Kalbinin daha önce hiç böyle hissetmediğini, son 7 yıldır hiç bu kadar huzurlu uyumadığını hisseden Serap, gözlerini güzel bir güne açmanın verdiği mutlulukla gülümsedi. Atak geçirmişti ve uyuyabilmişti. Kâbus görmemiş, sinir krizi geçirmemişti. O geceden sonra kayda geçmesi gereken bir gündü. Mutlu, hafiflemiş ve huzurluydu. Evinin balkonunda Dağhan'ın kollarına sokulmuş, yeni güne merhaba diyordu. Ellerini sardığı geniş göğsünde hafif kıpırdandığımda genç adamın her yerinin tutulmuş olabileceğini düşünerek derin bir nefes aldı. Biraz doğrulup gözleri kapalı, kafasını koltuğa dayamış bir şekilde uyuyan Dağhan'ı izlemeye başladı. Adam gerçekten bir Hulk gibiydi. Uzun, iri, kaslı... sadece rengi yeşil değildi. Koyu kumral saçları alnına dökülüyordu. Yüzünün hatları çok keskin ve yüzünde bir
