ห้องทรงพระอักษรในวังหน้าตำหนักหลวง ชีคกาเบรียน อัลชาร์มา อัลโซกียาห์ เจ้าผู้ครองรัฐที่พระทัยโอบอ้อมอารี แย้มพระสรวลตลอดเวลา บัดนี้พระพักตร์เสลาดุจเทพบุตรกำลังบึ้งสุดขีดอย่างที่ไม่มีใครเคยพบเคยเห็น ดวงเนตรสีนิลส่งประกายกร้าวดุจใครเอาไฟไปสุมไว้ ทรงหันมาทันทีเมื่อมหาดเล็กเวรเฝ้าเริ่มเอ่ยสิ่งหนึ่ง
“ชีคคาบิชา....”
“เข้ามา!” รับสั่งสวนไปในทันที สุรเสียงเกรี้ยวกราดและเย็นเยียบ สายพระเนตรจ้องเขม็งที่ช่องประตู และกำลังสาวพระบาทยาวเข้าไปใกล้
ชีคคาบิชาเราะห์รับรู้ถึงสัญญาณอันตราย พระเชษฐาไม่เคยเสียงเขียว พระเชษฐามิเคยขัดขึ้นกลางลำไม่ว่าผู้ทำหน้าที่จะขานพระนามพระองค์ยาวเหยียดขนาดไหน และเหนือสิ่งอื่นใดสุรเสียงกร้าวเช่นนี้คำน้อยก็ไม่เคยได้ยินออกจากพระโอษฐ์
สองหนุ่มสาวก้าวข้ามผ่านธรณีประตู พร้อมบานทวารปิดลงด้วยหัตถ์ของเจ้าผู้ครองรัฐ อัคคีถวายคำนับหากได้รับกลับมาเป็นหมัดแข็งๆ เต็มกราม จนร่างที่ไม่ทันต
