MALDITA VS MAFIA

PROLOGUE Tatawa na ba ako? O Kikilitiin ko sarili ko para tumawa? Ilang beses kong sinabi sa inyo na Piliin niyo kakalabanin niyo! Si Jhoace Ramirez Santiago yata ito. Nag-iisang Queen of Upgraded Maldita. Ang Girlfriend ng future Mafia Boss. Hindi uso sa'kin ang salitang TAKOT! Kahit isa kayong Sikat na tao. Presidente. Artista. O kahit isa ka pang MAFIA Kakalabanin kita! Kahit hanggang sa huling hininga.. Chapter 1Jhoace’s P.O.V. “Hello Mine, where are you?” bungad na bati ko kay Clarence Miguel nang sagutin niya ang tawag ko sa Phone. Nakabluetooth headset ako yung maliit kaya malaya pa rin akong nakakapagmaneho ng kotse. “Nasa Palawan ako Mine ko. May business meeting akong pinuntahan. Why? missed me?” “Just a little. Hindi ka kasi nagte-text sa’kin. Malay ko ba baka inuuod na katawan mo sa lupa.” Tumawa siya ng malakas. Rinig na rinig ko iyon sa Cellphone ko. “Oh, c-mon Mine, alam ko naman kung bakit ka nagkakaganyan. Don’t worry pagbibiyan kita pag-uwi ko. Ihanda mo na ang adobo mo.” Kung nakikita lang niya kung paanong namula ang mukha ko ngayon dahil sa sinabi niya. Bigla tuloy bumilis ang t***k ng puso ko sa sinabi niya. “p*****t!” tipid kong sagot. “Hey! Walang ibang ibig sabihin iyon. Ikaw itong nag-iisip ng hindi maganda. So ibig sabihin gusto mo talaga ng Green.” Sabay tawa niya. “Aish! You pissed me off, masasakal talaga kita I swear!” “Baba Taas?” sagot ni Clarence Miguel. “Anong baba at Taas?” pag-uulit ko sa sinabi niya. “Yung sasakalin mo.” Sabay tawa niya ulit. Ang saya-saya niyang talaga. Ang sarap batukan. “p*****t ka talaga! Bahala ka nga!” sabay off ko sa tawag niya. Tapos tinuon ko ang mga mata ko sa kalsada. “ Palawan pala ha? Let see kung makakatanggi ka pang Gago ka!” pagkatapos pinaharurut ko ang kotse ko. TAAS NOO akong bumaba ng kotse ko. Suot ang red Dress na may tabas sa tagiliran. Naka three inches din ang suot kong sandals. Full of confident akong naglalakad sa Lobby ng Isang Hotel na pag-aari ng mga Mafia. “This way Ma’am.” Narinig kong sabi ng lalaking nasa edad kwarenta. Ito siguro ang nag-aassist para sa mga Special na taong katulad ko. “Are you sure nandito si Clarence Miguel?” tanong ko sa lalaki. Ang hotel na kasi nito ang isa sa pagmamay-ari ng mga Lugen. Karamihan sa empleyado dito kasapi sa Mafia. Kaya kilalang-kilala kami dito. Tumango siya sa’kin. “Yes Ma’am. Gusto niyo bang tawagan ko?” “No! No! I told you it’s a surprise for him. Mawawala ang Surprise kung malalaman niya.” Ngumiti pa ako sa kaniya. “Okay po.” “Sige, hanggang dito na lang salamat.” Sabi ko ng ihatid niya ako sa harap ng elevator. “Welcome Ma’am.” Sumakay ako ng elevator tapos Pinindot ko ang 4th floor. Gustong-gusto kong ilabas ang hawak kong baril kapag naalala ko ang pagsisinungaling sa’kin ni Clarence Miguel. Sinabi pa niyang nasa palawan siya eh, hindi naman siya umalis ng manila. “May makita lang talaga akong babaing nakakandog sa kaniya. Uubusin ko ang bala ng baril ko!” gigil na gigil kong sabi. Naputol ang pagmuni-muni ko ng tumunog ang elevator sa 4th floor kaya naman nagmadali akong lumabas. Hindi na ako kumatok or pagka-abalahang tawagin siya. Dahil ibinigay na sa’kin ang Password ng silid. Nagdiwang pa ako ng mabasa ko ang access completed. Ibig sabihin bukas na siya. Marahan kong pinihit ang seradura ng pinto. Sinadya ko pang wag gumawa ng ingay. Pagpasok ko sa loob parang gusto kong magsuper sayans sa galit. Hindi nga