บทที่ 22

1299 Words

‘เจ้าอาร์ตเข้าใจเรียกคะแนนสงสารแฮะ’ ผู้กองแอบยิ้มชมลูกอยู่ในใจ ขวัญชนกไม่ได้เห็นใบหน้าผู้กองที่แอบยิ้มพราวเลิกคิ้วใส่น้องอาร์ต เธอกำลังใจอ่อนกับน้ำเสียงเศร้าๆ ของสองพ่อลูก “ครูหลินไปก็ได้ค่ะ ไปพักที่หัวหินก็ได้ คุณพ่อมีบ้านพักตากอากาศอยู่ที่นั้น ไปเช้าวันเสาร์กลับเย็นวันอาทิตย์ตกลงมั้ยคะ” ขวัญชนกตอบตกลงแล้วก็ต้องหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อน้องอาร์ตกระโดดตัวลอยเข้ามากอดเธอไว้ “เย้ๆ ดีใจจังเลย น้องอาร์ตจะได้ไปเที่ยวทะเลแล้ว...น้องอาร์ตจะจับปูลมแล้วก็เก็บเปลือกหอย มาเยอะๆ เลยจะเอามาฝากเพื่อนๆ ในห้อง” น้องอาร์ตกระโดดเย้วๆ วิ่งเข้าไปในโรงเรียน ปากก็ตะโกนเรียกหาน้องบลู “ขอบคุณครับที่น้องหลินยอมไปกับผู้กองพัน” ผู้กองเจ้าเล่ห์ยิ้มกว้างไม่มีร่องรอยความเศร้าหลงเหลืออยู่ “ไม่ต้องมาทำเป็นขอบคุณหรอกค่ะ ผู้กองงานเยอะไม่ใช่หรือคะ จะว่างไปหรือเปล่า” ขวัญชนกเอ่ยถามยิ้มๆ “ว่างสิครับ พี่ทำงานหนักตลอด ไม่ค่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD