CHAPTER 4 Abi Meets Liam
1056 Words
Pagkaalis ni Olive, nanatiling nakatayo si Abigail, trying to look calm.
Si Liam ay nakaupo sa swivel chair suot ang itim na shirt, with the sleeves slightly rolled up and two buttons undone, showing a bit of his fair skin. It gave him a somewhat mysterious and attractive look.
Hindi inaasahan ni Abigail na pagkatapos ng dalawang taon, magkikita ulit sila sa ganitong paraan.
Liam was reading the personnel file in front of him, his long, slender fingers flipping through the pages. He didn't look at Abigail instead, he focused on the photo and name in the file.
"Abigail? Back from London!" Dahan-dahang nagsalita si Liam. Itinaas niya ang kanyang mga mata at itinuon ang tingin kay Abigail.
"Yes," sagot ni Abigail na may kumpiyansang ngiti, kahit na mabilis ang pagtibok ng kanyang puso. Punong-puno ng takot at pagsisisi ang kanyang isipan.
Sobra talaga niyang pinagsisisihan na hindi muna niya inalam ang background ng Powerline Group bago magpunta dito.
Ang kanyang kumpiyansa ay nakakuha ng pansin kay Liam. Pinikit niya ang kanyang mga mata at nagkomento, "Nice resume!"
Nang marinig iyon, kumunot ang noo ni Abigail.
'What did he mean by "nice resume"?'
Abigail looked at Liam, slightly sulking. "Work speaks louder than words!" she retorted.
Nang marinig ang sagot niya, itinaas ni Liam ang kanyang makisig na kilay at nagpakita ng interes sa kanyang mga mata.
'Interesting.'
"I bet Miss Swift is very capable!" Liam replied with a hint of sarcasm.
"Kung hindi, siguro hindi ako matatanggap ng Powerline Group," sagot ni Abigail. Hindi niya inaasahan na magbabago ng ganito ang pakikipag-usap ni Liam pagkatapos ng dalawang taon.
Talagang marunong na siyang magtago ng kanyang mga iniisip at emosyon.
Tinitigan ni Liam si Abigail. Ito ang unang beses na nakilala niya ang isang babae tulad ni Abigail. Walang pambobola para makuha ang kanyang loob. Walang takot sa tuwing tinatanong.
"Ang kakayahan ay kailangan, pero mas mahalaga ang moral na kalidad!" sabi ni Liam habang tinitingnan si Abigail.
Kumunot ang noo ni Abigail. Klarong klaro na tinatarget siya ni Liam.
"Mr. Jones, what do you mean? Are you suggesting I was eavesdropping at the door?" tanong ni Abigail, na nakatitig kay Liam.
Liam did not answer immediately. Instead, he narrowed his eyes and leaned back lazily.
His answer was obvious.
Abigail looked at him and smiled. "Mr. Jones, let me make it clear. I didn’t mean to eavesdrop. I came up after receiving the call, and everything that happened afterward was simply a coincidence!"
"You should have knocked!" sabi ni Liam na parang sigurado na sinadyang gawin iyon ni Abigail.
"I have my own reasons for not doing that. I believe I shouldn’t interrupt you when you're busy with your personal matters. But just as I was about to leave, the door opened. Mr. Jones, should I be blamed for this?" Abigail looked at him.
Sa loob ng dalawang taon, hindi nagbago ang pangit niyang ugali, pero natutunan niyang mag pahiya ng iba!
Habang nakikinig si Liam, parang kinakaladkad siya ni Abigail.
"Are you trying to piss me off?" tanong ni Liam, na- naiirita.
"I wouldn't dare. I'm just suggesting that you might want to restrain yourself."
"Are you lecturing me? kumunot ang noo ni Liam at sabi na hindi kuntento.
"Hindi, sinasabi ko lang ang totoo!"
Liam raised a playful and charming smile. The woman in front of him looked arrogant, but that only heightened his interest.