ako nagkamali. May nakakuyapit sa balikat ni Clarence Miguel habang nakakandog ito. Kukunin ko sana ang baril sa bag ko ng maisip kong mas masarap na bigyan ko ng lesyon ng babaing malandi na iyon. Ang lalaki ng hakbang ko habang papalapit ako sa kanila. Nanginginig ako sa sobrang galit. “Halika ka nga ditong malandi ka!!” Hinila ko ang buhok niya at hinila ko siya palayo kay Clarence Miguel. Halos naguyod na siya sa pagkakahila ko. “Jhoace!!” gulat na gulat na sigaw sa’kin ni Clarence Miguel. Gulat na gulat siya pagkakita sa’kin. I glared him. Tapos tinuon ko ang pansin kong sa babaing kasing kapal ng Miriam webster ang pagmumukha. “Letche ka ang landi mo!” sabi ko habang sinasabunutan ko siya at sinasampal. “Arayy! Arayy! Nasasaktan ako! Honey, help!” sigaw ng babae. Mas lalo akong ng gigil sa galit. Tinawag niyang Honey si Mine ko. Makakapatay ako ng babaing pusit. “Honey pala ah! Ito ang bagay sayong mukhang pusit ka!” isang malakas na suntok ang pinadapo ko kaniya. “Stop! Stop Honey!” sabay hila sa’kin ni Clarence Miguel palayo da babaing iyon. “Stop Jhoace! You don’t need to do that!” sabi pa niya sa’kin. “Shut up! Palawan pala ha!” Sinampal ko siya. Kung dati umiiyak ako sa galit. Ngayon hindi na. Never! “Stop it hindi mo siya kailangang saktan!” Matalim akong tumingin sa kanila. “Stop?” bahagya akong tumawa bago muli akong tumingin sa kaniya. “Eh, G*go ka pala! Sa tingin mo maniniwala ako sayo?” Niyakap ako ng mahigpit ni Clarence Miguel. Pero hindi ako natutuwa sa ginawa niya kaya siniko ko siya at tinaas ko ng kamay niya at pagkatapos pinilipit ko ang kamay niya at sabay sinipa ko. “Magsama kayong dalawa!” muli kong sinugod ang mukhang pusit na iyon na may hawak-hawak na base upang ipalo sa’kin. Pero inilagan ko iyon pagkatapos sinuntok ko siya. Tumalsik silang dalawa sa’kin. Nagulat na lang ako ng biglang may humila sa braso ko at ikinulong ako sa bisig. Si Clarence Miguel iyon nagpumiglas ako, ngunit ginamit na niya ang lakas niya para maikulong ako sa bisig niya. “Bitiwan mo akoo!!” pagpupumiglas ko sa kaniya. “Enough Mine. Let me Explain.” Sagot niya. “I hate you!” pinipigilan kong wag umiyak sa sobrang inis. “Luna, umalis ka na.” sabi niya sa babaing mukhang pusit. Nagmadali naman itong umalis palabas ng silid. Pagkatapos inangat niya ang mukha ko st siniil niya ako ng halik. Hindi ko alam kung paano niyang nagawang ipasok ang dila niya sa loob at nagawa niyang galugadin iyon. Tuluyan na akong natalo ng kahinaan ko kaya naman imbes na tunutol ako. Tunugon ako sa mga halik niya. Siguro dala na rin ng pagkamiss ko sa kaniya kaya hindi ako nakatutol sa mga halik niya. Halos maubusan kami ng hangin sa baga ng bumitaw kami sa isa’t-isa. “Mine,” sabi niya sa’kin. Hindi ako kumibo nanatili akong nakatalikod sa kaniya. Naramdaman ko ang muling paglapit niya at pagyakap niya sa’kin mula sa likuran ko. “I’m sorry kung nagsinungaling ako sa’yo. Ayokong mag-alala ka sa’kin.” “Palawan pala ha! May kumakandog sa’yo na ibang babae!” “Anak siya ng Mafias Boss Sa Ibang country. At ang mafia council nagde-desisyon na kailangan kaming magpakasal ni Luna upang mas lumawak at lumaki ang nasasakupan ng Mafia.” “Paanong nangyari iyon? Diba? Secretary mo siya?” inangat ko pa ang mukha ko para makita ang reaksyon ng mukha niya. Bumuntong-hininga siya. “Yeah! She’s my temporary secretary. Ang council ang naglagay sa pwesto upang palagi kaming magkasama.” Kumunot ang noo