บทที่15
เมื่อก้าวเข้ามาภายในโถงจัดงาน โดยปกติแล้วงานวันเกิดของเชื้อพระวงศ์ต้องยิ่งใหญ่ แต่งานวันเกิดขององค์หญิงเลี่ยงหลิง กลับเทียบไม่ได้กับงานของคุณหนูตระกูลใหญ่บางคนเสียอีก ยังดีที่มีขุนนางหลายคนมาร่วมงาน
องค์หญิงเลี่ยงอันเดินผ่านผู้คนเพื่อเข้าไปนั่งประจำตำแหน่งของตน ไม่ได้สนใจว่าจะมีผู้ใดมาร่วมงานของนาง ไม่ได้สนใจว่างานครั้งนี้จะยิ่งใหญ่เพียงใด ขอแค่เสด็จพ่อไม่ลืมนาง ยังจำวันเกิดของนางได้ก็เพียงพอแล้ว พอที่นางจะกัดฟันฝืนทนอยู่ภายในวังแห่งนี้ต่อไปได้
“หลิงเออร์ เจ้าชอบงานวันนี้ไหม” สุรเสียงทุ้มเอ่ยถาม คงป็นสิ่งเดียวที่พระองค์สามารถมอบให้นางได้อย่างเปิดเผย
เลี่ยงหลิงหันไปยิ้มให้พระบิดา คลี่ยิ้มให้อย่างอ่อนโยนเพียงเล็กน้อย แม้ท่านจะเคยทำผิดต่อมารดาของนาง แต่อย่างไร พระองค์ก็คือผู้ให้กำเนิด เป็นครอบครัวที่เหลืออยู่ของนาง
“ข้าดีใจที่เจ้าชอบ” ฮองเฮาเหยียดยิ้ม พระนางเกลียดคนตระกูลอัน เ