Nakita ang makahulugang ngiti sa mukha ni Liam, nagkaroon si Abigail ng kaba, at kasabay nito, parang may panginginig sa likod niya.
‘Was I acting a little too excited?’
Pero hindi siya makatiis na hindi tumingin kay Liam.
hindi napigilan ni Abigail ang kanyang sarili at tumingin kay Liam. "Kung wala nang iibang sasabihin, aalis na ako para magtrabaho!" Lumabas siya nang hindi naghihintay na magsalita si Liam.
“Huwag kang umalis!”
Sa sandaling iyon, narinig ni Abigail ang mapang akit na tinig ni Liam mula sa likuran niya.
Nang marinig ang kanyang mga salita, huminto si Abigail.
Medyo nainis si Abigail.
‘Bakit ako huminto? Dapat umalis na lang ako.’
Pero sa hindi maipaliwanag na dahilan, hindi siya makagalaw.
Sa sandaling iyon, tumayo si Liam, mula sa kanyang upuan at dahan-dahang lumapit sa kanya.
Nakatayo si Abigail doon. Mukhang kalmado ang kanyang mukha, pero mabilis na tumibok ang kanyang puso.
Isang libong beses na niyang inisip ang posibleng muling pagkikita nila, pero hindi niya inaasahan na ganito ang mangyayari. Bukod dito, ang kanyang mga galaw tila nagpapakita na hindi dapat sya makakilala.
Habang nag-iisip si Abigail, si Liam ay nakatayo na sa harapan niya. Ang 1.8-meter niyang katawan ay nagpapatingkad sa kanya, at biglang nakakaramdam si Abigail ng kaunting pagkahapo.
Tinitigan ni Liam si Abigail at pinikit ang kanyang mga mata, habang dahan-dahang yumuyuko papalapit sa kanya.
Nashock si Abigail kaya't naglakad siya ng ilang hakbang paatras. Sa wakas, naipit siya sa pader. Ginamit ni Liam ang pagkakataon na yumuko at iikot siya, walang ng chance para sa kanya na makatakas.
Ang kanyang galaw at posisyon ay malinaw na mapang-akit.
"Anong... Anong ginagawa mo?" tanong ni Abigail habang tinitingnan siya.
Hindi niya inaasahan na magiging ganoon pa rin siya kahit na dalawang taon silang hiwalay.
Gaya pa rin siya ng dati, tuso at pabago-bago!
Nakita ang babaeng natataranta sa harapan niya, ngumiti si Liam ng may kasiyahan. "Sa tingin mo, anong gusto kong gawin sa iyo?"
Hindi nagsalita si Abigail. Ayaw niyang mahulog sa kanyang mga salita.
Matalinong nanatiling tahimik si Abigail at tiningnan siya. "Sobrang lapit natin. Kung makita tayo ng iba, baka kung ano pa anng isipin nila!"
buti nalang at Talagang matalino si Abigail.
Alam niya kung ano ang gagawin para maibsan ang kanyang pagpakahiya.
Pinalampas ni Liam ang kanyang mga salita at tiningnan ang maputi at magandang mukha ni Abigail, na parang pamilyar sa kanya.
"Abigail..." kumunot ang noo ni Liam at tinawag ang pangalan niya. Nakatuon ang kanyang mga mata sa mukha ni Abigail, at mukhang naguguluhan siya, parang nag-iisip ng isang bagay.
Tinitigan ni Abigail si Liam, sa kanyang ekspresyon, at sobrang kinakabahan siya na parang nahihirapan siyang huminga, dahil sa takot na baka makilala siya.
Ang sinabi ni Liam sa susunod ay lalo pang nagpabigla kay Abigail.
"Bakit parang pamilyar ang mukha mo? Nagkita na ba tayo dati?"
Na-shock si Abigail at hindi alam kung ano ang sasabihin.
- Writer
