Kabanata Dalawa: Gone
1441 Words
Lilie
Isang linggo. Isang linggo na ang nakalipas simula ng makita ko si Papa na may kasamang babae. Grabe 'ang sakit na nararamdaman ko noong araw na 'yon. Gusto kong sugurin silang dalawa pero duwag ako kaya ang nagawa na lang namin ni Dria ay kuhanan sila ng picture na magkasama.
Sa isang linggo na 'yon ay lagi kong sinusundan si Papa, pero sa bawat pagsunod ko sa kanya ay mas lalo lang akong nasasaktan hindi para sa'kin kundi para na rin kay Mama. At sa isang linggo na 'yon ay itinatago ko sa kaniya 'yon.
Ayoko lang masaktan si Mama.
"Lie, anak. Ayos ka lang ba?" Napapitlag ako nang marinig kong tinatawag pala ako ni Mama nang tingnan ko siya ay nasa tabi ko na pala at bakas ang sobrang pag-aalala sa mukha niya.
"Kanina pa kita tinatawag, hindi ka man lamang gumagalaw o lumilingon sa akin. May problema ka ba? O baka nahihirapan ka ng pagsabayin ang trabaho at pag-aaral mo?" Sunod-sunod niyang tanong kaya pilit kong ngumiti at umiling.
"Wala po, Mama. Nahihirapan lang po ako sa nire-review ko po," saad ko sabay turo sa notebook ko na ngayon ay blanko pala at walang kasulat-sulat.
Lihim akong napangiwi dahil maling notebook pala ang nakuha ko. Napatingin ako kay Mama na ngayon ay tumatawa sa sinabi ko.
"Ikaw ha, niloloko mo si Mama." Pang-aasar niya kaya natawa na lang ako. Ngayon ko lang napansin na may dala pala siyang isang baso ng gatas. Nang makita niyang nakatingin ako doon ay marahan niya itong ibinigay sa akin.
"Naalala ko kasi na lagi kang umiinom ng gatas kapag alas-otso na. Napansin kong hindi ka pa bumababa kaya naisipan kong dalhan ka na. At naabutan kong nagre-review ka pala," paliwanag niya kaya napatango na lamang ako habang iniinom ang gatas na kinanaw niya para sa akin.
"Lie, napapagod ka na ba? Resign ka na lang para makapag-focus ka sa pag-aaral mo. Si Mama na lang ang magta-trabaho." Pangungulit niya kaya marahas akong umiling.
"Mama, ilang beses ko na pong sinabi na kaya ko pa po. Dapat ay ikaw nga po ang nagpapahinga. Pero promise Ma, kapag nakapagtapos ako. Ako naman ang magta-trabaho tapos ikaw magpapahinga na lang. Magrelax ka," pagbibiro ko pa kaya hinaplos niya ang buhok ko at ngumiti.
Habang pinagmamasdan ko ang mukha ni Mama ay nanunubig ang mata ko. Kaya mabilis akong umiwas ng tingin at nagkunwaring umubo. Ramdam ko ang paninitig sa akin ni Mama pero ang atensyon ko ay nakatuon lamang sa notebook na hawak ko ngayon.
"Ma, kunwari nalaman mong may babae si Papa A-anong gagawin mo?" Gusto kong sampalin ang sarili ko dahil bakit 'yon pang tanong ang lumabas sa bibig ko.
Dahan-dahan akong tumingin kay Mama para tingnan ang reaksyon niya. Nakangiti lamang siya na akala mo ay nagbibiro ako.
"Imposible naman na gawin sa'kin 'yan ng Papa mo. At saka parang itinapon na rin niya 'yung ipinangako niya sa akin na kahit anong hirap ay hinding-hindi siya mangangaliwa," nakangiting saad ni Mama para mas lalo pa akong masaktan.
Paano ko sasabihin sa kaniya na sinira ni Papa ang ipinangako sa kaniya. Ayoko, ayokong masaktan si Mama. Natatakot akong sabihin sa kaniya ang totoo.
"Kunwari lang naman po, Mama. Ano pong gagawin mo?" Peke kong pagtawa kaya tumitig siya ng deretso sa mga mata ko. Pakiramdam ko hinahalukay niya ang buong pagkatao ko.
"I would rather die than to see your father cheating on me, Lilie," saad niya sa seryosong boses dahilan para manginig ang kamay ko at matapon ang gatas na iniinom ko ngayon.
Nang marinig ko ang sinabi ni Mama ay mas lalo akong natakot, mas lalong naninikip ang dibdib ko.
Natatakot ako na sa oras na malaman niya ang ginagawa ni Papa ay gawin 'to ni Mama. Ayokong mangyari 'yon.
…
"Miss, chocolate cake po, hindi po chiffon cake."
"Miss, maling order po ang naibigay mo po sa akin."
"Miss lutang ka ba?"
Napakagat-labi na lang ako nang makapasok ako sa kusina ng Cafeteria namin. Naiinis ako sa sarili ko dahil puro kamalian ang naggagawa ko ngayong araw.
Ang iba kong katrabaho ay nagtataka na sa akin dahil puro kamalian ang nagagawa ko ngayon na hindi tulad dati na ayos naman ang performance ko. Miski si Dria ay nagaalala na rin sa akin.
