas mataas pa kesa sa nauna. Kasabay nito ang pagbagsak ng beat ng chorus at ang paghumad niya ng pulang robe, exposing her signature extravagant costume. Maging ang heavy volume ng suot niyang wig ay hindi magpapatalo sa kanyang kasuotan. May kalakihan ito, kagaya ng mga nakikitang hairstyle sa Miss Universe sa 70’s and 80’s. Medyo kulot din ang sa bandang balikat niya hanggang sa dulo ng wig. The wig was bloody red with strips of white on random spots. While Jastine was belting, the swing was taken out from the view. Inakyat ito paitaas sa kisame bago humarap si Jastine sa audience habang ang mga kamay niya ay nasa kanyang bewan. She posed like as if she’s Darna. Well, in fact, her costume was Darna-inspired for the show tonight. Pero ibang-iba ito sa original na Darna costume. She improvised it to her liking and that would fit to her fashion taste. Instead of boots, nagsuot siya ng high-heeled red gladiator shoes. Umaabot pa sa kalahati ng binti niya, mga tatlo o apat na inch above her knees, ang binudburan ng red glitters na strip ng gladiator shoes. The original red shorts became an underwear. Halos katulad nito ang desinyo ng mga sinusuot ng Victoria’s Secret Angels. Pero sinigurado ni Jastine na matakpan ang dapat na matakpan. The golden belt was replaced with gold and silver colored feathers. Mayroon pang nakakabit dito na parang scarf na white feathers as if it was her tail, which added visuals to her costume. It was like the costumes of the performers in a French cabaret. The brassiere was also designed with white feathers, making it like she was wearing a crop-top made of feathers. Natatakpan nito ang cleavage ni Jastine paakyat sa mga balikat niya, diretso ito sa likod niya hanggang sa shoulder blades niya. Sumasabay ang mga feather sa bawat paggalaw ni Jastine. Kaya magandang tingnan ang bawat paggalaw ni Jastine. It was flawless, classy and sexy, all at the same it. Walang tigil ang pag-flash ng mga cell phone mula sa audience. Pero hindi bothered si Jastine rito. Sanay na sanay na siya sa ganito. Sa katunayan pa nga ay gusto niya ang binibigay na pansin sa kanya ng mga manuuod. It made her feel like she is the most beautiful lady in the world. Jastine sang the first line of one of Lady Gaga’s hit song, Bad Romance, before she started walking towards the runway. Rumampa siya na tila isa siya sa Victoria’s Secret Angels. At hindi siya nabibigo na pasiyahin ang audience sa kanyang fierce na pagrampa. Sinabayan pa ito ni Justine ng smooth na transitions ng facial expressions na kanyang pinapakita. Kahit na makapal ang suot niyang makeup sa mukha, hindi ito naging hadlang para sa kanya na igalaw ang buo niyang mukha. Jastine’s face were painted with heavy makeup. Ang foundation pa lang nito ay sobrang kapag na, up to the point na hindi na makita ang bare skin niya. Nilapatan pa ito ng makukulay na makeup pero dominant pa rin ang ang kulay pula. Hindi mapagkakaila na she was sporting the red color this night. On fleek ang kanyang mga kilay. Ang eye shadow naman ay may shade ng red, blue, at yellow. Matulis din ang pagkakaguhit nito sa dulo, sa magkabilang gilid ng mga mata niya. Also, the false eye lashes were thick. Nagmamaganda rin ang ilong ni Jastine dahil sa magandang pagkakagawa ng makeup nito sa noseline. Lalong pinapamukha nito na matangos ang ilong ni Jastine. Ang mga labi naman niya ay pininturahan ng sobrang pulang lipstick. Ginawan pa ito ng shadow para maging pouty-looking ang lips niya. Malakas ang hiyawan sa bawat pagjakbang ni Jastine hanggang sa umabot siya sa dulo ng ramp. She made a pose at the end as if she is a supermodel that everybody loves. HInahampas niya ang bewang sa bawat galaw na kanyang ginagawa. Hindi siya tumigil sa pagbibigay ng aliw sa mga manunuod habang kinakanta niya pa rin ang Bad Romance. Parang may plano pa nga si Jastine na talunin si Lady Gaga sa title nito na Mother Monster sa paraan ng pag-perform niya sa stage. Malapit nang matapos ang unang kanta para sa performance na ito ni Jastine, she was about to make a quick turn at the end of the platform, when her eyes caught a sight of a man sitting at one of the stools at the bar counter. Napahinto si Jastine sa dapat niyang gawin na pag-ikot. Although she was still singing her lines, her eyes were glued on the man. Nakatitig din ito sa kanya. The man’s pair of eyes were staring at her, deep and serious. Pero hindi mapagkakaila ni Jastine na magandang lalaki ito kahit pa may suot itong eyeglasses. Jastine saw the guy smirked, and then, blew a breath through his nose. At saka nito ininom ang alak sa hawak na baso sa kanan nitong kamay. Inalis din nito ang tingin mula kay Jastine after drinking, breaking the connection their eyes had made. Panandalian na natulala si Jastine. Mabuti na lamang at pasekreto siyang ginabayan ng backup dancer na umalis na sa dulo ng platform. She even heard the backup dancer whispered to her, “Anyare sa ‘yo, teh? Natulala ka bigla sa stage. Mabuti na lang napansin ko kaagad.” “Wala. Nagulat lang ako sa bigla kong nakita,” pabalik na bulong ni Jastine. She cleared her mind and focused on her performance. Kung kelan patapos na ang first performance niya ngayong gabi saka pa siya nagkaganito. Mabuti na lang talaga at hindi ito napansin ng audience. Walang ibang masisisi si Jastine kundi ang lalaki sa bar counter. If it’s not because of him, hindi siya mawawala sa gitna ng stage, sa pagpe-perform niya. Before Jastine exited the stage, sumulyap muna siya nang madalian sa kinaroroonan ng lalaki. And there, the guy was watching her with a playful smile on his lips as their eyes made contact again. Natutuwa ito sa mishap na nangyari sa kanya. Justine rolled her eyes bago niya ito sinamaan ng tingin, at tuluyan nang pumunta ng backstage.