ko. “So anong ibig mong sabihin? Ayaw sa’kin ng mga council para sa’yo. Gaano ba dapat kayaman ang gusto nila para sa’yo?” “Hindi ito tungkol sa Pera Mine. Pinag-uusapan dito ay kapangyarihan. Kapangyarihang mamuno at mapalawak ang Clan namin.” “Anong sabi ni Tito Teo?” “Wala pa siyang utos na pinapatupad regarding this issue. Kaya hindi ko alam ang plano ni Dad.” Ang kaninang inis ko sa kaniya napalitan ng pangamba at takot. Takot na baka maulit na naman ang nangyari noon. Ang magkahiwalay kami ng matagal ni Clarence Miguel. “Hindi ako papayag! Never Clarence Miguel. Hindi ako papayag na mawala ka naman sa’kin. Ayoko!” mariin kong sagot. Niyakap niya ako ng mahigpit at hinalikan niya ako sa buhok. “Hindi rin ako papayag Jhoace. Ayokong magpakasal sa ibang babae. Sayo ako nangarap ng isang pamilya hindi sa ibang babae.” Bumilis ang t***k ng puso ko ng sabihin niyang iyon. Nawala ang pangamba ko. “Mine, promise mo sa’kin hindi mo ako iiwan at ipapagpapalit sa iba.” Tanong ko sa kaniya. Tumango siya sa’kin. “Promise Mine ko. Hinding-hindi mangyayari iyon.” Tapos binuhat niya ako papasok sa loob ng Room na naroon sa loob ng office niya. “Let’s enjoy our Honeymoon Mine ko.” He said bago niya inilock ang room na iyon. Namula ang mukha ko dahil sa sinabi niya. “Feeling newly wedding ka!” sabay irap ko sa kaniya. Tumawa lanh siya sa’kin. Tapos tinitigan niya ako. Napakagat labi namna ako nang magkatitigan kami. “Oh! s**t! I swear Mine. Paparusahan talaga kita.” Sabay siil niya sakin ng halik. Hindi ako nagpakipot pa. Alam ko na ang gagawin naming dalawa at hindi ako nagsisi sa gagawin namin. Isa pa naniniwala naman akong kami ang ikakasal after five years at dahil malapit na ang araw na iyon. Hindi ako Liberated at hindi rin consevative. Nasa middle lang ako ng dalawa. Ang mga bagay na ginawa ng mag-asa ginawa na namin iyon ni Clarence Miguel. At wala akong pakialam sa sasabihin ng iba. Hindi na ako teenager hindi na rin ako bata para sa ganyan. “Hindi ka pa rin Umaalis?” sarkastikong tanong sa’kin ng secretary na si Luna. Matapos kasi naming gumawa ng baby. Hindi pa ako umalis ng office ni Clarence Miguel. Ngumiti ako sa kaniya. “Hindi pa binabantayan ko kasi ang Boyfriend ko sa mga ahas sa paligid baka tuklawin.” Sarkastikong tugon ko. Nagcross-Arm siya habang nakataas ang kilay na nakatingin sa’kin. “Kahit hindi mo siya bantayan sa’kin pa rin siya babagsak.” Tumaas ang kilay ko. Unti-unti namang namumuo ang galit ko kay Luna. “Paano mo namang nasiguradong babagsak sayo. Ako ang mahal niya.” Tumawa siya sa’kin. “Siguro hindi pa sinabi sa’yo ni C.M na kami ang nakatakdang magpakasal dahil utos ng Mafia boss mula ng englatera.” Nagkibit balikat ako. “Kahit utos pa ng mga Mafia Boss Wala kayong magagawa!” sagot ko “Anong gagawin niyo? Kakalabanin niyo ang Mafia.” Nakangising tumingin siya sa’kin. “Goodluck Maldita Queen. Panononoorin na lang kita kung paano umiyak ng iwan ng pinakamamahal na boyfriend.” Humalakhak pa siya sa’kin. Kuyom ang kamao ko. Nanginginig na ang kamao ko. Kung pwede nga lang paliparin ang kamao ko ginawa ko na. “No matter what happen kami pa rin ang magpapakasal ni Jhoace sa bandang huli.” Niyakap pa ako ni Clarence ng lumapit siya sa’kin. “See? Inggit ka noh?” sabi ko pa. Sa'kin ka pa rinbabagsak C.M Tandaan mo 'yan!" Tapos pumihit ito patalikod sa'min at lumabas ng office. Tumugon ako sa yakap at halik ni Clarence Miguel. “Victory!” sabi ko sa isip.