"Te, ayos ka lang ba? Pahinga ka kaya muna," suhestiyon niya sa akin kaya pinigilan ko siya sa pagkuha ng tray at nginitian siya.
"I'm okay. Bumalik ka na sa trabaho mo, baka mamaya ay magalit pa si Boss." Paninigurado ko kaya tumitig siya sa akin na matagal. Kaya ang ginawa ko ay nag-thumbs up ako para ipakitang ayos lang ako.
"Sige na, Dria. Okay lang ako. Isang oras na lang at uuwi naman na tayo." Nang sabihin ko 'yon ay wala na siyang naggawa at tuluyan ng umalis sa harapan ko. Kaya nang umalis na siya ay napayuko na lamang ako napahinga ng malalim.
'Wag kang iiyak dito, Lilie. Kaya mo 'yan.
…
"Te, nasabi mo na sa Mama mo? Kay Tita Hera?" Pagtatanong sa akin ni Dria kaya naiiyak akong umiling. Bigla naman niya akong nilapitan at niyakap. Naandito kaming dalawa sa Food Court para magpalamig at kumain.
"Hala te, sorry. Bakit pa kasi nagtanong ako. Bakit hindi mo pa nasasabi kay Tita Hera?" Nagtatakang tanong ni Dria habang pinupunasan ang luha ko.
"I can't. Hindi ko kayang mawala sa akin si Mama. Hindi ko kayang masaktan siya," paliwanag ko habang inaalala ang napag-usapan namin noong isang gabi.
Nang lingunin ko si Dria ay puno ng pagtataka ang mukha niya kaya hindi ko na mapigilang matawa dahil sa reaksyon na ipinapakita niya sa akin ngayon.
"Masaya ka niyan, te? Pero mas lalo mo lang masasaktan si Tita kasi itinatago mo sa kaniya ang pambabae ng Papa mo!" Paliwanag niya kaya napatingin ako sa kuko ko dahil sa sinabi niya.
"Pero ayoko siyang mawala sa akin! Ang sabi niya, mas gugustuhin niya pang mawala kaysa makita si Papa na may kasamang iba! Sa tingin mo hahayaan ko na lang na gawin 'yon ng Mama ko? Mawala na sa akin ang lahat, 'wag lang si Mama…" Unti-unting humina ang boses ko at napalitan ito ng hagulgol.
Wala na akong pakialam kung pinagtitinginan na kami ng ibang tao dito. Ang mahalaga ay nailalabas ko ang saloobin ko.
"Pucha? Sinabi 'yan ni Tita?" Hindi makapaniwala na tanong sa akin ng katabi ko kaya marahan akong tumango. Narinig ko pa ang malakas niyang pagbuntong hininga.
"May narealize ako, sasabihin ko ba kay Mama o hahayaan ko na lang na ako ang mag-suffer? O itatago ko na lang sa kaniya?"
"Pero hindi habang buhay ay ililihim ko 'to kay Mama. Alam kong malalaman niya pero ayoko… ayoko siyang masaktan at mawala sa akin. Anong gagawin ko, Dria?"
Base pa lang sa boses ko ay alam kong konting-konti na lang ay parang nawawalan na ako ng pag-asa. Naramdaman kong tinapik ni Dria ang balikat ko. Nang tingnan ko siya ay nakangiti na siya sa akin.
"Lie, sabihin mo na kay Tita bago pa mahuli ang lahat. Alam kong kaya mo 'yan. Sabihin mo na, bago pa mahuli ang lahat." Pagpapagaan niya sa loob ko at ngumiti.
"Pero paano? Paano kung hindi niya ako paniwalaan?!" Naghihisterikal kong tanong pero blanko lamang siyang tumingin sa'kin.
"Lie naman! May picture at video tayo. Nakita na ng dalawang mata natin, bakit hindi ka paniniwalaan ni Tita?" Frustrated niyang tanong kaya napasandal na lamang ako sa upuan at napaisip.
"Basta Lie, alam natin ang totoo. Alam natin, kaya sabihin mo na bago pa mahuli ang lahat." Pangaral niya kaya napatango na lamang ako.
Sasagot na sana ako pero nawala ito nang tumunog ang cellphone ko na senyales na may tumatawag sa akin. Nang tingnan ko kung sino ang caller ay nagtaka ako dahil minsan lang tumawag ang Tita ko. Ang kapatid ni Mama.
Nagkatinginan pa kami ni Dria bago ko sagutin ang tawag. Ramdam ko ang panginginig ng kamay ko pero ipinag-isa walang bahala ko ito.
"Hello po, Tita Ella. Bakit po kayo napatawag? May emergency po ba?" Taka kong pagtatanong pero mahihinang iyak ang naririnig ko sa kabilang linya. Miski si Dria ay nagtataka na rin.
"Tita? Bakit po?" Pag-uulit ko pero mas lalong lumakas ang pag-iyak niya.
"Lilie… lilie, ang Mama mo…" Nang marinig ko ang pangalan ni Mama ay nagsimula nang kumabog ang dibdib ko. Nang tingnan kong muli ang katabi ko ay bakas na rin ang takot sa mga mata niya. Napapikit ako at inalis ang naiisip ko ngayon.
Alam kong walang nangyaring masama kay Mama. May tiwala ako sa kaniya.
"Lilie… wala na ang Mama mo."
- Writer
