“เทพอู่เฉิน ไยอาภรณ์อันงดงามของท่านถึงเปียกปอนขนาดนี้เล่า ข้าว่าท่านควรเปลี่ยนมันเสียก่อน ข้าเกรงว่าท่านจะไม่สบาย ท่านหายลงไปในน้ำตั้งหลายชั่วยาม”
นัยน์ตาคู่คมยังสบมองนาง ทั้งกายและใจหนาวเหน็บเมื่อก้มลงมองด้ายสีแดง มันยังคงอยู่บนข้อเท้าเช่นเดิมหลังจากที่เขาได้พบกับผู้เฒ่าจันทรา
‘บัดนี้เจ้ายังมีเวลาอยู่กับนาง ก็ดูแลนางดี ๆ ลดทิฐิของเจ้าลงเสียหน่อย เมื่อใดที่เจ้าควรเงียบและฟังนาง เจ้าจงฟังนางให้มาก หากทำไม่ได้ ให้คิดถึงเรื่องเมตตา เวทนานางผู้มีช่วงเวลาแห่งการมีชีวิตน้อยกว่าเจ้า’
บิดามังกรได้ตามลงไปบอกสอนเรื่องราวมากมายแก่เทพปีศาจผู้ไร้ประสบการณ์เรื่องสตรีใต้บึงมรกต กว่าเทพอู่เฉินจะขึ้นมาจากน้ำ เพื่อพบหน้านางเสียหน่อย
อาเป้ยหรี่ตาเล็กลง ในสีหน้าสงสัย เหตุเพราะบุรุษร่างสูงใหญ่เอาแต่จ้องหน้านางไม่พูดจา นางจึงตั้งใจว่านางต้องปรับความเข้าใจกับเทพอู่เฉินเสียหน่อย
“ข้าว่า... ข้ากำลังนึกถึงเรื
